دنیای بی رنگ و ریا، بی خشم و تزویر، یکرنگی و صفا، خلوص بی حد ،صداقت در بیان و رفتار و... همه صفات پسندیده دنیای کودکان است و از این رو می توان گفت؛ هر کودک نشانه خداست.
به خاطر این ویژگی هایی که بچه ها دارند، حضرت مسیح می‌گفت: 'تا کودک نشوید، وارد ملکوت پدر آسمانی من نمی‌شوید' .
در مقدمه کنوانسیون حقوق کودک یونیسف آمده است: 'کودک باید در فضایی سرشار از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود'؛ اما چه زود فراموش می کنیم دنیای کودکی مان را ، خواسته هایمان از پدر و مادر را و صدایی که در لابلای هیاهوی بزرگترها شنیده نمی شد.
کودک امروز پدر و مادر فردای جامعه است، کودک امروز مدیر و معلم فرداست، کودک امروز آینده فردای پر امید جامعه است؛ برای داشتن فردایی پر از صلح و امید و نشاط باید امروز نهال کودک را با عشق و محبت آبیاری کنیم.
شادی، بازی، تغذیه سالم، محیط امن و ... حق هر کودکی است؛ با کودک باید به زبان کودک سخن بگوییم، به قول مولانا ' چون که با کودک سر و کارت فتاد * هم زبان کودکی باید گشاد'.
روز جهانی کودک بهانه ای برای ورود به جهان کودکان است؛ برای ورود به این جهان باید آگاهی های خود را فراموش کنیم و با ناآگاهی های کودکان مان همراه شویم، آموختن زبان کودکانه نیز قدم بعدی است.

** دنیای یکرنگ و بدون تظاهر کودکان
تا به حال توجه کرده‌اید که گاهی اشک بچه در حالی که از چشم‌هایش سرازیر می شود، هنوز به گونه‌اش نرسیده، از دیدن یک چیز خنده‌دار از ته دل قاه قاه زیر خنده می زند، اما اگر ما بزرگ ترها از چیزی ناراحت شویم اگر چه بعد از گذشت زمانی آن ناراحتی برطرف شود و در دل شاد هم باشیم، با خود می‌گوییم نباید به این سرعت شادی‌مان را بروز دهیم؛ پس سعی می‌کنیم آهسته و آرام از شادی به غم و از غم به شادی، تغییر چهره دهیم چون برایمان مهم است که دیگران دربارۀ ما چه نظری دارند اما بچه‌ها این‌ گونه نیستند بلکه آنچه هست را می بینند و به دنبال تاویل و تفسیر نیستند.
بچه‌ها خیلی گریه می‌کنند در حالی که ما بزرگ‌سال‌ها گریه کردن را زشت تلقی کرده و نمی‌دانیم که از لحاظ روانی گریه کردن چقدر برای سلامتی مان مهم است.
بچه اگر خشم نشان می‌دهد، به واقع خشمگین است اما ما بزرگترها گاهی قند توی دل‌مان آب می‌شود ولی به تظاهر خشم نشان می‌دهیم و این به خاطر مصلحت‌هایی است که در نظر می‌گیریم.
بچه‌ها تا وقتی که احتیاج به چیزی نداشته باشند به سراغش نمی روند یعنی تا گرسنه نشوند سراغ غذا نمی‌روند و وقتی سیر شوند از آن دست می‌کشند؛ امّا ما بزرگ‌سال‌ها درست برعکس این هستیم؛ به چیزی احتیاج پیدا نکرده به آن اقبال می‌کنیم بعد هم که احتیاج‌مان برآورده شد، باز دست بردار نیستیم.

** کودکان مخالف کار و خشونت
مدیر کل بهزیستی آذربایجان شرقی امروز در آئین بزرگداشت روز جهانی کودک در تبریز، بهره مندی از سلامتی را حق همه کودکان دانست و گفت: خانواده ها کمک کنند تا کودکانی بدون معلولیت جسمی، شنوایی و بینایی متولد شوند.
محسن ارشد زاده خواسته کودکان را در کنار پدر و مادر بودن و در دامان هر دو بزرگ شدن عنوان و خاطرنشان کرد: کودکان مخالف سرپرست بد و کار اجباری هستند.
وی، رشد و بالندگی کودک را مستلزم حضور آنها در مهد کودک ها دانست و افزود: شخصیت کودکان در مهدها پرورش می یابد و یکی از شاخص های توسعه یافتگی هر کشوری را استفاده 70 درصدی کودکان از مهد کودک می دانند.
مدیر کل بهزیستی استان با بیان اینکه ما با معیارهای جهانی حضور کودکان در مهدها فاصله زیادی داریم، گفت: هنوز به پوشش 30 درصدی حضور کودکان در مهد کودک ها دست نیافته ایم.
ارشدزاده تعداد مهدهای کودک های استان آذربایجان شرقی را یکهزار مهد اعلام و اظهارکرد: 500 مهد کودک روستایی در استان 15 هزار کودک را تحت پوشش دارند.
وی تعداد کودکان ثبت نامی در مهدهای استان را 46 هزار کودک اعلام کرد و گفت: بیش از 31 هزار کودک در مهد کودک های شهری ثبت نام کرده اند.
مدیر کل بهزیستی استان شادی، نشاط را حق کودک و لازمه رشد شخصیت آنها دانست و بر پررونق کردن مهدهای کودک و آموزش آموزه های دینی و اخلاقی در مهدها تاکید کرد.
به گزارش ایرنا، در سال ۱۹۴۶ بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا، انجمن عمومی سازمان ملل به منظور حمایت از کودکان، مرکز یونیسف را که ابتدا انجمن بین المللی ویژه کودکان سازمان ملل نام گرفت ایجاد کرد.
در سال ۱۹۵۳، یونیسف یکی از بخش های دائمی در سازمان ملل و روز ۸ اکتبر به عنوان 'روز جهانی کودک' نام گذاری شد.
وظیفه انجمن کمک به کودکان ، مراقبت از کودکان و برآوردن نیازهای اولیه آنها در سال های ابتدایی زندگی، ترغیب و تشویق والدین به تعلیم فرزندان است.
'روز جهانی کودک' بر همگان، خرد و کلان مبارک!
گزارش و ع.: نعمت مرادپور** انتشار: پرویز انصاری
/3071/6132
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.