در این گزارش آمده است: جیغ بافی هنر کهن مردم عشایر شهرستان رابر است که به عنوان زیرانداز و دیوارسیاه پلاس های عشایری از آن استفاده می کنند.
در همین راستا به سراغ خانواده ای رفتیم که در کنار زندگی پر مشغله امروزی با کمک هم معیشت زندگی را از این حرفه می گذرانند.
یکی از افراد این خانواده شهید با روی خوش از ما استقبال کرد و گفت: این هنر دست را جیغ می گوییم، برای بافت آن نیاز به ریس مویی و کلته است از منابع خدادادی کلته آن را در می آوریم، ریس مویی را بعد از ریسه کردن ، تابیدن و بر درخت به اصطلاح گون می کنند و اندازه می کنند روی سنگ می پیچیم.
شمس الدینی افزود : برای بافت هر جیغ چهار تا پنج روز طول می کشد ، بافت جیغ
صورت های متعددی مانند ساده نقش طرح دار شطرنجی صورت می گیرد در بافت جیغ نی یا کلته های مورد نظر باید یکسان و یک اندازه باشند و اندازه جیغ بستگی به کارایی آن دارد.
وی که تا کنون به پنج نفر این هنر را آموزش داده است گفت: جیغ بافت حصیری مانند دارد و روی آن نقش های متفاوتی به وسیله نخ های رنگارنگ پشمی ایجاد می شود نقش های آن را بلد هستم اما تنهایی نمی شود.
این کار آفرین رابری با اشاره به این هنر کهن مناطق عشایر نشین شهرستان که هزینه کم و درآمد خوبی دارد گفت: این صنایع دستی برای زیر انداز و کوارکشکی، نقش دیوار حفاظت اطراف پلاس استفاده می شود.
وی بیان کرد: گاهی نیز در پلاس های بسیار بزرگ برای جدا سازی بخش های داخلی سیاه چادر از یکدیگر استفاده می شود و از ورود گرما، سرما، باد، باران و خاک به درون پلاس پیشگیری می‌کند.
شمس الدینی که خود این صنایع دستی را به مناطق عشایر نشین می برد و می فروشد گفت: درآمد آن بد نیست از راه حلال و زحمت کشی است، از زمان بچگی ام یاد گرفتم شغل آبا و اجدادی ماست، در گذشته با برادر شهیدم می بافتم در حال حاضر زن و فرزندانم این هنر را انجام می دهند.
وی اضافه کرد: ما کشاورز، دامدار و عشایر بودیم شغل هر سه برادرم همین بود از اول زندگی این حرفه را از پدرم یادگرفتم و آن را ادامه دادم.
این کارآفرین رابری گفت: انتظار ما از مسئولان این است که جوانان را حمایت کنند شغلی برایشان ایجاد کنند مردم از انقلاب تا پای جان دفاع کردند حال نوبت به حمایت مسئولان است، امروز کشور ما از هر لحاظ خوب است مسئولان باید فکری به حال مردم کنند.
همسر شمس الدینی نیز گفت: 6 فرزند دارم که جهیزیه پنج فرزندم را از درآمد همین حرفه فراهم کردم که روزی حلال است.
7420/ 5054
انتهای پیام در همین راستا به سراغ خانواده ای رفتیم که در کنار زندگی پر مشغله امروزی با کمک هم معیشت زندگی را از این حرفه می گذرانند.
یکی از افراد این خانواده شهید با روی خوش از ما استقبال کرد و گفت: این هنر دست را جیغ می گوییم، برای بافت آن نیاز به ریس مویی و کلته است از منابع خدادادی کلته آن را در می آوریم، ریس مویی را بعد از ریسه کردن ، تابیدن و بر درخت به اصطلاح گون می کنند و اندازه می کنند روی سنگ می پیچیم.
شمس الدینی افزود : برای بافت هر جیغ چهار تا پنج روز طول می کشد ، بافت جیغ
صورت های متعددی مانند ساده نقش طرح دار شطرنجی صورت می گیرد در بافت جیغ نی یا کلته های مورد نظر باید یکسان و یک اندازه باشند و اندازه جیغ بستگی به کارایی آن دارد.
وی که تا کنون به پنج نفر این هنر را آموزش داده است گفت: جیغ بافت حصیری مانند دارد و روی آن نقش های متفاوتی به وسیله نخ های رنگارنگ پشمی ایجاد می شود نقش های آن را بلد هستم اما تنهایی نمی شود.
این کار آفرین رابری با اشاره به این هنر کهن مناطق عشایر نشین شهرستان که هزینه کم و درآمد خوبی دارد گفت: این صنایع دستی برای زیر انداز و کوارکشکی، نقش دیوار حفاظت اطراف پلاس استفاده می شود.
وی بیان کرد: گاهی نیز در پلاس های بسیار بزرگ برای جدا سازی بخش های داخلی سیاه چادر از یکدیگر استفاده می شود و از ورود گرما، سرما، باد، باران و خاک به درون پلاس پیشگیری می‌کند.
شمس الدینی که خود این صنایع دستی را به مناطق عشایر نشین می برد و می فروشد گفت: درآمد آن بد نیست از راه حلال و زحمت کشی است، از زمان بچگی ام یاد گرفتم شغل آبا و اجدادی ماست، در گذشته با برادر شهیدم می بافتم در حال حاضر زن و فرزندانم این هنر را انجام می دهند.
وی اضافه کرد: ما کشاورز، دامدار و عشایر بودیم شغل هر سه برادرم همین بود از اول زندگی این حرفه را از پدرم یادگرفتم و آن را ادامه دادم.
این کارآفرین رابری گفت: انتظار ما از مسئولان این است که جوانان را حمایت کنند شغلی برایشان ایجاد کنند مردم از انقلاب تا پای جان دفاع کردند حال نوبت به حمایت مسئولان است، امروز کشور ما از هر لحاظ خوب است مسئولان باید فکری به حال مردم کنند.
همسر شمس الدینی نیز گفت: 6 فرزند دارم که جهیزیه پنج فرزندم را از درآمد همین حرفه فراهم کردم که روزی حلال است.
7420/ 5054
کپی شد
