یک پژوهشگر اقتصادی تشریح کرد:
واقعیات نگران کننده درخصوص بانک های خصوصی ایران
در اواخر دهه‌ی 1370 عقب ماندگی‌های اقتصادی، فساد در بانک‌های دولتی، جیره بندی اعتبارات، تجربیات موفقی که برخی کشورها در خصوصی سازی داشتند و همچنین کیفیت نازل حکمرانی بانک مرکزی ضعیف و غیر مستقل، تسلط گروه‌های قدرت در نظام بانکی، فضای کسب و کار نامناسب و تسلط فعالیت‌های واسطه گری و موضوع نظام مالیاتی که تشویق کننده‌ی واسطه‌گری هست، زمینه هایی بودند که سبب شد سیاستگزار پولی به سمت توسعه بانکداری خصوصی برود. اما برون داد فعالیت بانک‌ها نتوانست انطباق کاملی با اهداف سیاستگزاری پولی در برنامه‌ی سوم توسعه ایجاد کند.
