اروپا در بحران و آشفتگی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «ریچارد ان. هاس» رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا در یادداشتی در  وب سایت پروجکت سیندکیت نوشت: مدت طولانی ای نیست، همین چند سال پیش، سخت بود که باور کنیم اتحادیه اروپا بخشی از جهانی باشد که «فرانسیس فوکویاما» در پایان جنگ سرد از آن به عنوان پایان تاریخ یاد کرده است. دموکراسی، شکوفایی و صلح همگی به نظر به طور قطعی تثبیت شده می رسیدند.

اما دیگر چنین نیست. بخش هایی از پاریس در حال سوختن است. انگلیس با برگزیت دچار شکاف و دودستگی شده است. ایتالیا با رهبری غافل گیرکننده از ائتلاف راست افراطی روبرو شده که در حال مقاومت در برابر قوانین بودجه اتحادیه اروپا است. آلمان در حال مواجه شدن با ائتلاف جدید و در مراحل اولیه گذار یک رهبر جدید قرار دارد. مجارستان و لهستان هم اوضاع خوبی ندارند. اسپانیا در حال روبرو شدن با ملی گرایی کاتالونیا است و روسیه نیز در حال انجام اقدامات جدیدی علیه اوکراین است.

آینده دموکراسی، شکوفایی و صلح در اروپا در مسیر نامطمئنی قرار گرفته است. بسیاری از اتفاقاتی که به نظر می رسید حل شود، حل نشده است. دموبیلیزه کردن سریع ناتو بعد از جنگ سرد به نظر اقدامی نابهنگام و شتابزده بوده است.

هیچ توجیهی برای این تحولات وجود ندارد. آنچه که در فرانسه شاهد آن هستیم، عوام گرایی چپ گرا ها در نتیجه دستیابی بسیار دشوار مردم به اهدافشان و رد مالیات جدید است. این متفاوت با آن چیزی است که موجب ظهور راست های افراطی در اروپا شده است: حالت تدافعی فرهنگی در میانه چالش های منطقه ای و جهانی؛ همزمان با بحران مهاجرت.

اتحادیه اروپا به نوبه خود، به تدریج جایگاهش را در تصور عامه از دست داده است. به علاوه، حمله جدید روسیه ممکن است به سادگی این برداشت «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور این کشور را به ما ارائه دهد که وی فکر می کند با توجه به سرمایه گذاری نظامی قبلی او در اوکراین و سوریه، هراسی ندارد که چیزی را از دست بدهد.

طبقه سیاسی اتحادیه اروپا باید در برابر آشفتگی فزاینده امروزی مسئولیت خود را ایفا کند. اتحادیه اروپا بدون اتحادیه مالی یا بانکی، ارز مشترک خود را معرفی کرد و عملا سیاست منسجم اقتصادی را ناممکن ساخت. تصمیم برای برگزاری همه پرسی در مورد تداوم عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا، و محول کردن این تصمیم برعهده شماری از اکثریت، و کوتاهی در توجیه مردم در خصوص خروج از اتحادیه اروپا، با اشتباهاتی مواجه شد.

در عین حال، باز کردن مرز آلمان به روی سیلی از پناهجویان، واکنش های منفی علیه «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان ایجاد کرد. اخیرا، واکنش های «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه در برابر معترضان جلیقه زرد موجب دامن زدن به تظاهرات بیشتر شد و مشکل بودجه این کشور را تشدید کرد.

ما نباید تصور کنیم که اوضاع بهتر خواهد شد. این تصور تنها در صورتی ممکن بود که قرار نبود راست افراطی در فرانسه (پیشتر با عنوان جبهه ملی شناخته می شد) و دیگر احزاب سیاسی مشابه قرار نبود تا این حد به هدف خود در ترکیب عوام گرایی اقتصادی و سیاسی نزدیک شوند و نظم سیاسی بعد از جنگ جهانی دوم را به خطر بیاندازند. دولت پوپولیست ایتالیا نمونه ای از آن است.

بدون توجه به اینکه چه بر سر برگزیت بیاید، روابط انگلیس با اتحادیه اروپا همچنان دچار تنش خواهد بود. به علاوه امکان دارد انگلیس در پسابرگزیت با توجه به درخواست ها برای اتحاد ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند و همچنین استقلال اسکاتلند با مشکلات جدی تری هم مواجه شود.هیچ فرمولی برای تقسیم قدرت میان بروکسل و پایتخت هایی که برای اتحادیه اروپا و دولت های ملی گرا هر دو قابل قبول باشند، وجود ندارد.  به علاوه مشخص نیست برنامه پوتین با اوکراین چیست.

علاوه بر این، افزایش نابرابری و خشونت در کشورها و بین کشورها و تغییر شرایط آب و هوایی، فشار مهاجرت همه اینها چیزهایی است که به جای بهبود، بدتر خواهند شد. و بهبود شرایط اقتصادی، به تکنولوژی های جدیدی نیاز دارد که آن هم به حذف میلیون ها شغل منتهی خواهد شد.

این بی نظمی در اتحادیه اروپا علت واحدی ندارد و راه حل واحدی هم برای آن وجود ندارد. دقیق تر بگوییم که هیچ راه حلی ندارد. البته سیاست هایی وجود دارد که اگر رهبران آنها را در پیش گیرند به مدیریت چالش ها کمک خواهد کرد. استراتژی جامع مهاجرت که امنیت حقوق بشر را توازن می بخشد، و رقابت اقتصادی یکی از این سیاست ها است. و البته همه این سیاست ها به حمایت آمریکا نیاز دارد. برای کمک به بهبود اوضاع، آمریکا باید این دیدگاهش را که اروپا را دشمن می بیند و متحدانش در ناتو را زالو می پندارد، خاتمه دهد. 

با ادامه این رویکرد از سوی دونالد ترامپ، اروپا هیچ چاره ای نخواهد داشت مگر اینکه خودش با این آشفتگی و نابسامانی مقابله کند.