علیرضا رضائی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: این روزها که دنیا در تب و تاب مبارزه با ویروس کشنده ناخواسته کرونا است، در سرزمین هندوستان، برخی هندوها در همراهی فعال یا منفعلانه دولت این کشور، اراده بر کشتار انسان هایی به‌واسطه مذهب شان دارند.
عضو شورای مرکزی جمعیت حقوقدانان ایرانی مدافع حقوق بشر دارای مقام مشورتی از سازمان ملل متحد اضافه کرد: روزانه شاهد حمله وحشیانه به جان مسلمانانی هستیم که معترض نقض حقوق اولیه خود هستند.
وی بیان کرد: دولت هند با نقض تعهدات بین المللی خویش، قانونی تبعیض آمیز در حقوق شهروندی نسبت به حقوق اولیه شهروندان مسلمان خود وضع کرده و در ادامه با نقض حق اجتماعات مسالمت آمیز، منجر به کشتار مسلمانان بی گناه شده است.
رضایی خاطرنشان کرد: این در حالی است که وفق منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸، میثاقین حقوق مدنی-سیاسی و حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ۱۹۶۶، کنوانسیون منع شکنجه و نسل کشی ۱۹۴۸، کنوانسیون منع تبعیض نژادی و مذهبی ۱۹۵۶ پاریس، که دولت هند عضو آنها است و یا مقررات مربوطه به قواعد آمره عام شمول تبدیل شده‌اند، هرگونه نسل کشی، شکنجه و اقدامات ترذیلی توسط دولت هند یا عدم انجام تعهدات مسلم حقوق بشری این دولت در ممانعت از وقوع چنین فجایعی که به تعهدات مثبت و منفی آنها برمی گردد، موجب نقض فاحش حقوق بشر و لایه سخت آن یعنی حق حیات در سرزمین هند شده است.
استاد دانشگاه تهران تاکید کرد: این اقدامات تهدید جدی علیه صلح و امنیت بین المللی بوده و جان هزاران نفر را تهدید کرده، مصداق بارز نسل کشی است.
وی تصریح کرد: حال می بایست ضمن اجبار دولت هند برای انجام تعهدات خویش، با اقدامات فوری پیشگیرانه و مجازات قاطع عاملین این فجایع عظیم انسانی، جامعه بین المللی نیز با خروج از انفعال فعلی خود، با مکانیسم های موجود من جمله در قالب مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شورای امنیت، تعیین گزارشگر ویژه توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، جامعه جهانی کشورهای حق طلب، در جایی که دولت هند یا قادر به حفظ امنیت اقلیت های خود نیست یا خود علیه آنها اقدامات قهرآمیز پیش گرفته است و خشونت علیه مسلمانان این کشور به امری عادی تبدیل شده است را فوراً متوقف کنند و موضوع را در محاکم بین المللی من جمله دیوان کیفری بین المللی طبق اصول و قواعد پیش گفته و اساسنامه رم ۱۹۸۸ مورد تعقیب و مجازات قرار دهند.
