کف حیاط نجف یا حصیری از جنس ساقه خرما پوشیده شده بود که کمی ناصاف و زبر بود. مدتی که در نجف بودیم، در اثر نشستن و نماز خواندن بر روی این حصیر، روی پاهایمان پینه بسته بود و خشک شده بود. زمانی که فامیل های آقای اعرابی مرا دیدند و علت این خشکی را جویا شدند، باورشان نمی شد که کسی که این اندازه وجوهات دریافت می کند و شهریه ها را پرداخت می کند، زیر پای خود و فرزندانش چنین حصیری پهن کرده باشد.
پایگاه خبری جماران: در نظر داریم گزیده ای از کتاب خاطرات سرکار خانم فریده مصطفوی، دختر گرامی حضرت امام خمینی(س)، که با عنوان «گذر ایام» توسط انتشارات عروج به چاپ رسیده را در ایام نوروز منتشر کنیم و یازدهمین بخش از این خاطرات که با عنوان «ملاحظات معیشتی» در صفحه 198 این کتاب به چاپ رسیده را در ادامه می خوانید:
کف حیاط نجف یا حصیری از جنس ساقه خرما پوشیده شده بود که کمی ناصاف و زبر بود. مدتی که در نجف بودیم، در اثر نشستن و نماز خواندن بر روی این حصیر، روی پاهایمان پینه بسته بود و خشک شده بود. زمانی که فامیل های آقای اعرابی مرا دیدند و علت این خشکی را جویا شدند، باورشان نمی شد که کسی که این اندازه وجوهات دریافت می کند و شهریه ها را پرداخت می کند، زیر پای خود و فرزندانش چنین حصیری پهن کرده باشد.
احتیاط آقا در حفظ وجوهات به اندازه ای بود که در تمامی حرف ها و عمل هایشان عیان می گشت.
در زمان تبعید آقا در نجف، روزی خانم رو به آقا کرده و می گویند:«شما چندین سال است که در اینجا هستید اما به کاظمین و سامرا نرفته اید. علت چیست؟»
آقا در پاسخ می گویند:«من اگر بخواهم به این زیارات بروم، عده ای می خواهند مرا همراهی کنند. من از خودم خانه ای در آنجا ندارم تا گروه همراهم را در آنجا سکنی دهم. از طرفی با موجودی خودم، توان اجاره مکانی برای اقامت و خورد و خوراک آنان را نیز ندارم. از پول خمس و زکات هم که نمی توانم خرج این گروه کنم لذا تا زمانی که خودم نتوانم از عهده هزینه ها بر بیایم، نمی توانم به این زیارات بروم. اگر می بینید توان رفتن به کربلا را دارم به این خاطر است که محل اقامت در آنجا مهیاست و تنها هزینه دو ماشین می ماند که آن را خودم می توانم پرداخت کنم فلذا از همین جا حرمین کاظمین و سامرا را زیارت خواهم کرد».
