شما ببینید این تشکل های سیاسی که امروز داعیه دار معلمان شده اند یک بیانیه در نقد فاجعه ای که در صندوق ذخیره فرهنگیان رخ داد صادر کرده اند؟ و یا مثلا خواستار برخورد با مسببان آن شده اند؟
برخی از این نیروها که دست بر قضا برای آمدن و وزیر شدن وزیر کنونی سینه چاک می کردند و تا اندازه ای به خواسته های خود نرسیدند! امروز از سر منافع شخصی و گروهی در اندیشه کنار زدن او و تحمیل افراد نزدیک به خود، نه تنها در سطح وزیر که در سطح هایی مانند معاون و مدیر کل و مشاوران و ... می باشند.
تا چند سال پیش این تشکل ها، به کلی به آموزش و پرورش و کارهای صنفی توجهی نداشتند و فقط آموزش و پرورش را برای در اختیار گرفتن پست های آن می خواستند؛ اما خوشبختانه هم اکنون چند سالی است که کار آن ها، رنگ و بوی صنفی هم گرفته است؛ ولی با این وجود، آن چه بیش از هر چیز در این گروه ها، نهادینه و نمایان است، لابی گری و رایزنی با مراکز قدرت،برای مستقر کردن نیروهای خود در پست های مهم وزارت خانه و ادارات و حتی مدرسه ها است.