از زمانی که بی توجهی کسانی که قدرت دارند نسبت به ضعفا ایجاد شد، این فاصله به تدریج رشد پیدا کرد و به جایی رسیدیم که نوعی احساس بیگانگی بین طبقات اجتماعی شکل گرفت، و فروپاشی اعتماد در این بخش دیده می شود، یعنی کسانی که ضعیف و فقیر هستند به حرف های مسئولین اعتماد نمی کنند.
آقای مهندس موسوی نخست وزیر بود و می خواست برای مصلحتی بعضی چیزها را گران کند. امام می گوید مواظب باش حتی سیگار «اشنو» که فقرا مصرف می کنند را حق ندارید گران کنید. امام مدام می گوید به فقرا توجه کنید و به علماء می گوید «زیّ طلبگی» را فراموش نکنید. اینها مهم بود. اگر امام این طور فکر نمی کرد می توانست جنگ را اداره کند و کاری کند که پیرزنی که یک تخم مرغ دارد هم آن را به جبهه بدهد؟
وقتی که ما بوشهر رفتیم دیدیم که آقای رجایی نیستند و متوجه شدیم که شب تاریک ایشان به پایین شهر رفته و با چند خانواده ملاقات کردند. این روش عادی همه مسئولین بود. البته ایشان سرمشق و الگو برای همه بودند و وقتی می دیدند نخست وزیر روی موکت استانداری می خوابد کسی دنبال هتل نمی گشت.
چیزی که توسط مقام معظم رهبری گفته شده، مشاهده نمونه هایی از مدیران و مسئولینی است که شاید به آن معنا تلاش، کوشش و پاکدستی نداشته باشند و البته فقط مدیران و مسئولین نیستند و به بدنه هم سرایت می کند. چون این اطلاعات وجود دارد و خیلی ها گرفتار قوه قضائیه شده اند، یا فرار کرده اند، یا برای آنها وثیقه صادر شده، و یا خلاف های بسیار بزرگ کرده اند که گرفتار شده اند، طبیعتا ایشان هم یادآوری کردند که افراد باید به آن فضا برگردند.
در سخنرانی آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدیم که می فرمودند باید به دهه شصت بازگردیم. باید پرسید آن روزها به چه شکل بود. چه چیزی در جامعه حاکم بود که امروز رهبر انقلاب آن را نقطه ضعف جامعه ما می دانند.
این استاد جامعه شناسی معتقد است نزدیکی دهه شصت به انقلاب و همزمانی با دوران جنگ و ترور مسئولین توسط منافقین مهمترین علت به وجود آمدن آن روحیه و سیستم مدیریتی شده بود اما در مقابل همین ترورها کم کم باعث جدایی مسئولین و مردم هم شد. افروغ می گوید الگوی اتخاذ شده بعد از جنگ برای توسعه مورد مهم تری بود که به کل مسیر را عوض کرد و دولت های بعد هم از همان الگو پیروی کردند. او معتقد است با بهره گیری از اندیشه های امام(س) مدیریت دهه شصتی قابل احیا است، اختلافات را با گفت و گوی درون گفتمانی حل کنیم و با آسیب شناسی غیر مصلحت اندیشانه، تحولات ساختاری در سیستم ایجاد کنیم. او می گوید، درک مفهوم انقلابی گری با شناخت گفتمان انقلاب حاصل می شود و گفتمان انقلاب و اندیشه های امام خمینی با تحجر و خشک مغزی میانه ای ندارد.
مردم باید توجه کنند در انتخابات به سمت کسانی بروند که معیارهای انقلابی را دارند و رعایت می کنند. هم آن هایی که به سمت اشرافیت رفته اند نباید برای پذیرش مسئولیت در جمهوری اسلامی طمع کنند و هم مردم نباید آن ها را انتخاب کنند. این غفلتی بود که در چند انتخابات اخیر صورت گرفت و انشاالله در انتخابات بعدی مردم رعایت کنند که این امانت را به دست کسانی بسپارند که با فرهنگ و منش های دهه شصتی مأنوس هستند.
در دوران مجلس اول و دوم کارها به خوبی پیش می رفت از مجلس سوم به بعد گروه های چپ و راست سر برآوردند و جامعه و سیاست را به خودی و غیر خودی تقسیم کردند. همین موضوع باعث شد که آن فضای دلسوزی و اخلاص عمل کم کم جایش را به امتیاز طلبی و سود جویی سیاسی و اقتصادی بدهد. امروز یک عده ای یک نفر را بالا می برند و یک نفر دیگررا پایین می کشند و فکر می کنند کار سیاسی کرده اند.
یکی از کسانی که در نخست وزیری آن زمان کار می کرد می گفت یک روز آقای نخست وزیر چکی به من داد که نقد کنم؛ دیدم مبلغش سه هزار و پانصد تومان است. رفتم به نخست وزیر گفتم انگار شما اشتباه کرده اید؛ من کارمند شما هستم و پنج هزار تومان می گیرم و شما برای خودتان سه هزار و پانصد تومان نوشته اید. نخست وزیر گفت برو همین چک را نقد کن زیرا من باید درد مردم جنوب شهر را بدانم.
رهبر معظم انقلاب با یادآوری روحیه‌ی انقلابی و خدمتگزارانه‌ی حاکم بر مدیران کشور در دهه‌ی ۶۰، خطاب به مسئولان خاطرنشان کردند: آیا آن احساسات و رفتارهای تحسین‌برانگیز را به یاد دارید؟ آیا آن بی‌اعتنایی به مال دنیا و اهتمام به خدمت را به یاد دارید؟ اشکال کار این است که گاهی آن ارزش‌ها فراموش می‌شود.