درست است که اختلاف نظر در هر جامعه‌ای و در میان مسئولان و فعالان هر نظام سیاسی امری کاملاً طبیعی است ولی فرق است میان اختلاف نظر و تفرقه و اختلافی که موجب اخلال در امور مدیریتی و کشورداری می‌شود.
به گزارش جماران؛ روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله ی خود آورده است؛
هر چند نفس برگزاری مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری که روز پنجشنبه برگزار شد و همینطور مراسم تحلیف رئیس‌جمهور که امروز برگزار می‌شود، عمل به قانون و انجام مراحل مصرح در قانون اساسی برای شروع به کار رئیس‌جمهور منتخب است، ولی نگاهی به ترکیب این دو مراسم می‌تواند الهام بخش باشد.
در مراسم تنفیذ، مسئولان اجرائی، قضائی و تقنینی و همچنین فعالان سیاسی از جناح‌های مختلف با افکار و آراء و گرایش‌های گوناگون حضور داشتند. محور اصلی بیانات رهبری و سخنان رئیس‌جمهور روحانی در این مراسم، تأکید بر وحدت بود. رهبر انقلاب در بخشی از توصیه‌های ده گانه به دولت دوازدهم گفتند: «اتحاد ملت را مهم بشمارید و حفظ کنید و مراقب باشید التهاب آفرینی و دودستگی مضر میان مردم ایجاد نشود.»
رئیس جمهور روحانی نیز با درخواست کمک از کلیه صاحبنظران برای تحقق اهداف نظام جمهوری اسلامی و آرمان‌های انقلاب گفت: «از همه کسانی که به عظمت ایران می‌اندیشند، برای ساختن آینده‌ای درخشان کمک می‌طلبم.»
این سخنان و آن ترکیب حاضران در مراسم تنفیذ که البته امروز نیز در مراسم تحلیف تکرار خواهد شد، هر دو بر این نکته تأکید می‌کنند که کشور به وحدت نیاز مبرم دارد. این، تنها نیاز کشور نیست کما اینکه در بیانات رهبری و رئیس‌جمهور روحانی نیز موارد زیادی از نیازهای کشور و جامعه از قبیل استقرار عدالت، فقرزدائی، تولید، اشتغال زائی، گسترش روابط با جهان، ایستادگی در برابر سلطه گران و... مطرح شد ولی نکته بسیار مهم این است که این اهداف و آرمان‌ها هنگامی تحقق خواهند یافت که زیربنای آنها فراهم شده باشد. زیربنای تمام اهداف و آرمان‌ها وحدت است.
در طول قریب 40 سال گذشته همه مسئولان و فعالان سیاسی و صاحبنظران مکرراً از ضرورت وحدت سخن گفتند و واقعیت این است که در بخش گفتاری هیچ کمبودی در این زمینه نداریم ولی نگرانی این است که هرگز این آرمان بلند و با اهمیت و کارساز آنگونه که شایسته یک جامعه اسلامی است در عمل محقق نشد. به همین دلیل، بعد از گذشت چهار دهه از عمر نظام جمهوری اسلامی، این انتظار وجود دارد که همه از شعار و گفتار عبور کنند و به آنچه می‌گویند عمل نمایند.
نظام جمهوری اسلامی رسیدن به اهداف و آرمان‌های بلند خود نیازمند تحقق وحدت است. ما امروز در جامعه انقلابی و اسلامی خود از تفرقه و اختلاف رنج می‌بریم. درست است که اختلاف نظر در هر جامعه‌ای و در میان مسئولان و فعالان هر نظام سیاسی امری کاملاً طبیعی است ولی فرق است میان اختلاف نظر و تفرقه و اختلافی که موجب اخلال در امور مدیریتی و کشورداری می‌شود.
اختلاف نظرها را می‌توان با تبادل نظر و نقد و رد و ایراد حل کرد و در عمل به وحدت رویه رسید. آنچه موجب نگرانی است حل نشدن اختلاف نظرها و منجر شدن آن به مشاجرات لفظی علنی است که در لایه‌های مختلف جامعه به کشمکش‌های عمیق تبدیل می‌شود و عملاً موجب توقف و یا کندی گردش چرخ مدیریت کشور می‌گردد. متأسفانه امروز جامعه ما به این بیماری مبتلا است و تأسف بالاتر اینکه این مشاجرات به بدنه جامعه سرایت کرده و حتی در خانواده‌ها و در میان دوستان نیز موجب تفرقه شده است.
بپذیریم که چنین وضعیتی در شأن جامعه‌ای که از نعمت نظام جمهوری اسلامی برخوردار است نمی‌باشد. یک جامعه اسلامی و انقلابی باید قبل از هر چیز در وحدت عملی مسئولان الگو باشد. اگر وحدت عملی در جامعه حاکم باشد، چنان جامعه‌ای در تمام زمینه‌های مادی و معنوی پیشرفت خواهد کرد و برای سایر جوامع الگو خواهد شد.
برای تحکیم وحدت در هر جامعه ای، علاوه بر اراده عملی مسئولان، نقش رسانه‌ها نیز بسیار مهم است. رسانه‌ها به ویژه رسانه ملی باید منادی وحدت باشند. باید به این واقعیت تلخ اعتراف کنیم که در جامعه ما به ویژه در سال‌های اخیر رسانه‌ها به این وظیفه اسلامی و ملی آنگونه که شایسته جامعه و ملت انقلابی و مسلمان ایران است عمل نکرده‌اند. جمهوری اسلامی ایران اهداف بلندی برای معرفی چهره واقعی اسلام دارد که فقط در صورت پشت سرگذاشتن کشمکش‌ها و تبدیل این جامعه به یک جامعه الگوی وحدت می‌توان آنها را محقق ساخت. رسانه‌ها اگر به رسالت خطیر خود در تحکیم وحدت جامعه عمل کنند، می‌توانند کمک بزرگی به تحقق این هدف نمایند.
