گلایه های همیشگی رستمی؛ چه کردی با خودت کیانوش؟!

جی پلاس؛ وقتی زیر وزنه های فتح شده در المپیک ریو فریاد ایران سر می داد و بالاتر از تیان تائوی چینی قهرمان شد، همه انتظار داشتند کیانوش رستمی سال های سال برای وزنه برداری ایران مدال و افتخار بیاورد اما حالا پس از 7 سال، آخرین قاب درخشانی که از یاغی کرمانشاهی در ذهن مان مانده، دقیقا همان سکانس پایانی در ریودوژانیرو است.

بی تعارف کیانوش رستمی همان زمان که از سکوی اول المپیک پایین آمد، در مسیر سقوطی خودخواسته قرار گرفت. اصرار به تمرین انفرادی، تصمیم های لجبازانه و سرپیچی از دستورات کادرهای فنی مختلف، باعث شد تا کیانوش رستمی روز به روز از شرایط ایده آل خود دور شود و سایه ای از دوران درخشانش را هم نداشته باشد.

پس از آن رستمی با بی تدبیری فدراسیون قبل و در شرایطی که می توانست به المپیک برسد، نامش در لیست اعزام به گزینشی قرار نگرفت و نهایتا نتوانست مسافر توکیو شود. با روی کار آمدن فدراسیون جدید که همگی از هم دوره ها و رفقای رستمی هستند، این امید بود که کیانوش این بار به تمرینات برگردد و با درخشش در مسابقات، یک پایان خوش برای دوران پرافتخارش رقم بزند. رستمی که آخرین مدالش طلای آسیایی 2021 بود، در دو سال اخیر نسبتا منظم به روی تخته رفته اما حالا در حساس ترین روزهایی که باید به فکر موفقیت خود و دوری از حواشی باشد، دوباره وارد حاشیه شده است.

غیبت در رکوردگیری و انتظار بی جا

ماجرا از مصاحبه رستمی با یک رسانه کرمانشاهی آغاز شد. قهرمان المپیک ریو به صراحت می گوید به دلیل مصدومیت توان شرکت در رکوردگیری تیم ملی را نداشته و حالا کادر فنی او را کنار گذاشته؛ موضوعی که سرمربی تیم ملی هم به آن اشاره کرد که البته هر دو طرف اذعان کردند غیبت رستمی با هماهنگی کادر فنی بوده، اما کیانوش قصد دارد در مسابقات جهانی هم وزنه نزند و مستقیم به المپیک برود.

رستمی در سخنانش گفته به دلیل مصدومیتی که دارد نمی تواند در مسابقات جهانی هم وزنه بزند و با توجه به داشتن رنک 7 در دسته وزنی 89 کیلوگرم، صرفا با وزن کشی در رقابت های جهانی می تواند بلیت المپیک را رزرو کند و نهایتا با پیگیری تمریناتش، در المپیک به روی تخته برود. موضوعی که منطقی هم نیست و با مخالفت فدراسیون مواجه شده.

ادعای کیانوش رستمی چقدر صحت دارد؟

در سال های اخیر هرجا صحبت از تک روی و خودخواهی ورزشکارانی مثل احسان حدادی یا کیانوش رستمی بوده، همه چیز پشت کلید واژه منافع ملی پنهان شده و علنا اجازه انتقاد و برخورد قاطع داده نشده است.

حالا کیانوش رستمی هم در شرایطی می گوید پای منافع ملی وسط است و اگر اعزام نشود سهمیه ایران می سوزد، که بعید است چنین اتفاقی بیفتد.

بر اساس سیستم کسب سهمیه المپیک، در هر وزن 10 نفر اول رنکینگ به همراه نفرات برتر هر قاره راهی این مسابقات می شوند.

در شرایط فعلی رستمی در رنک 7 دسته وزنی 89 کیلوگرم قرار دارد و از طرفی میرمصطفی جوادی، در رده چهاردهم قرار گرفته. رنک های یک تا سه این وزن نیز در اختیار سه وزنه بردار چینی است که طبق قانون هر کشور فقط می تواند در هر دسته وزنی، یک سهمیه بگیرد پس با حذف دو وزنه بردار چین و کیانوش رستمی از ایران، جوادی به پله یازدهم می رسد و تنها یک رنک تا رسیدن به المپیک فاصله دارد که با توجه به رکوردهای اخیر او و شرایط رو به جلو، بعید است کار سختی باشد و او می تواند در این وزن سهمیه بگیرد؛ پس ادعای کیانوش رد شده و در صورت غیبت او، سهمیه این وزن نمی سوزد.

چه تضمینی است رستمی مدال بگیرد؟

کیانوش رستمی در صحبت هایش اعلام کرده به دلیل مصدومیت نمی تواند در مسابقات جهانی وزنه بزند و صرفا با وزن کشی و ثبت نام در لیست اولیه، سهمیه المپیک را قطعی می کند، سپس تمریناتش را ادامه می دهد تا در پاریس به روی تخته برود. نکته مهم اینجاست که دقیقا چه تضمینی است که رستمی از الان تا المپیک روی تخته نرود و در پاریس به مدال برسد؟ در شرایطی که کیانوش در این سال ها روندی کاملا سینوسی داشته و عملکرد ضعیف او بر کارنامه اش غالب شده؟ در شرایطی که اگر رستمی اعزام نشود، اعزام یک جوان دیگر در این وزن می تواند به پشتوانه سازی در وزنه برداری کمک کند؟ دقیقا باید چه اتفاقی بیفتد تا نفراتی مانند احسان حدادی، جواد فروغی و کیانوش رستمی متوجه شوند آن ها در جایگاهی نیستند که برای ورزش تصمیم بگیرند و هر بار بخواهند از امکانات بهره ببرند اما نهایتا بدون هیچ خروجی مثبتی صرفا هزینه روی دست ورزش بگذارند؟ شاید اگر روزگاری علی مرادی با این بدعت غلط مقابله می کرد، امروز هم کیانوش مدال های بیشتری داشت و هم این شیوه غلط مرسوم نمی شد، و شاید اگر حالا هم با این موضوع مقابله نشود، در آینده دیگر کسی نتواند این راه و رسم را از ورزش ایران و وزنه برداری ریشه کن کند!