در ادامه این مطلب آمده است: کوبه یعنی من، کوبه یعنی تو، کوبه یعنی ما، کوبه یعنی صدای سخن عشق در این آفرینش بیکران، روزی که تو کوبه های خانه ام را زدی و مرا به سوی خود خواندی، دانستم که کوبه ها ،حلقه های پیوندند، بین دو انسان بین دو آفریده.
آن روز بود که آرزو کردم کاش خانه های سنگی دل ما نیز کوبه ای می داشت تا کسی آن را به صدا درآورد و ما را به خود بخواند و از خانۀ تنگ دل ما را بیرون برد؛ امّا و دریغا دیر گاهی است که این کوبه‌ها زنگار گرفته است.
کوبه، صدای خواندن است، صدای مهر است، صدای کشش و کوشش است؛ کوبه صدای سخن عشق است که از صدای سخن عشق خوش تر نباشد.
آهای پسر، ببین چه کسی است که کوبۀ خانۀ ما را می‌کوبد شاید آشنایی باشد، شاید مسافری باشد که از دور دست ها می آید، شاید غریبه ای باشد که بدین جا پناه آورده است. شاید راه گم کرده باشد، شاید هم پیام‌آور محبّت باشد و پیک عشق،
هر که باشد و از هر کجا باشد به فرمان پیر طریقت، «خرقانی» که گفته است: « هرکه در این سرا درآید، نانش دهید و از ایمانش مپرسید»، در را به رویش بگشایید.
من این کوبه ها را برای چنین روزی به در آویخته ام تا دست مهربانی در آن حلقه شود و آن را به صدا درآورد.
خوشا به آسمان پر صدایت ای یزد که شهر کوبه ها هستی؛ کوبه هایی که نشان از ذوق و هنر آهنین مردان این دیار می دهد، هر یک با نقشه و طرحی.
اگر فرمانروای چنین دیاری بودم، فرمان می‌دادم روزهای جشن پایکوبی، کوبۀ درها را به صدا درآورند و به مردم شهر با حوالۀ عشق ،دو کوبه می دادم تا به در خانه های خود بیاویزند، تا بدانند روزگاری در این شهر، هر کوبه حرمتی داشت، هر کوبه آوازی داشت که نشان از صدایی آشنا می داد.
در خانه های کهن یزد، چندین خانوار زندگی می‌کردند هر کوبه برای اهل خانه، نشانه‌ای از امّید، آرزو و اظهار وجود بود که می گفت: پدر خانواده به در ایستاده که امروز شادمان یا غمگین است. می‌گفت که در دستان پر مهرش چه دارد، خسته است یا خرسند.
یا که می گفت: مادر است که از سر گذر، نان معطّر شاطر محل را بر سر دست آورده که از بویش سر مست می شوی، یا تازه داماد است که برای دیداری تازه به خانۀ محبوب خویش آمده است. باری کوبه گزارش روزانۀ هر خانه بود ،کوبه یعنی یادگار یک خانه، کوبه یعنی صدای سخن عشق، و سخن آخر آنکه:
از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر
یادگاری که در این گنبد دوّار بماند
ماهنامه به وقت یزد به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی محمد مهدی محمدی پور در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
175 رسانه در استان یزد مجوز دارند که از این تعداد 126 مجوز متعلق به نشریات چاپی، 31 مورد متعلق به رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و ١8 مجوز هم مربوط به رسانه های الکترونیک غیر برخط است.
7532/ 2047/
انتهای پیام آن روز بود که آرزو کردم کاش خانه های سنگی دل ما نیز کوبه ای می داشت تا کسی آن را به صدا درآورد و ما را به خود بخواند و از خانۀ تنگ دل ما را بیرون برد؛ امّا و دریغا دیر گاهی است که این کوبه‌ها زنگار گرفته است.
کوبه، صدای خواندن است، صدای مهر است، صدای کشش و کوشش است؛ کوبه صدای سخن عشق است که از صدای سخن عشق خوش تر نباشد.
آهای پسر، ببین چه کسی است که کوبۀ خانۀ ما را می‌کوبد شاید آشنایی باشد، شاید مسافری باشد که از دور دست ها می آید، شاید غریبه ای باشد که بدین جا پناه آورده است. شاید راه گم کرده باشد، شاید هم پیام‌آور محبّت باشد و پیک عشق،
هر که باشد و از هر کجا باشد به فرمان پیر طریقت، «خرقانی» که گفته است: « هرکه در این سرا درآید، نانش دهید و از ایمانش مپرسید»، در را به رویش بگشایید.
من این کوبه ها را برای چنین روزی به در آویخته ام تا دست مهربانی در آن حلقه شود و آن را به صدا درآورد.
خوشا به آسمان پر صدایت ای یزد که شهر کوبه ها هستی؛ کوبه هایی که نشان از ذوق و هنر آهنین مردان این دیار می دهد، هر یک با نقشه و طرحی.
اگر فرمانروای چنین دیاری بودم، فرمان می‌دادم روزهای جشن پایکوبی، کوبۀ درها را به صدا درآورند و به مردم شهر با حوالۀ عشق ،دو کوبه می دادم تا به در خانه های خود بیاویزند، تا بدانند روزگاری در این شهر، هر کوبه حرمتی داشت، هر کوبه آوازی داشت که نشان از صدایی آشنا می داد.
در خانه های کهن یزد، چندین خانوار زندگی می‌کردند هر کوبه برای اهل خانه، نشانه‌ای از امّید، آرزو و اظهار وجود بود که می گفت: پدر خانواده به در ایستاده که امروز شادمان یا غمگین است. می‌گفت که در دستان پر مهرش چه دارد، خسته است یا خرسند.
یا که می گفت: مادر است که از سر گذر، نان معطّر شاطر محل را بر سر دست آورده که از بویش سر مست می شوی، یا تازه داماد است که برای دیداری تازه به خانۀ محبوب خویش آمده است. باری کوبه گزارش روزانۀ هر خانه بود ،کوبه یعنی یادگار یک خانه، کوبه یعنی صدای سخن عشق، و سخن آخر آنکه:
از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر
یادگاری که در این گنبد دوّار بماند
ماهنامه به وقت یزد به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی محمد مهدی محمدی پور در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
175 رسانه در استان یزد مجوز دارند که از این تعداد 126 مجوز متعلق به نشریات چاپی، 31 مورد متعلق به رسانه های برخط (خبرگزاری و پایگاه خبری) و ١8 مجوز هم مربوط به رسانه های الکترونیک غیر برخط است.
7532/ 2047/
کپی شد
