زندگی نامه اعظم طالقانی

خلاصه مطلب:

اعظم طالقانی از فعالان ملی - مذهبی ایران، نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی ایران بود و دبیرکل جامعه زنان انقلاب اسلامی بود.

دختر آیت‌الله طالقانی سال 1322 در تهران چشم به جهان گشود و در نوجوانی با مرتضی اقتصاد ازدواج کرد و با داشتن دو فرزند، در ۱۷ سالگی یک دوره مدیریت گذراند و به تدریس و مدیریت مدرسه پرداخت. سپس همراه با دو خواهرش یک مدرسه راهنمایی تاسیس کردند. طالقانی در دهه پنجاه چندین سال زندانی سیاسی حکومت پهلوی در زندان های اوین و قصر بود.  پس از آن وارد دانشگاه شد و در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرد .

پس از انقلاب ۱۳۵۷ نیز جامعه زنان مسلمان را به خواست پدرش و با هدف آموزش زنان و حل مشکلات آنها تاسیس کرد. سپس نماینده مجلس اول شورای اسلامی شد و پس از آن دوباره به تدریس پرداخت و همچنین امتیاز انتشار مجله اصلاح طلب «پیام هاجر» را گرفت. این نشریه توقیف شده، به حقوق زنان در ایران اختصاص داشت .

طالقانی نخستین زنی است که خود را نامزد ریاست جمهوری در ایران کرد  او به رغم بیماری‌اش، در سال ۱۳۷۶ نامزد انتخابات ریاست جمهوری ایران شده بود. به گفته خودش «برای آزمایش قانون اساسی؛ هیچ دلیلی وجود ندارد که یک زن نتواند نامزد انتخابات شود.» او معتقد بود تعبیر رجال در اصل ۱۱۵ قانون اساسی معادل جنس مرد نیست و تعدادی از متخصصین و علمای مذهبی ایران نیز با وی هم‌نظر بودند. (مطابق اصل ۱۱۵ قانون اساسی ایران، کاندیداهای ریاست جمهوری باید جزو «رجال» دینی و سیاسی باشند.) اما شورای نگهبان کاندیداتوری او را رد کرد. او در سال ۱۳۸۸ نیز اعلام کاندیداتوری کرد و گفت «مهمترین چالش پیش رو در قانون انتخابات بحث رجال است که متاسفانه با تفسیرهای ناصواب مانع از حضور زنان در عرصه‌های مدیریتی کلان کشور شده‌ است به همین دلیل برای شکستن چنین تابویی در عرصه انتخابات حضور خواهم یافت.»

وی در جریان انتخابات ۱۳۸۸ به طرفداری از میرحسین موسوی پرداخت. چون از مخالفان سر سخت سیاست‌های محمود احمدی نژاد بود.

سرانجام پس از یک عمر مجاهدت و تلاش برای بهبود جایگاه زنان، شامگاه چهارشنبه هشت آبان ماه 98 از دنیا رفت و در کنار پدرش  آرام گرفت.

مقالات