گستره این به تماشا گذاشتن حقیقت‌های وجودی به پهنه همه دنیاست. انگار همه ما را به هر زبان و نژاد و دین و ملیت، بر سر یک امتحان نشانده‌اند، با پرسش‌هایی که برای همه مشترک است و بارم بندی نمره‌ها نیز نه به آنچه قلمی می‌کنیم در صفحات کاغذ بلکه به رفتاری است که انجام می‌دهیم.
این نمره دهی در حقیقت بیان واقعی عیار انسانی نسل حاضر است، دریغا که بسیاری مردود می شوند و ادعاهاشان خط قرمز می‌خورد. نگاه کنیم به جانی که داعیه تمدن دارد و هرکس غیر از خویش را از دایره مدنیت دور می‌بیند و می‌داند اما به گواه گزارش‌ها، نمره‌ای که باید نمی‌گیرد. مگر به کسانی که برای ماسک، نقاب از چهره برمی‌دارند و مشت حواله هم می‌کنند، کسانی که از هم یقه می‌درند، کسانی که کالای هم را می دزند را چه نمره‌ای می‌توان داد؟
خبرها را خوانده‌اید لابد، من اما قصد بازخوانی آن را ندارم فقط می‌خواهم بگویم که در امتحان کووید ۱۹, خیلی‌ها رفوزه شدند و مردمی که نمره قبولی گرفتند، شناسنامه‌هاشان صادره از ایران بود. مردمی که با رویکرد جهادی، به نیابت از شهدا به میدان آمدند و خود را به خطر انداختند تا از همنوعان خود رفع خطر کنند.
کادر درمانی خوش درخشیدند و سازمان‌های مردم نهاد این درخشندگی را کامل کردند و در شب‌های سیاه کرونایی نگذاشتند مرگ، بی‌خبر سایه خود را بر سر محله‌های کم برخوردار پهن کند. نگذاشتند تنهایی، همنفس فقرا شود آنسان که در برخی از کشورهای نظام سرمایه داری شد.
اگر قلمی به انصاف بر کاغذ رود قطعا ایرانیان را در اول فهرست ملل موفق در این مبارزه تمام عیار خواهد نوشت. مردمی که پا به پای نظام و سیستم سلامت خویش پیش آمدند و در اوج تحریم‌های ظالمانه، جوانمردی را در حق هم به اوج رساندند.
این درست که در روزهای اولیه صاحبان دهان گشاد و بلعندگان انسان نما، شبیخون زدند به حریم و حرمت ایرانی و به احتکار کشیدند بحث سلامت را اما این لکه‌های سیاه به دست طهارت آفرین قانون و همت مردم نجیب ایران از حافظه‌ها پاک شدند تا ایران باز قامت رشید کند در حماسه‌ای انسانی. تا ببینند نگاه‌های منصف به چشم شهادت خوان خویش در جهانی که سالمندان و اموات کرونایی را، بی‌خیال در خیابان‌ها رها می‌کنند، در ایران، به رغم همه تحریم‌ها و کمبودها نه تنها بیماری تنها نمی‌ماند بلکه نظام را، مردم را در کنار خویش می‌بیند و فراتر از این، باز به گواه خبرها و شهادت رسانه نگاران، بسیجی‌ها و طلاب حتی جنازه مُردگان کرونایی را هم با حفظ حرمت و ارزش وکرامت انسانی به خاک می‌سپارند.
این یعنی در امتحان بزگ و جهانی انسانیت باز این ایران است که به اخلاق و جوانمردی و انسانیت، در چشم‌ها عزیز می‌شود. تاریخ را بگو امروز را صادقانه بنویسد و تا همیشه در یاد داشته باشد و به نسل‌های آینده هم بگوید که در فصل سخت و امتحان مرد افکن سلامت این مردم ایران بودند که از همه خوشتر درخشیدند.
عباس محمدیان، رییس سازمان بسیج رسانه خراسان رضوی
