صبح یکی از روزهای بهاری به قصد پیاده روی به همراه دوستان از خانه خارج می شویم، هدف مان ارتفاعات بزقوش است، با نزدیک شدن به دامنه های سرسبز منطقه تعداد زیاد مردمی که در حال چیدن بوته های گیاهی هستند، توجهم را جلب می کند.
از یکی از دوستان همراه که نویسنده و پژوهشگر منابع طبیعی است در مورد نوع و مصرف این گونه های گیاهی می پرسم.
وی با اشاره به شناسایی یکهزار و 600 گونه گیاهی در دامنه ها و ارتفاعات کوه های بزقوش و قافلانکوه می گوید: این گیاهان مصرف عذایی و دارویی دارند.
رضا رمضانی با تاکید بر اینکه نباید این گیاهان را از ریشه کند و یا گل های آن را چید، خاطرنشان می کند: تغییرات اقلیمی، کاهش بازندگی، چرای بی رویه و زودرس، جاده کشی، برداشت بی رویه گیاهان دارویی و علوفه ای و هر نوع تخریبی از طریق انسان سبب، تخریب مراتع و منابع طبیعی می شود.
وی با بیان اینکه می توان با آموزش به خانواده ها در خصوص چگونگی خشک کردن و فرآوری این گیاهان، به جایگزینی معیشت در روستاها و کاهش چرای گوسفندان از این ارتفاعات کمک کرد، می افزاید: این امر درآمدزایی و رونق اقتصادی در منطقه را در پی خواهد داشت.
وی با اشاره به اینکه پوشش گیاهی منطقه بزقوش، گونه های مشترک مرتعی و زراعی است، ادامه می دهد: در اتفاعات منطقه و هم مرز با استان اردبیل، گیاهانی از قبیل گون، نسترن وحشی، زالزالک، سقز و سیاه تلو، سیر کوهی، گل گاو زبان، زرد پیاز، فستوک گوسفندی، آویشن و کلاه میرحسن رشد می کند.
رمضانی خاطرنشان می کند: در این منطقه سه گونه گون، یک گونه بادام وحشی، یک گونه سرو کوهی و یک گونه کراسوس در لیست گونه های حساس در معرض خطر تهدید قرار دارد.
وی می گوید: اراضی تپه ای و دشتی منطقه میزبان گونه های مرتعی غالب شامل درمنه، چاودار، جو وحشی، علف گندمی، پنجک، دانه قناری، پونه، تره تیزک، کاکوتی، خاکشیر، اسپرس، تشکر، میخک، بومادران، بابونه، بولاق اوتی، شاطرا، اسپند، دم روباهی و یولاف است.
این پژوهشگر میانه ای از مهمترین گیاهان منطقه به خشخاش، علف پشمکی، سیر کوهی، گل گاو زبان، زرد پیاز، انواع یونجه، فستوک گوسفندی، آویشن، کلاه میرحسن، جو وحشی و علف گندمی، پونه، کاکوتی، اسپرس، میخک، بومادران، بابونه، زرشک، قره میخ، آلوچه وحشی، نسترن، قره تیکان، چاکلانقوش، بید و دوشان آلماسی اشاره می کند.
وی ادامه می دهد: کنگر وحشی، علف آبه، چچم یا چچن، بولاغ اوتی، کاکوتی، بومادران، مرضه کوهی، قازآیاغی، ترشک، اسپند، خاکشیر، ریواس، پونه، نعناع کوهی، درمنه و کهلیک اوتی از مهمترین گونه های گیاهی در دامنه ها و ارتفاعات قافلانکوه به شمار می رود.
رمضانی خاطرنشان می کند: در فصل بهار تعداد زیادی از مردم شهرستان برای چیدن گیاهان خوراکی و دارویی به دامنه های بزقوش و قافلانکوه آمده و بخشی از نیاز خوراکی و دارویی خود را از این دامنه های سرسبز تهیه می کنند.
وی در برگشت از کوه با اشاره به اینکه از این گیاهان در تهیه انواع آش و کوکو سبزی استفاده می شود، من و سایر دوستانم را برای آشی که از همین گیاهیان خوراکی در خانه اش بار گذاشته اند، مهمان می کند و ما هم که عطر و بوی گیاهان منطقه ریه هایمان را پرکرده است، مشتاقانه می پذیریم.
به گزارش ایرنا، کوهستان بزقوش در جنوب کوهستان سبلان و شمال غربی میانه قرار گرفته است .
دو قله آغ داغ (3306 متر) و قیسیر (3100 متر) از مرتفع‌ترین قلل این رشته‌کوه اند.
رشته کوه فرعی قافلانتی(قافلانکوه) شکل قدیمی‌تر آن، قپلانتو است که واژه‌ای ترکی و به معنای 'کنام پلنگان' به طول تقریبی 50 کیلومتر از شرق روستای بارگاه در جنوب شهر میانه آغاز شده و به سمت شمال شرق تا روستای ممان (میانه) امتداد یافته و به رشته کوه البرز غربی متصل می‌شود.
رودخانه قزل اوزن این رشته کوه را در شرق شهر میانه قطع می‌کند.
شهرستان میانه با 190 هزار نفر جمعیت در 160 کیلومتری جنوب تبریز واقع است.
7231/3071/518
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.