این فعال رسانه ای در مطلب خود آورده است : آدم‌هایی را می‌شناسم وقتی یک عضو از بدن آن‌ها دچار آسیب می‌شود؛ طوری رفتار می‌کنند که انگار دنیا به آخر رسیده است. در نقطه‌ی مقابل این افراد، همه‌ی ما معلولانی را سراغ داریم که معلولیت شدید دارند، اما در حد یک معجزه‌گر رفتار می‌کنند.
در خبرها خواندم یک دختر خانم که به‌طور مادرزاد با درجه‌ی بالای معلولیت( 99 درصد«!» به استناد گزارش) روزگار می‌گذراند؛ در سیرجان نمایشگاه هنرهای دستی برگزار کرده است.
برپایه‌ی این خبر، این معلول که فریبا معصومی نام دارد، نمایشگاه خود را با یک‌هزار اثر بافتنی شامل کیف، شال، کلاه و عروسک دایر کرده است.
او به خبرنگار ایرنا می‌گوید: از 12 سالگی با وجود معلولیت کامل، موفق به کسب اراده جهت امید به زندگی در خود شدم؛ و 20 سال است که به کار بافتنی با قلاب مشغولم؛ مخارج زندگی‌ام را هم خودم تامین می‌کنم .
این معلول هنرمند که اهل شهرستان فومن است می‌افزاید: در شهرهای زیادی نمایشگاه داشته‌ام و اززندگی‌ راضی هستم.
به نظرمن، رضایت از زندگی و امید به آینده، دو گم‌شده‌ی امروزند؛ گاهی آدم‌ها همه‌چیز دارند، اما این‌دو کیمیای زندگی را ندارند.
دریافت و انتشار : بهنام احمدی**5054
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.