موفقیت این سیاستمدار باعث به راه افتادن موج خودکشی شد/ نخست وزیری که با معجزه پیروز شد را بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، در حالی که تغییر دولت در استرالیا تقریبا حتمی به نظر می‌ رسید، پیروزی معجزه‌ آسا و غیرمنتظره‌ لیبرال‌ ها در روز شنبه خط بطلانی بود بر تحلیل‌ ها و نظرسنجی‌ های پیش از انتخابات فدرال، که به قدرت رسیدن حزب کارگر را پیش بینی می‌ کردند. 

این پیروزی به اندازه‌ ای غافلگیر کننده بود که «اسکات موریسون» نخست وزیر استرالیا گفت که همیشه به «معجزه» اعتقاد داشته است.

نتایج نظرسنجی‌ ها پیش از این انتخابات حکایت از پیروزی حزب چپ میانه داشت، اما در نهایت این حزب نتوانست اکثریت مجلس نمایندگان استرالیا را از آن خود کند.

موریسون پیروزی حزب خود، حزب لیبرال، در این انتخابات را با تولد دختران خود مقایسه کرد که پس از 18 سال درمان ناباروری به دنیا آمدند. 

اسکات موریسون خطاب به حامیان خود در سیدنی گفت: «من همیشه به معجزه اعتقاد داشته‌ ام. امشب همراهم سه نفرند که بزرگترین معجزه‌ های زندگی‌ ام هستند. و امشب باز شاهد یک معجزه دیگر بودیم.»

«بیل شورتن» رهبر اپوزیسیون ساعتی قبل از آن شکست را پذیرفته بود در حالی که ائتلاف او توانست در این انتخابات تا حدی به اکثریت لازم نزدیک شود. مجلس نمایندگان استرالیا 151 کرسی دارد که برای به دست آوردن اکثریت آن باید 76 کرسی کسب کرد.

حزب کارگر در این انتخابات 65 کرسی را تصاحب کرده و حزب لیبرال 74 کرسی. سرنوشت 12 کرسی نیز هنوز تعیین نشده است.

شورتن به حامیان خود گفت: «من متاسفم برای مردمی که به حزب کارگر دل بسته‌ اند، اما در عین حال خوشحالم که آن‌ چه را که درست بود مطرح کردیم، نه آن‌چه که سهل الوصول بود.»

وی سپس اعلام کرد که دیگر رهبری حزب کارگر را بر عهده نخواهد گرفت.

از زمانی که «مالکوم ترنبال» نخست وزیر پیشین استرالیا در پی رقابت‌ های درون حزب لیبرال از سمت خود کناره گرفت، محافظه‌ کاران یک دولت اقلیت را تشکیل داده بودند که امری نادر در استرالیا به شمار می‌ رفت.

نظرسنجی‌ های پیش از انتخابات شنبه حکایت از آن داشت که ائتلاف محافظه‌ کاران شکست خواهد خورد و اسکات موریسون یکی از کوتاه‌ ترین دوره‌ های نخست وزیری در تاریخ استرالیا را تجربه خواهد کرد.

این نظرسنجی‌ ها می‌ گفت که تغییرات آب و هوایی یکی از مهم‌ ترین مسائلی است که بر آرای رای‌ دهندگان استرالیایی تاثیر می‌ گذارد. بیل شرتن وعده کاهش تولید گازهای گلخانه‌ ای را داده بود.

این در حالی است که گزارش‌ ها از جزیره «مانوس» در شمال پاپوآ گینه نو حاکی است که برنده شدن ائتلاف ضد مهاجرت در انتخابات استرالیا باعث ایجاد موجی از خودکشی و خودزنی در بین پناهجویان ساکن این جزیره شده است.

پلیس استرالیا از 10 مورد خودکشی خبر می‌ دهد که دست‌ کم چهار مورد آن از روز شنبه با قطعی شدن پیروزی ائتلاف محافظه‌ کاران در انتخابات رخ داده است. این گزارش هم‌چنین حاکی است که تعدادی از پناهجویان طی روزهای شنبه و یکشنبه اقدام به خودزنی کرده‌ اند که شماری از آنها در بیمارستان بستری شده‌ اند و موارد دیگری از اعتصاب غذا و آتش زدن اتاق‌ های بازداشتگاه نیز گزارش شده است.

جزیره مانوس متعلق به پاپوآ گینه نو است اما دولت استرالیا از سال 2013 به این سو آن را به بازداشتگاه پناهجویانی تبدیل کرده است که تلاش می‌ کنند خود را با قایق به این کشور برسانند.

حزب چپ میانه نسبت به مهاجران غیرقانونی و آوارگان رویکردی ملایم‌ تری دارد.

دولت استرالیا از شش سال قبل تاکنون، سیاست‌ های سختگیرانه‌ ای را علیه مهاجران غیرقانونی به این کشور اجرایی کرد که بر اساس این برنامه، هیچ قایقی به سوی آب‌ های این کشور برای رساندن مهاجران غیرقانونی حرکت نمی‌ کند. حدود 800 پناهجو که پیش از این کوشیده بودند به خاک استرالیا برسند توسط دولت استرالیا به بازداشتگاه‌ هایی در جزایر دوردست نائورو مانوس فرستاده شدند که شرایط آنجا سخت توصیف شده است.

این پناهجویان در ماه‌ های اخیر به پیروزی حزب کارگر در استرالیا و به تبع آن بهبود شرایط پذیرش پناهندگان امید بسته بودند.

نخست وزیر استرالیا کیست؟

زندگی نامه

«اسکات جان موریسون» در تاریخ 13 مه 1968 در شهر «ویورلی» در «سیدنی» متولد شد.

او پسر کوچک «ماریون» و «جان موریسون» بود و یک برادر بزرگ تر از خود داشت.

پدرش یک مامور پلیس بود که به مدت 16 سال در شورای شهرداری ویورلی، و از جمله مدتی به عنوان شهردار کار می کرد.

موریسون و مادرش

جد مادری موریسون در نیوزیلند متولد شده بود.

موریسون در حومه برونته بزرگ شد. او در دوران کودکی در چند مورد تبلیغ تلویزیونی بازی کرد.

او دوره دبیرستان خود را در مدرسه پسرانه سیدنی گذراند و سپس در دانشگاه «نیو ساوث ولز» جغرافیای اقتصادی خواند.

او قصد داشت در کالج «ریجنت» در «ونکوور» الهیات بخواند، اما در عوض تصمیم گرفت تا به دلیل مخالفت های پدرش، وارد بازار کار شود.

اشتغال

پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، موریسون در سال های 1989 تا 1995 به عنوان مدیر تحقیقات و سیاست ملی برای شورای املاک و مستغلات استرالیا مشغول به کار شد. او سپس به بخش گردشگری رفت و به عنوان معاون اجرایی نیروی ضربت گردشگری استرالیا و سپس به عنوان مدیر کل شورای گردشگری استرالیا مشغول به کار شد.

در سال 1998 موریسون به نیوزیلند رفت تا مدیر اداره تازه تاسیس شده «گردشگری و ورزش» شود. وی ارتباط نزدیکی با «موری مک کالی» وزیر گردشگری نیوزیلند برقرار کرد و در ایجاد کارزار طولانی مدت «100 درصد خالص نیوزیلند» شراکت داشت.

در آوریل 2000 موریسون به استرالیا بازگشت و رئیس دولت حزب لیبرال در «نیو ساوث ولز» شد. او در انتخابات فدرال سال 2001 و انتخابات ایالتی در سال 2003 نیو ساوث ولز، بر کارزارهای تبلیغاتی حزب نظارت می کرد. در سال 2004 موریسون این پست را ترک کرد تا مدیر عامل اداره گردشگری استرالیا، که توسط دولت هوارد تاسیس شده بود، شود. انتصاب او به علت ماهیت سیاسی آشکار آن بحث برانگیز بود.

او در سال 2006 ظاهرا به دلیل اختلاف با «فرانت بیلی» وزیر گردشگری در مورد برنامه های دولت برای ادغام بیشتر این آژانس در خدمات عمومی استرالیا کار خود را از دست داد.

2007 تا 2013

موریسون پس از بازنشستگی «بروس بایرد»، که از سال 1998 به عنوان عضو حزب لیبرال بود، در انتخابات 2007 به عنوان کاندیدا در حومه های جنوبی سیدنی که شامل کرونولا، کارینگبا و میراندا بود، معرفی شد اما با 82 رای در برابر 8 رای خود، از «مایکل توئکه» مهندس مخابرات شکست خورد.

با این حال، اتهاماتی مطرح شد در خصوص اینکه توئکه رزومه اش را دستکاری کرده است. بخش اجرایی حزب لیبرال، توئکه را رد صلاحیت کرد و انتخابات دیگری برگزار کرد و در آن، موریسون برنده شد. اتهامات علیه توئکه در نهایت اثبات شد که نادرست بوده و روزنامه دیلی تلگراف که این اتهامات را نخستین بار مطرح کرده بود، مجبور به پرداخت جریمه سنگینی به توئکه شد که هیچ گاه رقم آن فاش نشد.

در سپتامبر 2008، موریسون به عنوان وزیر در سایه مسکن و دولت محلی در ائتلاف مالکوم ترنبال منصوب شد. در دسامبر سال 2009، او وزیر در سایه مهاجرت و شهروندی شد و برای اولین بار در نخستین تغییر کابینه «تونی ابوت» پس از کسب رهبری، در کابینه قرار گرفت.

او در کمیته کابینه در سایه حفاظت مرزی هم خدمت کرده است. در آن زمان ابوت در مورد موریسون گفت:«استعداد بزرگ و یکی از ستارگان جدید نسل جدید نمایندگان مجلس بود».

در دسامبر 2010، 48 تن از پناهجویان در حادثه غرق شدن قایق در کریسمس کشته شدند. در ماه فوریه 2011، موریسون عملا از تصمیم دولت «گیلارد لیبر» برای پرداخت هزینه سفر به سیدنی به خانواده قربانیان این حادثه برای شرکت در مراسم تشییع جنازه عزیزانشان انتقاد، و اظهار داشت که امتیازات مشابه به شهروندان استرالیایی اعطا نشده است. پس از آنکه «جو هاکی» هم حزبی او و وزیر دارایی در سایه با اظهارات موریسون مخالفت کرد، او استدلال کرد که او حرف نادرستی نزده اما زمان این صحبت مناسب نبوده است.

دولت ابوت (2013 تا 2015)

در 18 سپتامبر 2013، موریسون عملیات حاکمیت مرزها، به عنوان راهبرد جدید دولت برای ممانعت از ورود قایق های غیر مجاز به آب های استرالیا را راه اندازی کرد. مدارک کابینه در مدت اقدامات او در این زمان که در سال 2018 فاش شد، نشان می دهد که موریسون خواستار استراتژی هایی برای ممانعت از اعطای ویزای دائم به 700 پناهجو شده بود. دفتر او گزارش داد که 300 قایق و 20587 مسافر در سال 2013 به تنها یک قایق و 157 مسافر در سال 2014 کاهش یافته است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد ابراز نگرانی کرد که این کار ممکن است کنوانسیون پناهندگان را نقض کند. در ماه سپتامبر 2014 گزارش شد در حالی که تا دسامبر 2013 هیچ پناهجویی جان خود را از دست نداده بود، بین سال های 2008 تا 2013 بیش از 110 مورد مرگ گزارش شده بود. پذیرش سالیانه پناهندگان، که توسط دولت قبلی طی سال های 2012 و 2013 تا 20،000 تن افزایش یافته بود، به 13،750 نفر کاهش یافت. موریسون اظهار داشت که «هیچ کدام از این مکان ها به هر کسی که در قایق به استرالیا می آید تعلق نخواهد گرفت... بلکه آنها به افرادی که از راه درست می آیند، متعلق است.»

موریسون از استفاده اش از اصطلاحات «غیرقانونی» و «قایق های غیر قانونی» دفاع کرد و گفت: «من همیشه به ورود غیر قانونی اشاره کرده ام ... هرگز ادعا نکردم که درخواست پناهندگی کاری غیرقانونی است.»

در طول دوره کار خود به عنوان وزیر مهاجرت، نحوه برخورد موریسون با رسانه ها و پاسخگویی او به مردم به طور گسترده ای مورد انتقاد روزنامه نگاران، سناتورهای حزب کارگر و سبزها و دیگران بود زیرا از ارائه جزئیات در مورد برنامه هایش اجتناب می ورزید.

در نوامبر 2014، کمیسیون حقوق بشر استرالیا گزارشی را به دولت ارائه داد که در آن تاکید شده بود که موریسون از وظیفه خود برای تامین منافع کودکان در اردوگاه های پناهجویان در دوره وزارتش کوتاهی کرده است. این گزارش توسط تونی ابوت به عنوان گزارشی با انگیزه سیاسی مورد انتقاد قرار گرفت. دولت این گزارش را در فوریه 2015 منتشر کرد.

در اوایل ماه دسامبر 2014، موریسون توانست با موفقیت لایحه تغییرات قانونی مهاجرت و دریانوردی را در پارلمان استرالیا تصویب کند. این لایحه به موریسون قدرت بیشتری نسبت به هر وزیر پیشینی در ارتباط با افرادی که به دنبال پناهندگی در استرالیا هستند، اعطا می کرد. 

در تغییر کابینه در دسامبر 2014، موریسون به عنوان وزیر خدمات اجتماعی منصوب شد و از وزارت مهاجرت برکنار شد.

دولت ترنبال (2015 تا 2018)

موریسون در سپتامبر 2015 به عنوان خزانه دار در دولت ترنبال منصوب و جایگزین «جو هاکی» شد. در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود به عنوان وزیر خزانه داری، وی از کاهش هزینه های دولتی خبر داد و اظهار داشت که چشم انداز اقتصادی و مالی (MYEFO) و برنامه اصلاح مالیاتی در موعد خود اجرایی خواهد شد.

در ماه مه 2016 موریسون بودجه فدرال استرالیا را به تصویب رساند. این بودجه شامل معرفی 40 درصد مالیات بر درآمد هدایت شده (که به اصطلاح «مالیات بر گوگل» شناخته می شود) است که یک اقدام ضد اجتناب برای جلوگیری از فرسایش و تغییر سود است. این قانون به عنوان قانون مالیات بر درآمد در سال 2017 به تصویب رسید و در تاریخ 1 ژوئیه 2017 اجرایی شد. مالیات جدید از سوی برخی با انتقاد مواجه شد.

در ماه فوریه سال 2017، موریسون در حالی که یک تکه زغال سنگ در دست داشت در مجلس نمایندگان سخنرانی کرد و گفت: «این زغال سنگ است، نترس، نترس، به تو آسیب نمی رساند» و افرادی را که از تاثیر زیست محیطی صنعت زغال سنگ می ترسند، به «ترس ایدئولوژیکی» از زغال سنگ متهم کرد. او در ماه مه 2017 بودجه فدرال استرالیا را به تصویب رساند.

موریسون مخالف قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان بود و در ژوئن 2016 اظهار داشت که او به خاطر اعتقادش مورد حمله قرار گرفته است.

در دسامبر 2017، دولت استرالیا کمیسیون سلطنتی را برای بررسی تخلفات در امور بانکداری، خدمات پس از فروش و خدمات مالی (که به اصطلاح کمیسیون سلطنتی بانکداری شناخته می شود) معرفی کرد. موریسون از همان ابتدا با ایجاد این کمیسیون سلطنتی، با اعتقاد بر اینکه یک کمیته در سنا کافی است، مخالف بود.

موریسون بودجه فدرال 2018 استرالیا را در 8 ماه مه به تصویب رساند. پس از تصویب بودجه، موریسون با کاهش مالیات برای شغل های جدید مخالفت کرد.

نخست وزیری 

مالکوم ترنبال با فشار رقبای حزبی اش وادار به کناره گیری از قدرت شد.

ترنبال به خاطر نظرسنجی های ضعیف و آنچه «شورش» نمایندگان محافظه کار توصیف کرده بود، برای برکناری تحت فشار بوده است.

ترنبال چهارمین نخست وزیر استرالیا در طول یک دهه اخیر است که توسط همکارانش از نخست وزیری کنار گذاشته می شود.

موریسون در انتخابات 2018 در رقابت با «پیتر داتون» وزیر کشور، در یک رای گیری داخلی با 45 رای در برابر 40 رای پیروز شد.

انتخابات فدرال 2019

موریسون همانگونه که در بالا گفته شد در انتخابات فدرال 2019 استرالیا برای رهبری ائتلاف پیروز شد.

زندگی شخصی

آشنایی موریسون و «جنی وارن» به زمانی که هر دوی آنها 16 ساله بودند، باز می گردد. آنها زمانی که 21 ساله بودند، ازدواج کردند و دو دختر دارند.

او طرفدار تیم راگبی Cronulla Sharks است و در سال 2016 به عنوان دارنده بلیط شماره یک این باشگاه معرفی شده است.

مهاجرستیزی

موضع سرسختانه موریسون در برابر مهاجران در واقع یکی از عوامل کامیابی او در رسیدن به پست کنونی محسوب می‌ شود زیرا با توجه به مشکلاتی که افزایش شمار مهاجران و پناهجویان برای استرالیا ایجاد کرده، موجب تقویت جایگاه جناح راست افراطی در ساختار حکومتی این کشور شده است.