به گزارش ایرنا، پروفسور دکتر آبرتو کانترا در سمینار بین‌المللی زبان‌های ایرانی (زبان‌های ایرانی نو) در محل تالار صبا در پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران افزود: بسیاری از نسخه‌های دست‌نویس اوستایی توسط زرتشتیان کرمان کتابت شده و یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کاتبان نسخه‌های اوستایی و پهلوی خانواده مرزبان کرمانی بوده‌اند.
وی ادامه داد: این نسخه‌ها تأثیر زیادی بر روند مطالعات اوستایی معاصر داشته‌اند زیرا ایران‌شناسان یاد شده قبلی، عموماً بر اساس نسخه‌هایی پژوهش موارد را انجام داده بودند که در هند توسط پارسیان کتابت شده بود.
وی ضمن نقد دیدگاه‌های اوستا شناسان قبل چون وسترگارد و هوفمان و گلدنر درباره پروژه خود روی نسخه‌های اوستایی و معرفی سامانه‌ای که در دانشگاه برلین به همین منظور اختصاص داده‌شده است گفت: حدود ۱۰۰ نسخه اوستایی را در ایران دیده‌ام که متخصصان قبلی ندیده بودند و تفاوتی که این نسخه‌ها با نسخه‌های هندی دارند در این است که این نسخه‌ها صرفاً آئینی هستند و برای برگزاری مراسمی چون یسنا، وندیداد و وی سپرد مورداستفاده قرار می‌گیرند.
مدیر بخش ایران‌شناسی و استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه برلین افزود: از زبان‌شناسی کلاسیک و سانسکریت شروع کردم و بعد اوستا را یاد گرفتم و بعد از آن هم فارسی میانه را آموختم و پایان‌نامه دکترا درباره ترجمه متن اوستایی وندیداد به فارسی میانه است.
این متخصص زبان اوستایی در ادامه گفت: ویرایش اوستا یک کار پیش پاافتاده نبوده زیرا باید به‌دقت تفاوت‌های لهجه‌ای کاتب که روی این نسخه‌ها تأثیر گذاشته است را نیز لحاظ کرد که این تنها یکی از چالش‌هایی است که در تصحیح اوستای جدید با آن روبرو هستند.
وی همچنین هدف از مطالعه یک‌زبان باستانی را تنها فهمیدن متون آن‌ها و کشف قوانین آوایی و دیگر قوانین زبانی ندانست و گفت: هدف نهایی این است که از این طریق پی به تفکر آن‌ها برده و می‌توانیم بفهمیم آن‌ها چگونه می‌اندیشیده‌اند.
کانترا با بیان اینکه برای شناخت انسان در تاریخ گذشته تنها مشاهده اشیای موزه کافی نیست گفت: انسان‌هایی که در یک مکان زندگی می‌کنند از اشیای مشترکی استفاده می‌کنند اما هرکدام از آن‌ها دنیای خاص خودشان رادارند و این دنیای خاص تنها از طریق رفتار و کلمات قابل‌شناسایی است و این دو شاخصه هم تنها زبان است که در طول قرن‌ها خودش را به ما رسانده تا در انتقال اندیشه‌های پیشنیان کمکمان کند.
وی یکی از مشکلات مطالعات زبان اوستایی و همچنین دیگر زبان‌های ایرانی را نبود این رشته در مقطع کارشناسی دانست و گفت: دانشجویان برای اولین بار در دوره فوق‌لیسانس وارد این رشته می‌شوند و تنها ۲ سال فرصت دارند تا به حجم زیادی از اطلاعات در این حوزه آشنا شوند و این به نظر من برای تحصیل در این رشته زمان بسیار کمی است.
وی افزود: مسئله دیگر این است که یک انسان اروپایی زمانی که می‌خواهد زبان اوستایی یا هر نوع زبان باستانی و قدیمی دیگری را فراگیرد پیش از آن در دوران مدرسه، زبان‌های کلاسیک اروپایی یعنی لاتین و یونانی را فراگرفته و کارش خیلی راحت‌تر است اما در ایران سنت یادگیری زبان‌های قدیمی وجود ندارد و این کار نیز تحصیل در این رشته را برای دانشجویان بسیار دشوار می‌کند.
۳۰۹۲/۹۸۸۹
