در این یادداشت آمده است: توسعه، بدون گفتمان شبیه کشتی های بدون بادبان قدیم است؛ کشتی ای که نه توان شتاب گرفتن دارد و نه می تواند در مسیرِ موردنظرِکاپیتان حرکت کند. تقلا برای رسیدن به توسعه بدون داشتن یک گفتمان پویا، عاقبتی جز افزایش هزینه ها و هدر دادن منابع ندارد.
امروزه تصور داشتن یک اقتصاد پویا بدون مشارکت سازنده مردم، بسیار ساده انگارانه و خام اندیشانه است و لازمه ی ورود اثرگذار مردم به فرآیند توسعه، برخورداری از یک گفتمان توسعه گرا است.
در این میان جامعه کرمانشاهی یک جامعه نیمه پراکنده و بدون هم افزایی، همگرایی و توافق های حداقلی برای رسیدن به توسعه است. این شرایط باتلافی کشنده را برای توسعه رقم زده و موجب تحلیل رفتن بسیاری از سرمایه های انسانی و پتانسیل ها و قابلیت ها شده و بخش دولتی را نیز از پیشبرد برنامه هایش ناتوان کرده است. برای جامعه ای با چنین ویژگی هایی، داشتن یک گفتمان پویا از نان شب واجب تر است.
تغییر در این شرایط نیازمند شکل گیری یک گفتمان جذاب، بومی و توسعه گرا است. گفتمانی که براساس مزیت ها و قابلیت های بومی منطقه تدوین شده باشد و از همه مهم تر جامعه ی کرمانشاهی بر سر ابعاد مختلف آن به یک توافق حداقلی رسیده باشد.
هرچند گفتمان در فضای عمومی جامعه شکل می گیرد ولی نخبگان در شکل گیری آن نقشی بسیار اثرگذار و تعیین کننده ای دارند. جامعه کرمانشاهی در گام اول باید بداند نخبگان دولتی و بخش خصوصی می خواهند چه آینده ای را برایشان رقم بزنند و با چه نقشه راهی می خواهند به این مطلوب برسد. این مستلزم توافق اولیه نخبگان و مدیران ارشد استان و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی بر سر اولویت ها، محورها و چشم اندازه ای توسعه استان است.
کرمانشاه پتانسیل های بسیار ویژه ای در حوزه های مختلف تجارت و بازرگانی، خدمات و گردشگری و کشاورزی دارد. این پتانسیل ها هر کدام به تنهایی می توانند بار توسعه یک استان را به دوش بکشند. ولی در عمل این مزیت ها و قابلیت نتوانسته اند کمک چندانی به بهبود وضعیت اقتصاد و اشتغال کرمانشاه بکنند. طی این سال ها کرمانشاه عملا در میان این ها اولویت ها سرگردان بوده و هر کس به سلیقه خویش در پی توسعه یک محور بوده است.
کرمانشاه باید تکلیف خود را با این محورها و اولویت های متنوع روشن کند و میزان اهمیت هر کدام را مشخص کند. و از همه مهمتر ارتباط و همپوشانی های آن ها را مشخص نماید. تداوم این روند بلاتکلیفی صدمات و لطمات بسیار وحشتناکی طی این سال ها به کرمانشاه زده که برشمردن آن ها خود یک مثنوی هفتاد من می خواهد.
کوتاه سخن اینکه باید اولویت ها و محورهای توسعه کرمانشاه هرچه زودتر مشخص شوند و سپس در میان جامعه به اشتراک گذاشته شوند تا پس از نقد و نظرهای مختلف، جامعه به توافق اولیه ای که پایه گذار مشارکت در روند توسعه استان باشد؛ دست یابد. توافقی که پایه گذار یک گفتمان توسعه گرا بومی باشد و همه ملزم به رعایت آن باشند. گفتمانی که بتواند یک توسعه پویا و پایدار را در کرمانشاه راهبری کند و فضا و بستر لازم برای نقش آفرینی نخبگان توسعه گرا را فراهم کند.
8066
انتهای پیام امروزه تصور داشتن یک اقتصاد پویا بدون مشارکت سازنده مردم، بسیار ساده انگارانه و خام اندیشانه است و لازمه ی ورود اثرگذار مردم به فرآیند توسعه، برخورداری از یک گفتمان توسعه گرا است.
در این میان جامعه کرمانشاهی یک جامعه نیمه پراکنده و بدون هم افزایی، همگرایی و توافق های حداقلی برای رسیدن به توسعه است. این شرایط باتلافی کشنده را برای توسعه رقم زده و موجب تحلیل رفتن بسیاری از سرمایه های انسانی و پتانسیل ها و قابلیت ها شده و بخش دولتی را نیز از پیشبرد برنامه هایش ناتوان کرده است. برای جامعه ای با چنین ویژگی هایی، داشتن یک گفتمان پویا از نان شب واجب تر است.
تغییر در این شرایط نیازمند شکل گیری یک گفتمان جذاب، بومی و توسعه گرا است. گفتمانی که براساس مزیت ها و قابلیت های بومی منطقه تدوین شده باشد و از همه مهم تر جامعه ی کرمانشاهی بر سر ابعاد مختلف آن به یک توافق حداقلی رسیده باشد.
هرچند گفتمان در فضای عمومی جامعه شکل می گیرد ولی نخبگان در شکل گیری آن نقشی بسیار اثرگذار و تعیین کننده ای دارند. جامعه کرمانشاهی در گام اول باید بداند نخبگان دولتی و بخش خصوصی می خواهند چه آینده ای را برایشان رقم بزنند و با چه نقشه راهی می خواهند به این مطلوب برسد. این مستلزم توافق اولیه نخبگان و مدیران ارشد استان و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی بر سر اولویت ها، محورها و چشم اندازه ای توسعه استان است.
کرمانشاه پتانسیل های بسیار ویژه ای در حوزه های مختلف تجارت و بازرگانی، خدمات و گردشگری و کشاورزی دارد. این پتانسیل ها هر کدام به تنهایی می توانند بار توسعه یک استان را به دوش بکشند. ولی در عمل این مزیت ها و قابلیت نتوانسته اند کمک چندانی به بهبود وضعیت اقتصاد و اشتغال کرمانشاه بکنند. طی این سال ها کرمانشاه عملا در میان این ها اولویت ها سرگردان بوده و هر کس به سلیقه خویش در پی توسعه یک محور بوده است.
کرمانشاه باید تکلیف خود را با این محورها و اولویت های متنوع روشن کند و میزان اهمیت هر کدام را مشخص کند. و از همه مهمتر ارتباط و همپوشانی های آن ها را مشخص نماید. تداوم این روند بلاتکلیفی صدمات و لطمات بسیار وحشتناکی طی این سال ها به کرمانشاه زده که برشمردن آن ها خود یک مثنوی هفتاد من می خواهد.
کوتاه سخن اینکه باید اولویت ها و محورهای توسعه کرمانشاه هرچه زودتر مشخص شوند و سپس در میان جامعه به اشتراک گذاشته شوند تا پس از نقد و نظرهای مختلف، جامعه به توافق اولیه ای که پایه گذار مشارکت در روند توسعه استان باشد؛ دست یابد. توافقی که پایه گذار یک گفتمان توسعه گرا بومی باشد و همه ملزم به رعایت آن باشند. گفتمانی که بتواند یک توسعه پویا و پایدار را در کرمانشاه راهبری کند و فضا و بستر لازم برای نقش آفرینی نخبگان توسعه گرا را فراهم کند.
8066
کپی شد
