اروپاییان خوب می‌دانند اصطلاحات بی معنی‌اش مانند «اصلاح» یا «تکمیل برجام» ترفند‌هایی زبانی هستند تا «معامله با شیطان» (Faustian bargain)* را به‌گونهٔ دیگری جلوه دهند.
به گزارش جماران، رضا نصری در کانال تلگرامی خود نوشت: می‌گویند اروپا و آمریکا باید بر سر یک «زبان جدید» در مورد برنامه موشکی ایران، بند‌های زمان‌‌دار برجام و رژیم بازرسی به توافق برسند. اما سئوال اینجاست که:
۱) این «زبان جدید» قرار است در کدام بستر حقوقی بکار گرفته شود؟ آیا قرار است آن در متن یک قانون داخلی کنگرهٔ آمریکا متبلور شود؟ اگر چنین است، معنی‌اش این است که این قانون داخلی فرامرزی آمریکا قرار است بر قطعنامهٔ شورای (قطعنامه ۲۲۳۱) - برخلاف موزاین منشور سازمان ملل - تفوق داشته باشد؟
۲) جدا از موضوع نقض منشور سازمان ملل، آیا اروپا - که سابقهٔ دیرینه‌ای در مخالفتِ اصولی با تحریم‌های ثانویهٔ آمریکا دارد - این بار قرار است در تدوین چنین قانونی به ایالات متحده کمک کند؟
۳) آیا قرار است این «زبان جدید» در یک توافق‌نامه «دوجانبه» میان اروپا و آمریکا بکار گرفته شود؟ اگر چنین است، آیا بناست این توافق‌نامه دوجانبه و یکطرفه عملاً جای شورای امنیت را بگیرد و برای یک کشور ثالث - یعنی یک عضو مستقل دیگر سازمان ملل - تصمیم بگیرد و برای‌اش تعهدات حقوقی جدیدی تعریف کند؟
۴) آیا قرار است این «زبان جدید» در قالب یک «تعهد سیاسی» (مانند برجام) میان اروپا و آمریکا تدوین شود؟ اگر چنین است، آیا معنی‌اش این است که اروپا کمآکان برای دولت ترامپ - که بی پرودا برجام را نقض کرده - آنقدر اعتباری قائل است که حاضر است با آن وارد چنین توافقی - یا هرگونه توافق دیگری - شود؟
۵) اروپاییان خوب می‌دانند اصطلاحات بی معنی‌اش مانند «اصلاح» یا «تکمیل برجام» ترفند‌هایی زبانی هستند تا «معامله با شیطان» (Faustian bargain)* را به‌گونهٔ دیگری جلوه دهند. آیا با وجود این، اروپاییان حاضرند - مانند «فاست - روح خود را به رئیس‌جمهور ناپایدار آمریکا بفروشند؟ آیا در این راه حاضرند «نظام منع اشاعه» را به مخاطره بیندازند و نظام حقوقی جهان را نیز یکباره فلج کنند؟
