تقید امام به برگزاری مراسم روضه در منزلشان آن هم در روز عاشورا را می توان بخشی از سیره امام برای بزرگداشت مقام رفیع ائمه اطهار علیهم السلام به شمار آورد. روایتی از روضه خوانی امام در روز عاشورا نقل شده است.
حاج آقا مصطفی به شهادت رسیده بود، هر چه می کردند امام قطره ای اشک نمی ریخت. اطرافیان نگران حالشان شده بودند. چاره را در این دیدند که برایشان روضه بخوانند.
از جمله برنامه های عبادی امام، تقیدشان به خواندن زیارت عاشورا بود. مشهدی جعفر از چگونگی انجام آن گفته است.
امام از اول تا هشتم محرم الحرام در نجف بودند و بعد به کربلا مشرف می شدند. مرحوم محتشمی پور به بیان خاطره ای شنیدنی در این باره پرداخته است.
امام داخل اتاق تسبیح به دست گوشه ای ایستاده بودند. ذکر می گفتند. خوب که گوش دادم، السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی زمزمه ای بود که بر لب هایشان نقش بسته بود.
علامه طباطبایی حالات خاصی در مجلس عزای سیدالشهدا سلام الله علیه داشتند. ایشان همه کارهای علمی و پژوهشی خود را به این مناسبت تعطیل می کردند.
علاقه علامه طباطبایی به ساحت مقدس حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه به حدی بود که گاه علم وتحقیق را به خاطر مجلس عزای حضرت تعطیل می کرد.
برای روز عاشورا که روز حزن آل الله علیهم السلام است، اعمال ویژه ای بیان شده است. امام صادق علیه السلام فرمودند: هیچ پیامبری در آسمانها و زمین نیست مگر این که می خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهی به کربلا فرود آیند و گروهی از آنجا عروج کنند. مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244، به نقل از کامل الزیارات، ص 111
در احادیثی از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه اطهار علیهم السلام بر عزای بر امام حسین علیه السلام تاکید شده از آن جمله که امام رضا (ع) فرمودند: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى‌دهد.
سید علی اکبر محتشمی پور از روضه ای که روز تاسوعا در نوفل لوشاتو در محضر امام خوانده، خاطره ای نقل کرده است.