توکلی در قالب سپید و به زبانی ساده و امروزی شعر می گوید. دلمشغولی ها و فریادهای درونی یک زن را می توان از لابه لای شعرهایش شنید. شعرهایش از استعاره و تصویر و ضرب آهنگ و نوعی موسیقی درونی برخوردار است و زبان و لحن زنانه دارد.
حقیقی تر از آنی که /آسمانی نخواهمت/زمین/شایعه ی بزرگی ست/که روزی به موزه ای سرد/تبدیل خواهد شد.
شاید آشنایی وی با تئاتر موجب تصویری شدن شعرهایش شده است مثل این تکه از شعر ( ای ابر سیاه در شعر سپید من چه میکنی ) و یا ( تا رسیدن چند دریا گریه کنم ) .
فریده( فاطمه) توکلی متولد 1328 رشت و ساکن بندرانزلی است . وی دانش آموخته ادبیات و علوم انسانی از دانشسرای رشت و دارای مدرک کارشناسی بازیگری و کارگردانی است. سال 1341 با بازی در نمایشنامه بهترین بابای دنیا نوشته غلامحسین ساعدی وارد دنیای تئاتر شد.وی در نمایش های متعددی بعنوان بازیگر و کارگردان هنرنمایی کرده است. برگزاری جشنواره فصل شاعری از دیگر فعالیتهای این بانوی هنرمند است . وی در چند جشنواره در بخش شعر و ترانه و همچنین بازیگری صاحب مقام است. توکلی چند سال مدیریت انجمن شعر و ادب شیدای انزلی را نیز عهده دار است.
6030
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.