به گزارش جماران؛ حسین قدیانی در یادداشتی با عنوان «شرح ظلم بعضی حزب‌اللهی‌ها به پدر شهید احمدی‌روشن» نوشت:
«الساعه مشغول تحریر یکی از سخت‌ترین مطالبم در این ۲۱ سال اشتغالم، بلکه عشقتالم(!) به قلم‌زنی هستم و اگر نبود که خود نیز قطره‌ای از دریای خانواده‌ی شهدا هستم، هرگز مبادرت به انشای این متن نمی‌کردم! و اما اصل سخن! گمانم شماری از رفقای انقلابی ناخواسته دارند به پدر بزرگوار شهید احمدی‌روشن ظلم می‌کنند! و ندانسته دارند حق زندگی را از ایشان سلب می‌کنند! پدر این شهید، کارشناس هسته‌ای نیست که مرتب می‌کشانیدش به این همایش یا آن دانشگاه! و بعضا هم اطلاعات غلط به او می‌دهید! گیرم شما و باز گیرم به حق، با روحانی و ظریف و عراقچی و تخت‌روان‌چی و هوهوچی‌چی و نخودچی مشکل دارید و قبول‌شان ندارید! سلمنا! مهدی محمدی و یاسر جبرائیلی و در فازی نخبگانی‌تر ابومحمد عسکرخانی و ناصر نوبری و در فازی دیگر فؤاد ایزدی و علی باقری و الی‌آخر را دعوت کنید! چه کار دارید به پدر شهید؟! بله! اگر کشاندن ایشان به نشست‌هایی از این دست، سالی فقط ۳ بار بود، عمرا من این متن را می‌نوشتم لیکن تقریبا ماهی چند بار، این بنده‌ی خدا را از مقام «پدر شهید بودن» تقلیل می‌دهیم به «کارشناس برجام»! چرا؟! واقعا چرا؟! والله این، نه خدمت به پدر مصطفای شهید، که سوءاستفاده از ایشان است! پدر شهید احمدی‌روشن مثل سایر پدران شهدا، متعلق است به همه‌ی ملت- تأکید می‌کنم؛ همه‌ی ملت!- اما بعضی از دوستان، این حر حقیقتا دردمند را چرا محدود کرده‌اند فقط به یک طیف خاص از حزب‌اللهی‌ها؟! شاید جواب بدهند؛ «روحیه‌ی پدر احمدی‌روشن، اساسا همین روحیات است!» خب باشد! باز هم تو حق نداری ایشان را ۷ سال تمام فروبکاهی در موقعیتی که اگر جایی، یکی از این حضرات دیپلمات را دید، بنا کند اعتراض! از شهادت احمدی‌روشن حدود ۷ سال می‌گذرد اما نوع مواجهه‌ی بعضی هم‌کیشان، با این عزیز، جوری بوده که انگار از چهلم مصطفی جلوتر نیامده‌اند! والله به‌دور از اخلاق و انسانیت است این کار! اگر «بچگی» حق آرمیتا و علیرضاست، «زندگی» هم حق همه‌ی همسران و والدین شهداست! عضوی از خانواده‌ی شهدا بودن- گذشته از افتخار- به‌حد کافی مخاطره و دردسر دارد که ما نخواهیم پدر احمدی‌روشن را مدام از سِن این جلسه‌ی نقد به سِن آن کرسی بازاندیشی بکشانیم! و توهم بزنیم که خیر سرمان داریم روح مصطفی را شاد می‌کنیم! به‌باورم، این قبیل کج‌فهمی‌ها، بدهی ما را به امثال این پدر شهید، صاف نمی‌کند، بلکه دِین‌مان را مضاعف می‌کند! این مطلب، نه تجویز نسخه‌ی عافیت‌طلبی برای بازماندگان شهدا، که دعوت گروهی از رفقا به شعور است!»
