پایگاه خبری جماران؛ حماسه‌ی طوفان الأقصی واکنش‌های متعددی از رجال دینی و سیاسی هم‍چون کثیری از آزادی‌خواهان در سراسر عالم به همراه داشت، در این میان یادگار اندیشمند امام، آیت‌الله سید حسن خمینی در توصیف این حماسه از تعبیر «مظلومیت مهاجمانه» یاد کرد که برای نخستین بار در تاریخ معاصر و پس از سال‌ها «مظلومیت مدافعانه» توسط فلسطینیان پدید آمده است.
این تعبیر در رسانه‌های داخلی و خارجی مورد بحث و تحلیل‍های فراوانی واقع شد که برخی از چیستی و عده‌ای از چرایی و مشروعیت آن سؤال کردند، این نوشتار در صدد پاسخ به این دو مسئله است.
چیستی «مظلومیت مهاجمانه»؟
در آموزه‌های قرآنی و رهیافت‌های عقلانی هم‌چنان که ظلم کردن نامشروع و ناپسند است، تن دادن به ظلم (انظلام) نیز به همان میزان فاقد مشروعیت و غیر عقلانی است. (لا تَظلِمون و لا تُظلَمون)
لذا هر مظلومی در مواجهه‌ی با ظلم باید در مقابل ظالمان از خود دفاع کند. اما گاه در عین حال که فرد مظلوم واقع شده است از خود دفاع می‌کند و گاه برای آنکه ظالم را سر جای خود بنشاند به او هجوم می‌برد.
تصور کنید کسی به خانه شما تجاوز کند. در این صورت شما مظلوم هستید. حال گاهی فقط از ضربات او مانع می‌شوید و از خود دفاع می‌کنید. و گاه علاوه بر دفاع، به متجاوز هجمه می‌برید تا درسی به یاد ماندنی و شاید بازدارنده گرفته باشد. از آن دفاع اولیه می‌توان با تعبیر «مظلومیت مدافعانه» یاد کرد؛ و می‌توان هجوم به ظالمان، را «مظلومیت مهاجمانه» نام نهاد. تهاجمی که معلول ظلم آشکاری است که شما را به خشونت کشانده است.
در «مظلومیت مهاجمانه» شما مظلوم واقع شده‌اید چرا که ظالمان ،هم به خاک شما تعرض کرده‌اند ،و هم شما را به «خشونتی ناخواسته» واداشته‌اند.
آری حماسه این روزهای فلسطین از آن حیث که محصول ظلم‌های چند ده ساله‌ی رژیم نامشروع و غاصب صهیونیستی است و در واقع، واکنشی به آن ظلم‌هاست، «مظلومیت» است؛ چرا که فلسطینی‌های مظلوم را وادار به واکنش کرده‌است.
و از آن حیث که این بار «مظلومان» به‌جای دفاع مشروع اما به گواه تاریخ غیر بازدارنده، اقدام به هجوم کرده‌اند تا طرحی نو و تلاشی متفاوت کرده باشند، «مهاجمانه» خواهد بود.
مشروعیت «مظلومیت مهاجمانه»
آنان که با ادبیات قرآن و زبان دین آشنا هستند نیک می‌دانند که «مظلومیت مهاجمانه» دارای مبنای روشن دینی، عقلی، عقلایی و عقلانی است. به این بیان:
در یک جامعه، وقتی گروهی بر گروه دیگر ظلم روا می‌دارد به‌ویژه در مواردی که این ظلم‌ها مکرّر، فراگیر و دامنه‌دار باشد، بر تک تک افراد جامعه فرض و واجب است که یا از مظلومان دفاع کنند و جلوی ظلم ظالمان را بگیرند یا با ترک آن جمع ظلم‌پیشه، خود را از قهر و غضب خداوند که وعده‌ی عذاب و انتقام از ظالمان را داده، دور سازند و اگر چنین نکنند بی‌تردید دامنه‌ی عذاب و ترکش‌های انتقام آنان را نیز فرا خواهد گرفت.
حاصل سخن آنکه ملت مظلوم فلسطین ده‌ها سال است که مورد ظلم پر شمار و فراگیر «غاصبان گرد آمده از سراسر دنیا» قرار گرفته است و در این سال‌ها بی تردید «مظلومانه‌ترین زیست» را در سایه‌ی رژیم سفّاک و درنده‌خوی صهیونیستی و سکوت مرگبار جوامع بین‌المللی و خیانت و تحریف آشکار ابر رسانه‌های جهانی، گذرانده است.
فلسطینیان برای نخستین بار است که به‌جای نشستن و در خانه ماندن و به انتظار تیر و ترکش و راکت و موشک و تانک متجاوزان صهیونیستی و این‌که تنها شاهد تشییع شهیدان خود باشد، اقدام به تهاجمی برق‌آسا علیه رژیم سفاک کرد تا هم هیمنه پوشالی این رژیم شیطانی را بشکند و هم توان و قدرت ایمان و عمل خود را در تن ندادن به ظلم نشان دهد.
آری، هیچ گاه هیچ ظلمی مشروع نیست ولی هیچ «زیر بار ظلم رفتنی» هم پسندیده نیست پس اگر ملتی مجبور به دفع ظلم، شود ، لازم است تا ولو مظلومانه، مهاجم شود تا مانع تجاوزات متعدد احتمالی در آینده گردد .
