به گزارش جماران، حمید بعیدی نژاد در کانال تلگرامی خود نوشت:
«تحولات پیرامون تصویب قطعنامه اخیر شورای امنیت درخصوص یمن از برخی جنبه‌‌ها بسیار مهم بوده‌‌‌‌‌اند، به طوری که جزئیات وقایع آن توسط رسانه‌‌‌های بین‌‌المللی نیز پیگیری و منتشر شده‌‌‌اند. تحولات به‌خوبی نشان می‌‌دهند که عربستان و امارات برای باز بودن دست خود در تحولات و مذاکرات آینده درخصوص یمن اصولا با تصویب قطعنامه جدید موافق نبودند. اما سازمان ملل متحد و دیگر اعضای شورای امنیت اعتقاد داشتند که با توجه به شکنندگی اوضاع در یمن نیاز است که نتیجه مذاکرات و تفاهمات به دست آمده در سوئد ثبت و ضبط شوند تا طرف‌های مذاکرات خود را متعهد به اجرا و تداوم آن در مذاکرات آینده بدانند.
آخرین پیشنویس تهیه‌شده توسط انگلیس تا ظهر روز قبل از تصویب قطعنامه به طور خصوصی مورد موافقت اعضای شورا قرار گرفته بود، هر چند عربستان از رهیافت قطعنامه به ویژه وجود بندی درخصوص تحقیق نسبت به یافتن عوامل ایجاد قحطی و بحران انسانی در یمن به عنوان جنایت علیه بشریت بسیار نگران بود ولی نتوانسته بود بند را حذف نماید. این پیشنویس بدین ترتیب در روز قبل از رأیگیری با وجود بند مربوط به تحقیق بحران انسانی و بدون اشاره‌‌‌‌ای به ایران با رنگ آبی منتشر شده بود که در شورای امنیت به معنای نهایی شدن پیشنویس جهت رأیگیری است.
اما صبح روز بعد به دنبال تماس بن سلمان با پمپئو وزیر خارجه آمریکا، به نیکی هیلی دستور داده می‌شود که با این نسخه مورد توافق مخالفت نماید و در صورت عدم انجام برخی تغییرات خاص، تهدید به وتوی آن را بکند. حداقل در این دهه‌‌های اخیر کمتر موردی ثبت شده است که آمریکا بخواهد قطعنامه ارائه شده از سوی انگلیس را وتو نماید. حتی نیکی هیلی نیز که آخرین روزهای خدمت خود را در سازمان ملل می‌‌‌گذراند به بهانه بیماری از این اقدام استنکاف می‌‌‌ورزد، به طوری که ماموریت به یکی از اعضای نمایندگی آمریکا داده می‌شود و بدین ترتیب به اجبار متن قطعنامه با تغییراتی ساده‌‌تر می‌شود و بند مزبور از آن حذف می‌شود. محور پیشنویس جدیدی که به رأی گذاشته می‌شود، ثبت و ضبط دستاوردهای مذاکرات استکهلم و درخواست از دبیرکل سازمان ملل برای تشکیل گروه نظارت بر اجرای آتش‌‌‌بس در بندر الحدیده می‌باشد که به اتفاق آراء به تصویب می‌رسد.
اما در مجموع آرایش جبهه سیاسی اعضای شورای امنیت نشانه‌‌گر تغییر جناح‌‌بندی‌ها در سطح جهانی و این واقعیت می‌باشد که سیاست‌های افراطی در منطقه حتی در میان متحدین خود نیز در انزوا قرار گرفته‌‌اند.»
