به گزارش جماران، سیدحبیب حبیب‌پور در کانال تلگرام خود نوشت:
خرمشهر! ای شهر آسمانی ایران!
تو را می ستاییم که پاره ای از وطن کهنه و باستانی مایی و پایتخت دل های عاشق و شوریده.
وقتی کوچه کوچه هایت نشان از شرافت دارند و وجب وجب خیابان هایت تابلوهایی از ایمان و پاکبازی اند چرا تو را نستاییم؟
وقتی هنوزمی شود صدای زمزمه های جهان آرا را در نماز شنید که بر مظلومیت بچه های تنها و بی سلاح شهر گریه می کرد چرا سلام و درودت نگوییم؟
وقتی هنوز بهنام محمدی و سید صالح موسوی را می توان دید که با آن جثه های لاغر و نحیف از پشت بام های نیمه ویران خیابان آرش، دیدبانی می کنند و به سید عبدالرضا موسوی محل عراقی ها را خبر می دهند چرا خاکت را نبوسیم؟
وقتی رسول نورانی و بهروز مرادی در کنار دیواری مخروبه در خیابان فردوسی از خستگی به خواب رفته اند چرا برایت دلتنگ نباشیم؟
وقتی شهناز حاجی شاه با لباس خونین اسلحه اش را از برادر می گیرد و ساعتی بعد در چند متری شط به شهادت می رسد چرا به تو تعظیم نکنیم؟
خرمشهر!
آن همه جوان که از گوشه گوشه ی این سرزمین پاک ، به یاری ات آمدند ، دانش آموزان مکتب عاشورا ی حسین بن علی (ع ) بودند که سیراب از فرهنگ آسمانی کربلا عزت را در استقامت و پایداری جست و جو می کردند و رستگاری را در سایه ی شمشیر و شهادت می دیدند.
... و اینک پس از اینهمه سال که از آزادی ات می گذرد می خواهم سلامی را که هرصبح به یاران عاشورایی حسین می گویم برای فرزندان تو نیز بخوانم : السلام علیکم یا انصار رسول ا... السلام علیکم یا انصار ابی عبدا...الحسین.
رخصت می خواهم که نجوا کنم: یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما : ای کاش من هم با شما بودم – مهمان خوان گسترده و رشک آمیز کربلا و سر خوش از جام وصال دوست –
خرمشهر!
روزها می گذرند و لحظه ها سپری می شوند اما لحظه ای از عظمت ایثار و شهادت فرزندان تو کم نخواهد شد که آنها اصحاب عاشورایی حسین زمان بودند و جان بر کفان مکتب خمینی.
پس سلام بر تو و برآنان که در تو جاودانگی یافتند.
