با وجود همه انتقاداتی که نسبت به آقای روحانی وجود دارد و در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنم، اما تصور ناصوابی در جامعه به وجود آمده است که گویی آقای روحانی در زمان انتخابات شعارهایی را داده اند که خود به آن ها اعتقاد نداشته و صرفا برای کسب رای بوده است. من این باور را دارم که اگر آقای روحانی قلبا به شعارهایی که در دوران انتخابات بیان کرده بودند اعتقاد نداشت، آن ها را به هیچ وجه اعلام نمی کرد و اینگونه بر آن ها صحه نمی گذاشت تا از جانب جامعه رایش هر روز مورد پرسش و مواخذه قرار گیرد.
پایگاه خبری جماران: عبدالله ناصری طی یادداشتی نوشت:
با وجود همه انتقاداتی که نسبت به آقای روحانی وجود دارد و در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنم، اما تصور ناصوابی در جامعه به وجود آمده است که گویی آقای روحانی در زمان انتخابات شعارهایی را داده اند که خود به آن ها اعتقاد نداشته و صرفا برای کسب رای بوده است. من این باور را دارم که اگر آقای روحانی قلبا به شعارهایی که در دوران انتخابات بیان کرده بودند اعتقاد نداشت، آن ها را به هیچ وجه اعلام نمی کرد و اینگونه بر آن ها صحه نمی گذاشت تا از جانب جامعه رایش هر روز مورد پرسش و مواخذه قرار گیرد. اما واقعیت رفتاری که در ساختار مدیریتی ایشان دیده می شود، موجب دوری از شعارهای انتخاباتی شان شده است که در آن زمان بیان کرده بودند. باید این را در نظر گرفت که آقای روحانی شاید قلبا تمایل نداشتند که از شعارهای انتخاباتی خود فاصله بگیرند و مسائلی بوده که بر ایشان تحمیل شده است. اما بخش دیگر فاصله ایشان از شعارهای انتخاباتی به زعم من تدبیر ایشان در انتخاب مدیران ارشد، اعضای کابینه، مدیران استانی و... بوده و بخش دیگر نیز به واسطه نهادهای قدرت دیگر است که در دو دهه اخیر همیشه مشکل ساز برای نهادهای انتخاباتی بوده اند.
ایشان دو حوزه شاخص در شعارهای انتخاباتی داشتند؛ یعنی بحث «توسعه سیاسی» و «گردش آزاد اطلاعات»؛ که امروز می بینیم نسبت به دوره اول ایشان دولت از آن فاصله بسیار مشهودی گرفته است. این ویژگی را می توان در مهمترین پدیده هم راستای بی توجهی به شعار گردش آزاد اطلاعات، یعنی فیلترینگ تلگرام به وضوح دید. با اینکه آقای روحانی قاعدتا تنها فردی نبوده که درباره آن تصمیم گیر باشد و بی شک جمع بندی کانون های قدرت در آن نقش به سزایی داشته است؛ اما همیشه من گفته ام فیلترینگ یا عدم فیلترینگ تلگرام پیچیده تر از برجام نبوده و نیست. همان طور که به خاطر داریم بسیاری از کانون ها و ارکان نظام نسبت به روندی که در خصوص مذاکرات پیش گرفته شده بود، ابتدای کار موافق نبودند، اما طی تعامل و گفت و گوها در راس قدرت این جمع بندی ها شکل گرفت و برجام نهایتا امضا شد. درباره تلگرام هم می شد به جمع بندی واحد رسید و دولت بر آن پافشاری می کرد.
اینکه همه جامعه می دانند قدرت های بالاتر از رییس جمهور خواستار فیلترینگ تلگرام بوده اند بحث طبیعی است اما اینکه آقای روحانی درباره آن بیانیه صادر می کند و به نمایش می گذارد که نمی تواند از سنگرهای جامعه مدنی دفاع کند خود بدتر از شکست در جنگ حفظ سنگرهای جامعه مدنی است. این رفتار صرفا در جامعه ناامیدی به نهادهای انتخابی را افزایش می دهد و این سوال را در ذهن مخاطبان خود می پروراند، چگونه ممکن است کسی دارای منطق سیاسی در چارچوب قدرت جمهوری اسلامی شعاری را بدهد، در حالی که توانایی اجرایی کردن آن را ندارد؟!
من این سوال را دارم که رییس جمهور مگر با علم به این ساختارها پا به میدان نگذاشته است و شعارهایی را در آن دوره مطرح نکرده؟! و حال اگر توانایی اجرایی آن را نداشته باید پرسید چرا آن ها را گفته است؟! و اگر داشته پس بنابراین باید حداقل وظیفه خود را درست انجام دهد و نخبگان، کنشگران و احزاب را حداقل در خصوص تلاش های خود اقناع نکرد تا مردم حداقل بدانند که چه اتفاقی در حال افتادن است.
بنده در مجموع معتقد هستم که آقای روحانی در حوزه هایی دانشجویی و دانشگاهی هم نتوانست به صورت مطلوب به فعالیت بپردازد و شرایط را منطبق با شعارهایش پیش ببرد. بنابراین، از این جهت حتی پرداختن به شعارها و گفتمان انتخاباتی ایشان بسیار معین تر و متعین تر و شاخصتر است، نسبت به این چیزی که اکنون با آن سر کار داریم.
سکوت معنا دار چندین ماهه ایشان پس از انتخابات و ورود دوباره به عرصه گفت و گو با مردم پس از افزایش فشارها را هم یکی از ضعف های قدرت اول اجرایی کشور می دانم. رییس جمهور نه باید یک دوره معنا داری سکوت بکند، گوشه عزلت بنشیند و با مردم صحبت نکند و نه زمانی که ظاهر می شود خارج از آن واقعیت های موجود نظام سیاسی یک کشور صحبت کند. آقای روحانی یکی از ضعف های عمده اش این است که در دو سال اخیر به جز در بزنگاه انتخابات با جامعه رای و جامعه مدنی گفت و گوی قوی، متناوب و روشنی نداشته است.
