یادداشت/
بعثت؛ نوری در دل، شوری در جان
این که کسی بتواند پراکندگی های اعتقادی را جمع کند و برای جامعه دین واحد به ارمغان بیاورد به گونه ای که باورهای پیشین منسوخ گردد و قلوب را تسخیر کند به گونه ای که نامش با عظمت برده شود، از شگفتی های بعثت است.
این که کسی بتواند پراکندگی های اعتقادی را جمع کند و برای جامعه دین واحد به ارمغان بیاورد به گونه ای که باورهای پیشین منسوخ گردد و قلوب را تسخیر کند به گونه ای که نامش با عظمت برده شود، از شگفتی های بعثت است.
روز بعثت، روز بعثت انسان کامل است برای به کمال رساندن بشریت و نجات او از سلطه مستکبران و خودخواهان. کمال انسان به جدایی از غیر خداست و پیوستن به ذات مقدس اوست. تعظیم در برابر خداوند، برای سر فرود نیاوردن در برابر هرچه غیر خداست. همه انسانها محترمند و آزاد و خداوند این نعمت بزرگ را به انسان بخشیده است، تا همگان بنده غیر او نباشند و سربندگی در پیشگاه او فرود آورند.
رسول گرانقدر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در روز هفدهم ربیع الاول سال عام الفیل در مکه مکرمه به دنیا آمدند و در چهل سالگی به پیامبری مبعوث شدند. ایشان به دلیل اینکه آخرین پیامبر الهی هستند به خاتم الانبیا شهرت دارند.
محمدعلی خسروی به مناسبت ولادت حضرت رسول اکرم (ص) شعری سرود.
امام خمینی با اشاره به بستگی شرافت و نحوست زمان ها با قضایای اتفاق افتاده در آنها گفت: روز بعثت رسول اکرم در سرتاسر دهر؛ «مِنَ الازَلِ الَى الابَد»، روزى شریفتر از آن نیست.
امام خمینی (س) در دیدار با بانوان گفت: یک تناسب لازم است بین روح آن کسى که جبرئیل مى خواهد بیاید و مقام جبرئیل که روح اعظم است.
حضرت رضا ـ سلام الله علیه ـ در مصیبت های معنوی که بر او وارد می شد، با آرامش راه خودش را به پیش می برد.