بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

عنایت الهی در تحول و پیروزی ملت

از همۀ آقایان و طوایف مختلف که تشریف آوردند و از نزدیک ملاقات با ما حاصل شده است تشکر می‏کنم. از خداوند تعالی توفیق و سعادت همۀ شما و همۀ ملت ایران را خواستار هستم. شما می‏دانید که این پیروزی به دست آمده است لکن این من نبودم که به واسطۀ من پیروزی را به دست آوردید؛ خدای تبارک و تعالی در سایۀ امام زمان ـ سلام‏اللّه‏ علیه ـ ما را پیروز کرد. اسلام، قرآن مجید، ما را پیروز کرد. ما همه اسلام را می‏خواستیم و همه جمهوری اسلامی را. این قدرت اسلامی بود و ایمان سرشار اقشار ملت بود که ما را پیروز کرد. ما همان بودیم که در چندین سال قبل بودیم، ایران همان ایران و ملت ایران همان ملت، چه شد که بعد از مدت کمی این تحول حاصل شد؟ سابق همه چیز ما را می‏بردند و ما نفس نمی‏کشیدیم؛ سابق جوانهای ما را در زندانها زجر می‏دادند و اعدام می‏کردند و ما قدرت حرکت نداشتیم؛ سابق چپاولگران همه چیز ما را چپاول می‏کردند و ما نفس نمی‏کشیدیم. چه شد که این ملت همچو متحول شد؟ جز عنایت خدا چه بود؟ جز اینکه خدای تبارک و تعالی به برکت اسلام، به برکت قرآن کریم توفیق داد که شما متحول شدید از یک ملت ضعیف به یک ملت قوی، از یک ارادۀ ضعیف به یک ارادۀ قوی، از یک ایمان ضعیف به یک ایمان قوی؟ این دست غیبی بود که این تحول را پیش آورد.

نگاهی به خیانتهای بیشمار گروهکها

اگر ما قصوری بکنیم در این موقع که حساسترینِ موقعهایی است که بر کشور ما می‏گذرد، تقصیرکاریم. اگر چنانچه ما اغراض شخصیه را نظر بکنیم و به واسطۀ اغراض شخصیه در این میدان راه برویم، تقصیرکاریم. اگر ما گوش بدهیم به این شیاطین که در بین اقشار ملت افتاده‏اند و می‏خواهند تفرقه بیندازند، تبهکاریم. تمام ثروتهای ما را اربابهای اینها بردند و حالا که ما دست آنها را قطع کردیم، اینها به وحشت افتاده‏اند و می‏خواهند باز همان مسائل را پیش بیاورند. بیدار باشید! هوشیار باشید که اینها در بین صفوف شما! با اسمهای مختلف رخنه نکنند، با حرفهای ظاهرالصلاح در بین شما نیایند، کارگران ما را اغوا نکنند، عشایر محترم ما را اغوا نکنند. اگر اینها در بین عشایر آمدند آنها را رد بکنید؛ اگر در کارخانه‏ها آمدند آنها را طرد بکنید. اینها می‏خواهند فساد بکنند، اینها عمال خارجی هستند، اینها عمال امریکا هستند؛ اینها نگذاشتند ـ نمی‏خواستند بگذارند ـ که ایران جمهوری اسلامی بشود؛ اینها جلو رفراندم را می‏خواستند بگیرند؛ تحریم کردند رفراندم را، آتش زدند صندوقهای ما را[1]. نمی‏خواستند که ملت به رأی خودش یک امر ملی را، یک امر اسلامی را انجام بدهد. اینها را طرد کنید. اینها را از صفوف خودتان بیرون کنید. اینها هر روز با بهانه‏هایی کشاورزی ما را ساقط می‏خواهند بکنند. با بهانه‏هایی صنعت ما را، کارخانه‏های ما را می‏خواهند تباه بکنند و به تباهی بکشند. فرهنگ ما را می‏خواهند نگذارند رشد بکند. هر روز مدارس ما را تعطیل می‏کنند. اینها اگر با ملت ایران، اگر با ملت ما، اگر با اسلام، اگر با شما مردم موافق هستند و نظر آنها این است که شما رشد پیدا بکنید و به حقوق خودتان برسید، چرا نمی‏گذارند آرامش پیدا بشود تا شما به حقوقتان برسید؟ چرا مهلت به دولت نمی‏دهند که برای همه عمل بکند و کار بکند تا همه به مطلب خودتان برسید؟ چرا ما که می‏خواهیم منزل برای مردم درست کنیم[2]، افتادند بین مردم و فساد می‏کنند که نگذارند این کار بشود؟ اینها
علامت این است که سوء نیت دارند، نمی‏خواهند این مملکت آرامش پیدا کند، نمی‏خواهند این مملکت رشد پیدا بکند؛ می‏خواهند به همین حال ضعف باقی باشد و مثل سابق بشود تا اینکه ذخایر ما را ببرند، تا اینکه فرهنگ ما را عقب نگه دارند، تا اینکه نگذارند انسان پیدا بشود در ایران. بیدار باشید و دست این یک طایفۀ مضلّ و ضالّ[3]را کوتاه کنید؛ نگذارید در بین شما رخنه کنند، نگذارید جوانان شما را اغوا کنند.

ان‏شاءاللّه‏ اگر چنانچه ما توفیق پیدا بکنیم و حکومت اسلامی به آنطور که می‏خواهیم جریان پیدا بکند و این اسم به مسمّی برسد و این ظاهرْ باطنش هم ظاهر بشود، برای همه رفاه هست، برای همه سعادت است، برای همه رفاه و سعادت دنیا و آخرت است. کوشش کنید که وحدت کلمۀ خودتان را حفظ کنید؛ کوشش کنید که این امر توحیدی را، این ارادۀ الهی را حفظ کنید که با این ایمان است که شما می‏توانید به مقصد برسید. خداوند همۀ شما را سعادتمند کند. خداوند دست شیاطین را از مملکت ما قطع کند.