؛ سید امیر منصوری خطاب به بذرپارش وزیر راه و شهرسازی نوشت: خوب است بفرمایید آمار تفصیلی دو و نیم میلیون مسکن دردست ساخت را، به تفکیک زمان شروع، تعداد-محل، متولی ساخت (شخصی، پیمانکار، امانی) و میزان پیشرفت منتشر کنند تا برای افکارعمومی قابل رصد باشد.
نشست «طرح جامع تهران، درس های از گذشته و ترسیم مسیر آینده» به مناسبت سالگرد تصویب طرح جامع تهران 86 در پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر برگزار شد.
پرونده یکی از باغ های سه هزار متری گم شده و بر همین اساس توانسته پروانه ساخت بگیرد. همه این ها برای این است که قانون موجود مانند یک اسلحه بدون گلوله در دست ناظر است که کاربردی ندارد!
نشست الگوی مسکن در برنامه ریزی توسعه با حضور صاحب نظران و اساتید دانشگاه در پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر برگزار شد.
سید امیر منصوری استاد معماری دانشگاه تهران گفت: فکر میکنند اگر برای ابنیه تاریخی دستورالعمل صادر کنند محله حفظ می شود درحالیکه نمی دانند با از بین رفتن مرکز محله، خود محله هم از بین می رود.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: 14 هزار و پانصد هکتار بافت فرسوده تهران که در آن 5 میلیون نفر ساکن در خطر زلزله و مرگ، زندگی می کنند را چه کسی می خواهد مدیریت کند؟ ما در شهرسازی نسخه ای را اجرا می کنیم که 63 سال پیش منقضی شده است!
برای افقی کردن مسکن در کشور باید ۲۴ ایران دیگر بسازیم تا آرزوی ایشان تامین شود. هزینه تولید زیرساخت هر ایران چقدر است؟ از کجا باید تامین شود؟ سهم هر خانه چقدر می‌شود تا در خانه افقی زندگی کند؟
امیر منصوری، استاد معماری دانشگاه تهران گفت: نیاز کشور به ۴ میلیون مسکن، یک حرف کلی است. مانند آن که گفته شود بیماری در کشور شایع شده، اما این بیماری در همه نقاط کشور یکسان نیست. مثلا در جنوب کشور آبله داریم، در شمال کرونا. اگر به همه، واکسن کرونا زده شود، برای کسی که درگیر همه‌گیری آبله است، اثر ندارد؛ لذا باید برای هر بیماری، نسخه مربوط به خود آن را اجرا کرد.
اگر مسئله با موازین علمی تبیین شود، راه‌حل می‌تواند در قالب برنامه بصورت شفاف و با ارائه مستندات ارائه شود. اتکا به مشهوراتی مانند توسعه در یاپایه یا دفع متقاضیان مسکن از طریق واگذاری زمین در شهرک‌های جدید برنامه محسوب نمی‌شود.
امیر منصوری، رئیس پژوهشکده نظر و استاد شهرسازی دانشگاه تهران می گوید: «۵۵ درصد جمعیت تهران در خانه‌های ناپایدار زندگی میکنند و با احتساب جمعیت تهران باید گفت نزدیک به پنج میلیون تهرانی در معرض خطرات زلزله احتمالی هستند، اما با تقلیل مساحت بافت فرسوده تهران به ۴۵ کیلومتر مربع، در واقع خطر زلزله را تنها برای جان یک‌و‌نیم میلیون نفر کوچک کرده‌اند. این در حالی است که یک زلزله شش‌ریشتری می‌تواند بیشتر از نیمی از جمعیت تهران را در معرض صدمات جدی قرار دهد».