غرب در «چاهی» افتاد که برای خاورمیانه کنده بود

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: چیز ممنوعی که بیشتر اروپایی ها اگر نگوییم همه آنها از آن می ترسیدند و در مقدمه آنها اتحادیه اروپا از آن می ترسید، رخ داد. پارلمان ایالت «کاتالونیا» اعلام استقلال از اسپانیا کرد و به لحاظ نظری تبدیل به یک جمهوری مستقل از روز گذشته شد زیرا میزان رای گیری 70 رای از 150 رای مجموع اعضای پارلمان بود، این به معنای آن است که اختلاف بزرگی رخ داده است.

نگران عملیات تفکیک و تجزیه کشورهای ما در خاورمیانه از سوریه و عراق گرفته تا لیبی و یمن به دست آمریکایی ها و هم پیمانان غربی اش بودیم ولی اکنون این خودشان هستند که در چاهی افتادند که برای خارومیانه کندند و چرخ این جدایی طلبی از بارسلونا شروع به گردش کرده است آن هم پس از آن که در اسکاتلند خنثی شد.

استقلال کاتالونیا به معنای تشویق مناطق و اقلیم های دیگر نه فقط در اسپانیا مانند «باسک» برای استقلال است بلکه تشویق مناطق دیگر در بیشتر کشورهای اروپایی اگر نگوییم همه آنهاست؛ ایالت «باواریا»ی آلمان در اندیشه رفتن در همین مسیر است و جزیره« کورسک» در فرانسه نیز همین طور، شمال ثروتمند ایتالیا نیز به دنبال جدایی از جنوب فقیرش است.فهرست در این زمینه بسیار طولانی است.

اتحادیه اروپا به صراحت اعلام کرد که پیوستن به این اتحادیه به شکل خودکار رخ نمی دهد و فقط با دولت قانونی مادرید همکاری می کند این در حالی است که «ماریانو راخوی»نخست وزیر اسپانیا آماده بازگرداندن مشروعیت به کاتالونیاست یعنی لغو خودمختاری و قرار دادن منطقه کاتالونیا و نهادهای آن زیر قیمومیت دولت در مادرید است.

کاتالان ها خودشان را کشوری قائم به ذات می دانند و خود را دارای هویت مستقل با عنوان زبان و تولید می دانند و به این افتخار می کنند که 25 درصد از صادرات اسپانیا از منطقه آنها که ثروتمندترین منطقه در کشور است، صورت می گیرد. علاوه بر اینها آنها یکی از بزرگترین باشگاه فوتبال در جهان اگر نگوییم بزرگترین باشگاه فوتبال در جهان را دارند.

کاتالونیا همیشه «استخوانی» آزار دهنده در گلوی اسپانیا و منبع و منشأ جنگ ها و نزاع ها بوده است. زمانی که در سال 1934 اعلام استقلال کرد فتیله جنگ داخلی را شعله ور کرد و هزاران نفر در نتیجه سرکوب و خشونت «فرانکو» قربانی شدند.

دولت مرکزی راخوی دیکتاتوری نیست و ما بر این باور نیستیم که به مشت آهنین روی بیاورد لیکن از سیاست نرم یعنی برگ برنده اقتصادی استفاده می کند امری که برگ برنده قوی کاتالونیا را تضعیف می کند یعنی شکوفایی و رونق اقتصادی اش را از بین می برد. بانک ها و شرکت های بزرگ تهدید کردند که دفترهای خود را از بارسلونا به مادرید یا شهرهای دیگر اسپانیا منتقل می کنند.

چیزی که باعث شکست همه پرسی اسکاتلند شد تهدیدش برای توقف کار با پوند استرلینگ و خارج کردن سرمایه گذاری ها و انتقال دفترهای بانک های بزرگ بود و این تهدیدها در مجبور کردن بیشتر اسکاتلندی ها یا اکثریت آنها برای مقابله با جدایی موفق شد و همین سناریو در حال تکرار در کاتالونیا است.

شکاف میان اربیل و سلیمانیه همان چیزی بود که باعث فروپاشی رویای «مسعود بارزانی» برای استقلال و تشکیل کشور مستقل کردستان و از دست دادن میراث سیاسی و خانوادگی اش شد. شکاف و اختلاف همان چیزی است که باعث شکست و ناکامی رویای جدایی کاتالان ها می شود و مخالفان جدایی در میان کاتالانها  برنده می شوند و در نتیجه حمایت دولت مرکزی و اتحادیه اروپا قوی تر می شوند و صفوف آنها بزرگتر.

«کارلس پوجدمون»رئیس دولت اقلیم کاتالونیا که مسیر استقلال را هدایت کرد همان اشتباهی را تکرار کرد که آقای بارزانی مرتکب شد و بعید نمی دانیم که در نهایت به همان نتیجه ای برسد که همه پرسی در کردستان عراق رسید یعنی از دست دادن اراضی و فروپاشی اقتصادی و طردش توسط اروپایی ها و بازگشت ناخواسته و از روی بی میلی به میز مذاکرات با دولت مرکزی بر اساس شروط دولت مرکزی؛ دقیقا همانطور که برای بارزانی رخ داد.

حزب سوسیال اسپانیا پیشنهاد توافقی ارائه کرد و آن تبدیل اسپانیا به کشور فدرال با اختیارات بیشتر برای ایالت ها لیکن پوجدمون آن را رد کرد به همین دلیل بیشتر ناظران از جمله ما بر این باوریم که وی به دلیل ارزیابی بدش بهای گرانی را خواهد پرداخت و پایان کارش به عنوان سیاستمدار و رهبر تقریبا قطعی است.