به گزارش ایرنا، روستائیان و عشایر جنوب سیستان و بلوچستان از زمانهای بسیار دور از درختان و درختچه های جنگلی براساس تجربه به بهترین نحو ممکن بهره برداری کرده اند و از اندامهای مختلف گیاهانی نظیر چش برای رفع نیازهای خود نظیر خوراک و تغذیه، ساخت خانه، تامین وسایل کار، ساخت قایق و لنج و تهیه داروهای گیاهی در مقیاس وسیع استفاده می کردند.
چابهار علاوه بر ظرفیت های شیلاتی، بندر، منطقه آزاد، اشتغال دریامحور، فرصت ها و مزیت های تجاری، اقتصادی، گردشگری و کشاورزی ظرفیت های کم نظیری در منابع طبیعی دارد که رشد انواع گونه های گیاهی گوشه ای از این توانمندی و ظرفیت است.
وجود درخت چش یکی از ظرفیت های گوناگون این منطقه است که استفاده های زیادی برای مردم و دامها دارد بطوری که از سایه سرد آن برای استراحت، چوب و شاخ و برگ های آن در زمینه ساخت لنج و قایق، خانه مسکونی، دارویی، تعلیف دام و غیره بهره گیری می شود.
بومیان شهرستان چابهار پس از این که درخت چش به سن حدود 15 سال رسید و قابل بهره برداری شد آن را از ارتفاع مختلف به ویژه 50 سانتی متری قطع می کنند و چوب آن را معمولا برای ساخت لنج، درب و پنجره و تهیه الوار و غیره به فروش میرسانند.
کشاورزان هرساله از شاخ و برگ این گیاه برای تعلیف دامها و شاخه های کلفت تر را ذغال و یا حصارکشی باغات استفاده می کنند
رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان چابهار روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: چابهار درختانی نظیر کنار، چش، کهیر، ولو و غیره دارد که یکی از مهمترین آنها درخت چش با مصارف صنعتی و دارویی و پزشکی است.
عبدالغنی رئیسی افزود: گونه گیاهی چش با نام علمی Acacia nilotica از تیره Mimosaceae در نقاط مختلف جنوب کشور به نام های کرت، سلم و چش معروف است و زیستگاه چش شبه قاره هند، ایران، عربستان و آفریقا است.
وی بیان کرد: این گونه؛ درختی است کبود رنگ و خاردار، برگهای آن دارای سه تا 6 بند و در هر بند دارای 10 تا 20 برگچه و به شدت نورپسند است.
وی ادامه داد: این درخت در خطه چابهار هر سال 2 بار گل دهی دارد و بذور با کیفیت و کمیت بالای آن در اواخر بهار و اوایل تابستان شکل می گیرد و در سایر فصول به علت رطوبت زیاد گلها تبدیل به میوه نمی شود.
وی گفت: چوب درخت چش در ساختمان سازی، بشکه و قایق سازی، تهیه افزارهای روستایی، خراطی، تهیه زغال و صمغ آن در رنگرزی و چاپ چلوار و پزشکی استفاده می شود.
وی بیان کرد: پوست و نیامک این درخت سرشار از مازوج است و در صنایع پوست و دباغی مصرف دارد.
رئیس اداره منابع طبیعی چابهار گفت: چابهار اقلیم و خاک مناسبی برای توسعه زراعت چوب نظیر گونه چش دارد که بافت خاک منطقه با توجه به مارنی و رسی- سیلیتی بودن امکان ایجاد رواناب را با کمترین بارندگی می دهد.
وی ادامه داد: خاک حاصخیز چابهار مناسب برای رشد گیاهانی نظیر چش است و این درخت نقش فراوانی در توسعه دامداری و اشتغال افراد بومی دارد.
بهره گیری از درخت چش در صنایع، پزشکی و غیره ایجاب می کند که با سرمایه گذاری در زمینه توسعه سطح زیر کشت آن در مزارع، جنگل و دشت ضمن کمک به بهبود کیفیت محیط زیست، از این نعمت الهی که مقاوم به کم آبی و بی آبی و فواید زیادی دارد، به نحو شایسته استفاده شود.
3043**6081
انتهای پیام چابهار علاوه بر ظرفیت های شیلاتی، بندر، منطقه آزاد، اشتغال دریامحور، فرصت ها و مزیت های تجاری، اقتصادی، گردشگری و کشاورزی ظرفیت های کم نظیری در منابع طبیعی دارد که رشد انواع گونه های گیاهی گوشه ای از این توانمندی و ظرفیت است.
وجود درخت چش یکی از ظرفیت های گوناگون این منطقه است که استفاده های زیادی برای مردم و دامها دارد بطوری که از سایه سرد آن برای استراحت، چوب و شاخ و برگ های آن در زمینه ساخت لنج و قایق، خانه مسکونی، دارویی، تعلیف دام و غیره بهره گیری می شود.
بومیان شهرستان چابهار پس از این که درخت چش به سن حدود 15 سال رسید و قابل بهره برداری شد آن را از ارتفاع مختلف به ویژه 50 سانتی متری قطع می کنند و چوب آن را معمولا برای ساخت لنج، درب و پنجره و تهیه الوار و غیره به فروش میرسانند.
کشاورزان هرساله از شاخ و برگ این گیاه برای تعلیف دامها و شاخه های کلفت تر را ذغال و یا حصارکشی باغات استفاده می کنند
رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان چابهار روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: چابهار درختانی نظیر کنار، چش، کهیر، ولو و غیره دارد که یکی از مهمترین آنها درخت چش با مصارف صنعتی و دارویی و پزشکی است.
عبدالغنی رئیسی افزود: گونه گیاهی چش با نام علمی Acacia nilotica از تیره Mimosaceae در نقاط مختلف جنوب کشور به نام های کرت، سلم و چش معروف است و زیستگاه چش شبه قاره هند، ایران، عربستان و آفریقا است.
وی بیان کرد: این گونه؛ درختی است کبود رنگ و خاردار، برگهای آن دارای سه تا 6 بند و در هر بند دارای 10 تا 20 برگچه و به شدت نورپسند است.
وی ادامه داد: این درخت در خطه چابهار هر سال 2 بار گل دهی دارد و بذور با کیفیت و کمیت بالای آن در اواخر بهار و اوایل تابستان شکل می گیرد و در سایر فصول به علت رطوبت زیاد گلها تبدیل به میوه نمی شود.
وی گفت: چوب درخت چش در ساختمان سازی، بشکه و قایق سازی، تهیه افزارهای روستایی، خراطی، تهیه زغال و صمغ آن در رنگرزی و چاپ چلوار و پزشکی استفاده می شود.
وی بیان کرد: پوست و نیامک این درخت سرشار از مازوج است و در صنایع پوست و دباغی مصرف دارد.
رئیس اداره منابع طبیعی چابهار گفت: چابهار اقلیم و خاک مناسبی برای توسعه زراعت چوب نظیر گونه چش دارد که بافت خاک منطقه با توجه به مارنی و رسی- سیلیتی بودن امکان ایجاد رواناب را با کمترین بارندگی می دهد.
وی ادامه داد: خاک حاصخیز چابهار مناسب برای رشد گیاهانی نظیر چش است و این درخت نقش فراوانی در توسعه دامداری و اشتغال افراد بومی دارد.
بهره گیری از درخت چش در صنایع، پزشکی و غیره ایجاب می کند که با سرمایه گذاری در زمینه توسعه سطح زیر کشت آن در مزارع، جنگل و دشت ضمن کمک به بهبود کیفیت محیط زیست، از این نعمت الهی که مقاوم به کم آبی و بی آبی و فواید زیادی دارد، به نحو شایسته استفاده شود.
3043**6081
کپی شد
