سیاستمداری که هرگز تمام نمی شود را بهتر بشناسیم/ از صفر تا صد پرحاشیه ترین شخصیت سیاسی جهان + تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «سیلویو برلوسکونی» احتمالا پرحاشیه ترین شخصیت سیاسی در ایتالیای سال های اخیر به شمار می رود؛ مردی که گویی قرار نیست تمام شود و پس از هر ناکامی دوباره تجدید قوا می کند و به صحنه سیاست ایتالیا باز می گردد.

برلوسکونی چند سال اخیر را در دادگاه های مختلف برای اتهاماتی چون تقلب در حسابرسی، شهادت دروغ در دادگاه، رشوه، فساد مالی و داشتن رابطه جنسی با افراد زیر سن قانونی گذراند و با محکومیت هایی چون کار اجتماعی و حضور در خانه سالمندان و رفتگری مواجه شد.

در حالی که برلوسکونی طبق حکم دادگاه تا سال 2019 از حضور در مسئولیت های دولتی محکوم است، کمتر کسی فکر می کرد او و حزبش بار دیگر به صحنه اول قدرت در ایتالیا بازگردند. حزب «ایتالیا به پیش» برلوسکونی با کسب حدود 14 درصد آرا در جایگاه چهارم قرار گرفته اما از آن مهم تر ائتلاف تحت رهبری او با همراهی احزاب دست راستی رادیکالی چون «لیگ شمال» و «برادران ایتالیا» است که بیشترین سهم را در پارلمان آینده ایتالیا به دست آورده اند.

در پایین، این سیاستمدار جنجالی و پرحاشیه را بیشتر می شناسیم:

زندگی نامه

سیلویو برلوسکونی در تاریخ 29 سپتامبر 1936 در شهر «میلان» در یک خانواده متوسط به دنیا آمد.

پدر او «لوئیجی برلوسکونی» (1989-1908) کارمند بانک، و مادرش «رزا بوسی» (2008-1911) خانه دار بود. او فرزند بزرگ خانواده بود و یک خواهر و برادر دیگر هم داشت.

او در پی تکمیل دوره متوسطه در مدرسه «سالسیان»، در دانشگاه میلان حقوق خواند و در سال 1961 با پایان نامه ای تحت عنوان «جنبه های حقوقی تبلیغات» فارغ التحصیل شد.

او در دهه 1950 در کشتی های تفریحی آواز می خواند.

برلوسکونی در آن زمان دوره یکساله خدمت در ارتش این کشور را که اجباری بود، نگذراند.

در دوران تحصیلات دانشگاهی او یک بازیکن بسکتبال بود.

فعالیت های اقتصادی

فعالیت های اقتصادی برلوسکونی با امور ساخت و ساز آغاز شد. در اواخر دهه 1960، او یک مجتمع مسکونی در شرق میلان ساخت. این پروژه توسط «ادیلنورد» کمپانی متعلق به برلوسکونی با همکاری گروه «فینینوست» اجرا شد.

سود حاصل از این کار، سرمایه آژانس تبلیغاتی او شد.

ورود به دنیای رسانه

برلوسکونی برای نخستین بار در سال 1973 وارد دنیای رسانه شد و شرکت کوچک تلویزیونی «تله میلانو» را راه اندازی کرد. تله میلانو نخستین شبکه تلویزیونی خصوصی ایتالیا بود و بعدها به کانال 5 تکامل یافت.

پس از خرید دو شبکه دیگر، برلوسکونی ایستگاه تلویزیونی را در سال 1977 به مرکز میلان انتقال داد و شروع به پخش از امواج رادیویی کرد.

در سال 1978، برلوسکونی اولین گروه رسانه ای خود به نام «فینینوست» را تاسیس کرد. در پنج سال منتهی به سال 1983، او حدود 113 میلیون لیر ایتالیایی (58.3 میلیون یورو) درآمد کسب کرد.

فاینینوست سریعا به شبکه گسترده ای از ایستگاه های تلویزیونی محلی تبدیل شد که برنامه ریزی مشابهی داشتند، و در واقع یک شبکه ملی بودند. این امر به معنای نقض قانون انحصاری پخش، با ایجاد یک شبکه ملی بود که بعدا لغو شد. در سال 1980، برلوسکونی اولین شبکه ملی خصوصی ایتالیا - کانال 5 - را تاسیس کرد و مدت کوتاهی پس از آن با تاسیس شبکه های «ایتالیا 1» و«ریت 4» دنبال شد.

برلوسکونی نخستین و تنها امپراتوری تلویزیونی تجاری ایتالیا را تاسیس کرد. او از ارتباط با «بتیینو کراکسی» دبیر کل حزب سوسیالیست ایتالیا و همچنین نخست وزیر ایتالیا در آن زمان، بهره می برد.

در سال 1995، برلوسکنی بخشی از گروه های رسانه ای خود را ابتدا به گروه رسانه ای آلمانی «کرچ» (که اکنون ورشکسته شده است) و سپس در مناقصه عمومی فروخت. در سال 1999، برلوسکونی منافع رسانه ای خود را با مشارکت با کرچ تحت عنوان رسانه «اپسیلون» گسترش داد.

در تاریخ 9 ژوئیه 2011 یک دادگاه میلان، فینینوست را در یک مناقشه دراز مدت به پرداخت 560 میلیون یورو جریمه کرد.

در تاریخ 5 اوت 2016، فینینوست از توافق اولیه برای فروش تمام سهام خود از آث میلان به چین و شرکت سرمایه گذاری ورزشی چین-اروپا اعلام کرد. قرار بود این قرارداد تا پایان سال 2016 نهایی شود. در تاریخ 13 آوریل 2017، برلوسکنی آث میلان را به مبلغ 830 میلیون یورو به باشگاه میلان اسپانیا فروخت.

طبق فهرست تهیه شده توسط مجله «فوربز» در مارس 2017، او با سرمایه 7 میلیارد دلاری، پنجمین ثروتمند ایتالیا است.

فعالیت های سیاسی

فعالیت های سیاسی برلوسکونی از سال 1994 آغاز شد و به اذعان خودش، او این کار را برای فرار از زندانی شدن انجام داد.

او دومین نخست‌ وزیر ایتالیا به جهت مدت باقی ماندن در سمت نخست وزیری است. وی در سه دوره این سمت را در سال‌ های 1995-1994، 2006-2001، و 2011-2008 بر عهده داشته‌است.

وی اکنون ریاست حزب «به‌ پیش ایتالیا» را بر عهده دارد.

سیاست خارجی

برلوسکونی و کابینه اش تمایل شدیدی به حمایت از سیاست خارجی آمریکا دارند. در سایه نخست وزیری او، ایتالیا از دولت غربی حامی اعراب به سمت توازن مجدد روابط با تل آویو و آنکارا حرکت کرد.

در دوره حضور او در دفتر نخست وزیر ایتالیا این کشور به واسطه حمایتش از جنگ عراق و افغانستان به حامی اصلی آمریکا مبدل شد.

رسوایی های اخلاقی

شاید در میان سیاستمداران در مساله فساد اخلاقی، هیچکس به پای سیلویو برلوسکونی نخست وزیر اسبق ایتالیا نرسد؛ رسوایی هایی که از درخواست طلاق همسرش به‌خاطر تلاش‌ های برلوسکونی برای ورود خانم‌ های جوان در انتخابات پارلمان اروپا و حمایت از آنها تا برقراری رابطه جنسی با دختری که کمتر از 18 سال سن داشت را شامل می‌ شود.

علاقه‌ شدید برلوسکونی به زنان زیبا بر هیچ ایتالیایی و غیر ایتالیایی‌ پوشیده نیست؛ نخست‌ وزیری که زیبایی یکی از معیارهای لیست انتخاباتی‌ اش بود.

 افراد زیادی بودند که به دلیل ارتباطشان با وی، به پست‌ های سیاسی ایتالیا دست پیدا کردند که در این میان مانکن‌ ها و هنرپیشه‌ های زن بیشتر مورد توجه او قرار گرفتند.

ماجرای روابط برلوسکونی با این دختر 17 ساله مغربی الاصل که یک مانکن بوده است، به رسوایی به نام «روبی گیت» منجر شد و یکی از دلایل فشار به برلوسکونی برای استعفای از نخست وزیری ایتالیا محسوب می‌‌ شود.

همچنین ادعای «پاتریزیا داداریو» که از مدل‌ های قدیمی ایتالیایی است، به شرکت کردن در یک مهمانی شبانه به دعوت برلوسکونی، از رسوایی‌ های اخلاقی نخست‌ وزیر اسبق ایتالیا بود که تیتر اول روزنامه‌ های معتبر ایتالیا شد. او حتی از این ملاقات، فیلم و عکس هم داشت و این جنجال رسان ه‌ای از معدود دفعاتی بود که منجر به رسوایی اخلاقی برلوسکونی شد.

لیست زنانی که برلوسکونی با آنها رابطه غیراخلاقی داشته است، به قدری گسترده است که جمع‌ آوری نام تمام آنان از میان صفحات روزنامه‌ های معتبر ایتالیایی، کار بسیاری سختی خواهد بود.

حتی در یکی از موارد روابط غیراخلاقی نخست وزیر اسبق ایتالیا، مساله پرداخت پول توسط برلوسکونی برای روابط غیر اخلاقی با یک زن مطرح شد و برلوسکونی درباره آن پرونده تنها منکر پرداخت پول بود و دیگر مجالی برای تکذیب اصل قضیه وجود نداشت.

رسوایی های مالی

دادگاهی در میلان در سال 2014 نخست‌ وزیر سابق ایتالیا را به خاطر تخلفات مالیاتی به یک سال خدمات اجتماعی اجباری محکوم کرد. این دادگاه برلوسکونی را موظف کرد که حداقل هفته‌ ای یک روز در یک خانه سالمندان و معلولان در نزدیکی میلان کار اجباری کند.

برلوسکونی در طول چند سال گذشته، در چندین دادگاه به اتهاماتی مانند تقلب در حسابرسی، شهادت دروغ در دادگاه، رشوه، و فساد مالی متهم شده است. برلوسکونی اتهام‌ های علیه خود را رد کرده و گفته است که هدف اقدامات انتقام‌ جویانه دادستان‌ ها و قضات چپگرایی قرار گرفته است که از طریق پیگرد قانونی او، مقاصدی سیاسی را دنبال می‌ کنند.

زندگی شخصی

همسران او «کارلا الویرا لوسیا دالوجلیو» بود که طی سال های 1965 تا 1985 با یکدیگر زندگی کردند و «پیر سیلیو برلوسکونی» و «مارینا برلوسکونی» نتیجه این 20 سال زندگی زناشویی آنهاست.

همسر دوم او «ورونیکا لاریو»، بازیگر پیشین ایتالیایی بود که او هم طی سال های 1990 تا 2014 همسر او بود و در نهایت طلاق گرفت.

برلوسکونی از همسر دومش هم سه فرزند به نام های «باربارا»، «لوئیجی» و «الئونورا» دارد.

آیا واقعا ایتالیایی ها به او رجعت کرده اند؟

برای مردم جهان این شگفتی وجود دارد که چطور ایتالیایی ها بعد از تمام آن پرونده ها و رسوایی های برلوسکونی بار دیگر به او روی آورده اند؟ 

بگذارید بار دیگر این سوال را دقیق تر از خود بپرسیم؟ آیا واقعا ایتالیایی ها به او رجعت کرده اند؟

در این شکی نیست که ائتلاف دست راستی او حالا بزرگ ترین ائتلاف در پارلمان ایتالیا خواهد بود و حتی شاید موفق به تشکیل دولت هم تشکیل بشود، اما بگذارید کمی از وضعیت این انتخابات در ایتالیا بیشتر بگوییم.

مردم در ایتالیا نگاه خاص و البته بدبینانه ای به ساختار قدرت و سیاست دارند و این موضوع باعث می شود دولت های حاکم عموما کار دشواری در انتخابات های بعدی داشته باشند چرا که بخش اعظم مردم ترجیح می دهند از حرف های جدید و مخالف وضعیت حاکم سخن گفته شود.

تمایل به شنیدن صداهای جدید در ایتالیا را با رای بالایی که جنبش ۵ ستاره کسب کرده نیز می توان مشاهده کرد.

آینده برلوسکونی چه خواهد شد؟

حال سیلویو به اندازه دوران تبلیغاتش خوشحال نخواهد بود، چرا که او برخلاف نظرسنجی ها که او و حزبش را در جای سوم نشان می داد، در رتبه چهارم قرار گرفته است. برلوسکونی هرچند خود را برای رهبری یک دولت ائتلافی دست راستی آماده کرده بود، اما نتایج آرا می تواند سرنوشت دیگری را رقم بزند.

هرچند رهبری برلوسکونی به دلیل حکم محرومیت دادگاه، از پشت پرده بود و سیاستمدار 81 ساله ایتالیایی دست کم تا سال 2019 باید پشت خط بماند، اما حالا تردیدها در خصوص پایبندی «حزب لیگ» به توافقات با برلوسکونی پیش از انتخابات جدی تر شده است؛ به ویژه با در نظر گرفتن این نکته برلوسکونی، آنتونیو تایانی (رئیس کنونی پارلمان اروپا) را به عنوان گزینه خود برای نخست وزیری معرفی کرده بود؛ فردی که برخلاف نظر «حزب لیگ» باور عمیقی به اتحادیه اروپا دارد. حالا حتی احتمال دارد «لیگ» با «جنبش 5 ستاره» وارد ائتلاف شود.

عباسعلی سید زاده