داستان سرگردانی مهاجران در انگلیس

به گزارش جماران به نقل از سی ان ان  به گفته موسسه خیریه بی خانمان Under One Sky، که تیم آن گروه را مشاهده کرده و به آنها کمک کرده است، "آنها سرد، گرسنه، تحت فشار و سرگردان بودند." این افراد «جایی برای رفتن» نداشتند تا اینکه به یکی از کارمندان وزارت کشور هشدار داده شد و محل اقامت اضطراری هتل را پیدا کرد.

این گروه متشکل از پناهجویانی بود که در مرکز پردازش مهاجران Manston در کنت، جنوب انگلستان اقامت داشتند، تأسیساتی که خیریه ها و قانونگذاران می گویند که بیش از حد شلوغ شده و در شرایط زندگی وخیم و غیرانسانی فرو رفته است.

به گفته وزارت کشور، مقامات این تصور را داشتند که این 11 نفر در لندن ترتیب اقامت داده بودند. صدیق خان، شهردار لندن گفت که رها شدن آنها در مرکز شهر "شرم آور" است و آن را "شکست کامل در انجام وظیفه و رهبری" خواند.

اما این حادثه نمادی از سیستم به شدت تحت فشار بریتانیا برای برخورد با پناهجویان و مهاجران غیرقانونی است.

تعداد درخواست‌های پناهندگی بررسی‌شده در بریتانیا در سال‌های اخیر کاهش یافته است و مردم را برای ماه‌ها و سال‌ها در بلاتکلیفی قرار داده است - در مراکز رسیدگی یا هتل‌های موقت به دام افتاده‌اند و قادر به کار نیستند - و به بحث‌های غیرقابل حل در مورد مرزهای بریتانیا دامن می‌زند.

سوئلا براورمن، وزیر کشور بریتانیا، روز دوشنبه به پارلمان گفت: سیستم شکسته شده است.

براورمن افزایش سریع گذرگاه‌های قایق‌های کوچک در سراسر کانال انگلیسی را که توسط قاچاقچیان انسان در سرزمین اصلی اروپا سازماندهی شده است، مقصر دانست. وزیر محاصره شده این گذرگاه ها را با عبارات بسیار شدید به عنوان «تهاجم» به سواحل جنوبی بریتانیا توصیف کرد. او گفت: بیایید وانمود نکنیم که همه آنها پناهنده در مضیقه هستند.

اما هرج و مرج پیش روی مهاجران و پناهجویان در بریتانیا نیز نتیجه یک دهه انتخاب های سیاسی است که بودجه و اقدامات با لفاظی های سنگین مورد حمایت دولت های محافظه کار متوالی مطابقت ندارد.

بن رامانائوسکاس، اقتصاددان پژوهشی در دانشگاه آکسفورد و مشاور لیز تراس در زمانی که نخست وزیر قبلی وزیر امور خارجه در امور تجارت بین‌الملل بود، به سی‌ان‌ان درباره سیستم این کشور برای برخورد با پناهجویان گفت: «این افتضاح و بی‌رحمانه است».

رامانائوسکاس گفت: «بخشی از آن به دلیل فرهنگ ایجاد شده توسط وزارت کشور است که به اکثر مهاجران با سوء ظن می نگرد و با آنها مانند جنایتکاران احتمالی رفتار می کند. "این یک سیستم عمیقا ناعادلانه و ناعادلانه است."

هنگامی که سی ان ان  با وزارت کشور تماس گرفت مستقیماً به این اتهام پاسخ نداد، اما در بیانیه‌ای گفت: «تعداد افرادی که به بریتانیا می‌آیند و نیاز به اسکان دارند به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است و سیستم پناهندگی ما را تحت فشار باورنکردنی قرار داده است.»

یک نگاه اجمالی دیگر به زندگی مهاجران در تأسیسات پردازش بریتانیا، پرواز بر فراز حصار از داخل تأسیسات منستون در این هفته بود.

در نامه ای که ظاهراً توسط یک دختر جوان نوشته شده بود و در داخل بطری که سپس به سمت روزنامه نگاران جمع شده پرتاب شده بود، می خوانیم: "ما اکنون در یک زندگی دشوار هستیم ... مثل اینکه در زندان هستیم (sic) پر می کنیم.

«بعضی از ما بسیار بیمار هستیم... برخی از زنان باردار هستند که برای آنها کاری انجام نمی دهند (Sic) ... ما واقعاً به کمک شما نیاز داریم. لطفا به ما کمک کنید.» در این نامه آمده است.

راجر گیل، قانونگذار محافظه‌کار روز دوشنبه به اسکای نیوز گفت که وضعیت در مرکز رسیدگی به پناهندگی «نقض شرایط انسانی» است، در حالی که ده‌ها موسسه خیریه به نخست‌وزیر نامه نوشتند تا نگرانی‌هایی را درباره «ازدحام بیش از حد» مطرح کنند.

گیل گفت که این مرکز در حال حاضر حدود 4000 نفر از جمله زنان و کودکان را در خود جای داده است، علیرغم اینکه قرار است تنها 1500 نفر در آن نگهداری شود. رابرت جنریک، وزیر مهاجرت، بعداً به اسکای نیوز گفت که برخی از افراد در مرکز "روی زمین خوابیده اند".

او ادعا کرد که "علت اصلی آنچه ما در منستون می بینیم دولت نیست"، بلکه تعداد فزاینده مهاجرانی است که از طریق کانال مانش به سواحل انگلستان سفر می کنند.

این اعداد در سال های اخیر افزایش یافته است. بر اساس داده های وزارت کشور انگلیس، امسال 38000 نفر با قایق های کوچک وارد بریتانیا شده اند که این رقم در سال گذشته 28000 نفر و در سال 2019 کمتر از 2000 نفر بود.

این گذرگاه‌ها پدیده‌ای نسبتاً جدید است که پس از آن پدیدار شد که هزاران مهاجری که امیدوار بودند به انگلستان بروند، ماه‌ها و سال‌ها را در به اصطلاح «جنگل» کاله گذراندند، یک شهرک گسترده در سواحل شمالی فرانسه که توسط افسران مرزی فرانسوی و انگلیسی محافظت می‌شد.

راب مک نیل، معاون رصدخانه مهاجرت به سی‌ان‌ان گفت: «در اواخر سال 2018، چند قایق با موفقیت مسیر کانال را طی کردند» و باعث ایجاد یک «صنعت کلبه‌ای» کوچک از قاچاقچیان شد.

نه تنها کارساز بود، بلکه به دلیل اینکه نمایشی بسیار قابل مشاهده بود، در گفتمان عمومی بریتانیا بسیار برجسته شد. این خبر صفحه اول بود.» و بنابراین برای افراد دیگر قابل مشاهده شد که این یک تکنیک موفق است.

مک نیل گفت: «به جای تنگنا در کاله، ناگهان یک سر دوش (با) چند نازل کوچک در سراسر سواحل فرانسه داشتید» که از آنجا مردم می توانستند سفرهای خطرناکی را با قایق ها و کشتی های کوچک انجام دهند. "این برای پلیس بسیار سخت تر است."

تعداد ورود به بریتانیا در مقایسه با کشورهای عضو اتحادیه اروپا نسبتاً کم است. بر اساس گزارش دیده بان مهاجرت، بریتانیا در سال گذشته در مجموع درخواست های پناهندگی رتبه چهارم و در میان درخواست های سرانه در میان کشورهای اروپایی رتبه 19 را کسب کرد.

اما در حالی که دولت انگشت اتهام را به سوی افزایش گذرگاه‌ها برای غلبه بر شبکه پناهندگی کشور نشانه رفته است، برای کاهش تأثیر آنها بر بریتانیا کار چندانی انجام نداده است - و چندین تصمیم وزرا اختلال را برای بریتانیایی‌ها و مهاجران بدتر کرده است.

سرعت رسیدگی به درخواست های پناهندگی در سال های اخیر به طرز چشمگیری کاهش یافته است. بر اساس گزارش رصدخانه مهاجرت، 87 درصد از ادعاها طی شش ماه در سه ماهه دوم سال 2014 تصمیم اولیه را دریافت کردند، اما هفت سال بعد این رقم تنها به 6 درصد رسید. این سقوط پس از آن اتفاق می افتد که دولت هدف شش ماهه خود را در اواسط سال 2019 لغو کرد.

این بدان معناست که مهاجران در اقامتگاه‌ها و هتل‌های موقت اسکان داده می‌شوند و منتظر شنیدن اخبار در مورد ادعای خود هستند، سیاستی که براورمن بارها آن را مورد انتقاد قرار داده است. سخنگوی وزارت کشور انگلیس به CNN گفت در حال حاضر بیش از 37000 پناهجو در هتل ها هستند که برای مالیات دهندگان بریتانیایی 5.6 میلیون پوند (6.35 میلیون دلار) در روز هزینه دارد.

بسیاری از کارشناسان مهاجرت انگشت اتهام را برای این لایحه مستقیما به سمت دولت نشانه می روند.

مک نیل گفت: «وزارت کشور به وضوح تصمیماتی در مورد تخصیص منابع گرفته است که بر سرعت پردازش تأثیر گذاشته است.

«اگر به درخواست‌های (پناهجویان) سریع‌تر و کارآمدتر رسیدگی شود، سیستم به این شکلی که هست خفه نمی‌شود و تجربه انسانی این افراد کمتر ناخوشایند می‌شود و در عین حال هزینه‌ها نیز به همراه خواهد داشت. به مالیات دهندگان به میزان قابل توجهی کمتر خواهد بود.»

این موضوع به نفع کسی نبوده است. مهم است که اگر دولت بخواهد اوضاع را در دست بگیرد، این عقب ماندگی پناهندگی به عنوان یک موضوع فوری بررسی شود.»

جستجو برای راه حل ها

تا به امروز، سیاست دولت - توافقی برای اخراج برخی از مهاجران به رواندا - درگیر شکایت‌های قانونی شده است و طی هفت ماه پس از اعلام آن نتوانسته است حتی یک نفر را منتقل کند.

راماناوسکاس گفت: «به وضوح کار نمی کند (و) به هیچ وجه به عنوان یک عامل بازدارنده برای سایر پناهجویان عمل نکرده است.

در اطراف طرح رواندا یک چرخش مداوم از زبان های تحریک آمیز در مورد مهاجرت غیرقانونی بوده است، که دولت استدلال می کند که این موضع قوی را پشت سر می گذارد، اما منتقدان می گویند که در برابر کسانی که از جنگ، بی ثباتی یا آزار و اذیت می گریزند، تفرقه افکنانه و ظالمانه است.

تیم بیل، استاد دانشگاه، به سی ان ان گفت: «کاری که دولت طی سال‌های گذشته از طریق لفاظی‌های خود انجام داده، تلاش برای ادغام پناهجویان و مهاجران غیرقانونی در اذهان مردم بوده است.» از سیاست در دانشگاه کوئین مری لندن، و نویسنده کتاب در مورد حزب محافظه کار،

اما کارشناسان معتقدند که حداقل راه حل های جزئی برای بحران به ظاهر غیرقابل حل مهاجرت غیرقانونی بریتانیا وجود دارد.

بریتانیا علاوه بر اولویت دادن به رسیدگی به درخواست‌ها از طریق افزایش بودجه و ایجاد مراکز جدید در سراسر کشور، می‌تواند قانونی را که درخواست‌های پناهندگی باید در خاک بریتانیا ارائه شود را کنار بگذارد - به افراد اجازه می‌دهد قبل از تکمیل سفر طولانی در اروپا و سراسر کشور، در سفارت‌ها درخواست دهند.

منتقدان می گویند، و قانون فعلی که مانع از کار پناهجویان به مدت یک سال می شود، باید برای کمک به مردم برای تامین نیازهای خود و کمک به اقتصاد کاهش یابد.

راماناوسکاس گفت: "این دیوانگی است: شما مردم را در فقر نگه می دارید که منجر به جنایت می شود - آنها کاری برای گذراندن وقت خود ندارند، که برای آنها خوب نیست و برای جوامع محلی بد نیست." سوئد، کانادا و استرالیا از جمله کشورهایی هستند که به پناهجویان اجازه می دهند فورا کار کنند، در حالی که در ایالات متحده، انتظار شش ماه است.

یک معامله سیاسی

با وجود تمام لفاظی های سنگین دولت های محافظه کار متوالی، یک محاسبات سیاسی نیز مطرح است.

بیل گفت: «از آغاز دهه 1960 هرگز به حزب محافظه کار آسیبی وارد نشده است که در ذهن مردم مهاجرت داشته باشد.

محافظه کاران در طول 12 سال قدرت خود - دوره ای که عمدتاً تحت سلطه برگزیت بود و ادعاهای حامیان آن مبنی بر اینکه بریتانیا می تواند کنترل مرزهای خود را پس بگیرد - بارها سعی کرده اند حزب مخالف کارگر را به عنوان "باقیمانده" معرفی کنند که نرم هستند.

این امر ضروری است که حل معمای مهاجرت غیرقانونی بریتانیا ممکن است سود سیاسی مورد نظر حزب را به همراه نداشته باشد - به ویژه در شرایطی که برای کنترل بحران اقتصادی بریتانیا تلاش می کند. بیل گفت: "اگر نمی توانید به مردمی که در جیب آنها هستند تحویل دهید، این یک حواس پرتی مفید است."

با این حال، حتی در حوزه سنتی مثمر ثمر، به طور فزاینده ای ممکن است که حزب محافظه کار بی راه بماند. بیل گفت: «همیشه بین انتشار آن در اخبار و رای دهندگانی که فکر می کنند دولت کنترل خود را از دست داده است، معاوضه وجود دارد.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که رای‌دهندگان در حال از دست دادن اعتماد به محافظه‌کاران برای مقابله با موضوع مهاجرت هستند - روندی که در گذشته، حزب را در مبارزه برای دفع انتقادات احزاب راست‌گرای شورشی مبنی بر اینکه به اندازه کافی برای کاهش تعداد مهاجران اقدام نکرده است، رها کرده است.

این پویایی است که ریشی سوناک، نخست‌وزیر جدید بریتانیا، که به آسانی طرح رواندا را پذیرفته است و بسیاری از سرمایه‌های اولیه سیاسی خود را صرف دفاع از وزیر کشورش، براورمن، می‌کند، زیرا او سیستم پناهندگی «شکسته» بریتانیا را محکوم می‌کند.

پس از 12 سال سخنان تند، و از آنجایی که تأثیر انسانی بر پناهجویان در بریتانیا شروع به نفوذ به مراکزی مانند منستون می کند، سوناک در خطر از دست دادن سریع اعتماد بریتانیایی ها در همه طرف های بحث مهاجرت است.

بیل گفت:"شما به نقطه ای رسیده اید که مردم حق دارند بپرسند ... اگر خراب است، چه کسی آن را شکسته است؟"