در این مطلب آمده است: اگرچه نوروز ایرانیان بر مبنای شروع فصل بهار بنیاد نهاده شده که پیامبر گرامی اسلام نیز ربیع یا همان بهار را دورانی خواند که نباید از باد آن حذر کرد همان گونه که شاعر شیرین سخن می گوید: ' چنین گفت پیغمبر به اصحاب کبار/ تن مپوشانید از باد بهار' و این کلام گهربار در فلسفه سخن از آن دارد تا انسانها با آغاز این فصل وجود خود را از همه عیوب تخلیه نموده و پاک و منزه به سوی او بشتابند. شاید تحول هم در این فصل به نوعی پاکیزه شدن باشد که می تواند شامل همه امور زندگی ازجمله تلاش برای ارتقاء جامعه قلمداد شود. نگاهی گذرا به 365 روز کاری در سال گذشته و به یاد آوردن یک به یک مشکلات جاری در آن می تواند بهترین الگو برای انجام تغییرات در خود باشد که باید در نظر داشت هریک از آحاد جامعه نیز به فراخور حال در خدمت دیگران باشند و مساعدت کنند تا آنها نیز در این رفراندوم اجتماعی تلاش فعالانه بنمایند.
اصحاب ارشاد راهنمایی را عهده دار شده و بر اساس امر به معروف و نهی از منکر هریک از ما را بیدار و هشیار نمایند و پزشکان در اندیشه ارتقاء سلامتی جامعه قدم بردارند و حافظان قانون و همچنین قوه قضاییه با تمکین از مصوبات مقننه و اجرای آن توسط مجریه هر آنچه که در توان دارند را صرف نهادینه کردن آرامش در بطن جامعه کنند. برای رسیدن به مدینه ای فاضله و زندگی ایده آل راهی جز این نیست که مقاطعی از زمان را به اصلاح معایب و ارتقاء محاسن بپردازیم و اولویت را به خود اختصاص داده تا سپس به سوی دیگر آحاد جامعه برویم تا بر اساس مسئولیت هایی که به عهده داریم عاملی در امر مساعدت باشیم.
در این میان وظیفه رسانه ها قدری سنگین تر از دیگر شغل ها بوده زیرا می توانند استمرار خود را در این زمینه تندتر و یا کندتر کنند. این ابزار اطلاع رسان و منتقد، کارشان را با لقب جارچی ها هزاران سال پیش شروع کردند و روزبه روز مترقی تر شدند که نوع پیشرفته آن با ظهور دین مبین اسلام و ارشاد از طریق منابر شروع شد و همچنان ادامه یافت تا نوعی اجتماعی و اطلاع رسانی در قالب نشریات ظاهر شوند. تاریخ رسانه های مکتوب در ایران که این روزها دیداری، شنیداری و مجازی هم به کمک آن آمده به بیش از یکصد و چهل سال قبل بر می گردد و شهر ما از قدیمی ترین مناطق کشور است که این وظیفه را با انتشار روزنامه فرهنگ شروع کرد و همچنان ادامه یافت تا امروز به دست ما برسد تا در آنها قلم بزنیم و نقادی کنیم، بنابراین بر اساس وظیفه بد نیست تذکرات سال نو را به خدمات شهری اختصاص داده و از متولی حمل و نقل شهری بخواهیم تا به شنیده ها به دیده اغماض ننگرند! راهبران اتوبوس های شهری که قشری زحمتکش و کم توقع هستند علاوه بر اینکه نیازمند تأمین معاش زندگی می باشند اما از سویی مستحق به دریافت حقوق شهروندی خود در کاری که انجام می دهند خواهند بود که تابستان به زودی شروع می شود و وظیفه متولی آنهاست تا در ایستگاه های آغاز و یا پایان مسیر که بعضی از آنها فاصله ای دو ساعته را در این ترافیک فشرده دارند دستگاه آب سرد کنی نصب شود تا علاوه بر ابقاء سنت قدیمی و صواب سقایی، آنها نیز بتوانند از آب گوارا و خنک تصفیه شده همراه با مسافران منتظر اتوبوس بهره مند شوند.
اینها نیز به نوعی نیروهای شهرداری هستند و این حق را دارند که اگرچه نمی توانند زیر کولرهای گازی ساختمانهای متعدد شهرداری از خنکای آن استفاده کنند و آبدارچی های پابه رکاب از آنها پذیرایی نمایند در ایستگاههای شروع و پایان خط یک لیوان چای گرم را میهمان شرکت واحد اتوبوسرانی باشند تا با انگیزه و انرژی مضاعف به مردم خدمت نمایند. تأمین همین خواسته محدود می تواند روند کار را به سرعت بهتر کرده و راهبران را متقاعد کند تا با انگیزه ای بیشتر و بدون اتلاف وقت برای پیدا کردن آبجوش جهت فلاسک چای خود در تلاش و با اتوبوس تندروی 15 متری از تلفن همراه استفاده ننمایند و مخاطرات را اینگونه دوچندان نکنند! امروز اگرچه قطار زیرزمینی یا همان مترو رقیبی تازه برای اتوبوس های شرکت واحد است اما هر دوی این مؤسسات خدماتی متعلق به شهرداری و در حقیقت شهروندان اصفهانی است بنابراین رقابت در قیمت گذاری بلیط آنها بین دو فاصله شمال غربی تا جنوب شهر اگرچه در این برهه از زمان که یک سکه دو ریالی زیر پای فیل است، متقاضی را ناچار به انتخاب می کند اما حاصل این درآمد به یک صندوق واحد به نام شهرداری می رسد که به نوعی جفاست تا مسئولان خدمات شهری، شهروندان را دور بزنند و همچون سلمانی ها در گرمابه های قدیمی سر یکدیگر را بتراشند. همانگونه که محو و دودی کردن شیشه خودروها از نظر قوانین ممنوع است اما ده ها واحد صنفی در یکی از خیابانهای مرکزی اصفهان که فارغ از زوج و فرد می باشد در ملآعام به این کار خلاف قانون اشتغال دارند.
7141/6026/
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.