داستان تکراری کلافگی مربیان حرفه ای از مدیران آماتور!/ استراماچونی کجا را نشانه گرفت؟

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، آبی های پایتخت پس از چهار فصل زیر سایه رقیب بودن، به نظر می رسید امسال شرایط خوبی داشته باشند. حضور یک مربی به ظاهر قابل قبول از نظر فنی و اضافه شدن چند بازیکن مانند دیاباته، در کنار نتایج خوب در دیدارهای دوستانه پیش فصل این نوید را به هواداران استقلال داده که امسال می توانند شاهد عملکردی متفاوت از تیم محبوب خود باشند، اما این روزهای خوش برای آبی ها انگار نمی خواهد دوامی بیاورد و باز هم برخی مشکلات حاشیه ای سراغ این تیم آمد!

برگشت خوردن مدافع مدنظر استراماچونی از فرودگاه به دلیل عدم صدور روادید اتفاقی بود که این سرمربی را حسابی کلافه کرد و باعث شد او به مدیران باشگاه استقلال اولتیماتوم جدی بدهد و تهدید به استعفا کند. خبری که هر چند توسط مدیران استقلال تکذیب شد، اما به نظر می رسد مهلت 48 ساعته ای که اعلام شده، درست است و استراماچونی می خواهد گربه را دم حجله بکشد.

مربیان خارجی برای حضور در فوتبال ایران معمولا سریع تصمیم نمی گیرند و مدت زیادی را برای رایزنی و بررسی شرایط کشورمان صرف می کنند. یکی از مسائلی که مسلما مورد بررسی قرار می گیرد، عملکرد سایر مربیان خارجی در ایران و نحوه برخورد مدیران با آنها بوده است. استراماچونی مسلما سابقه بسیاری از مدیران آماتور ایرانی را می داند که چگونه بلدند با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت، ناکامی و شکست را متوجه مربی کنند و به همین دلیل از همین ابتدا ظاهرا قصد دارد سفت و محکم مقابل اشتباهات احتمالی آنها بایستد تا مسئولیتی متوجهش نباشد.

پس از جدایی خطیر از باشگاه استقلال، این باشگاه جزء معاون پزشکی، رسما هیچ معاونی ندارد. به این ترتیب طبیعی است که پیگیری مربوط به صدور روادید برای بازیکنان مورد مذاکره این گونه به مشکل بخورد. جایگزینی نیرو به جای افرادی که به هر دلیل از سمت خود کنار می روند یا کنار گذاشته می شوند، یکی از بدیهی ترین مسئولیت های مدیریتی است که مشخص نیست چرا از سوی فتحی انجام نشده! در چنین شرایطی استراماچونی مسلما حق دارد از شدت کلافگی بهم بریزد و چنین ضرب الاجلی برای مسئولان باشگاه استقلال تعیین کند.

این نخستین بار نیست که مربیان خارجی با مدیران داخلی به مشکل می خورند. نمونه اساسی و گل درشت آن کارلوس کی روش بود که در طی هفت سالی که در ایران حضور داشت، با روسا و مدیران مختلفی در فدراسیون فوتبال هم دوره شد اما آبش با هیچ کدام در یک جوب نرفت و در طی حضورش دعوا و اختلاف زیاد نظری با مدیران داشت.

برانکو ایوانکوویچ مربی دیگری بود که به رغم کارنامه درخشان در پرسپولیس به دلیل مشکلاتی که با مدیران جدید پرسپولیس تجربه کرد، تصمیم به جدایی گرفت. این که عرب و سایر اعضای هیات مدیره پرسپولیس چگونه توانستند مربی به این اندازه موفق و صبوری که با وجود عدم دریافت بخشی از مطالباتش، نتیجه گرفته بود را از پرسپولیس فراری دهند، شاهکاری است که باید در جای خود به آن پرداخته شود!

درباره مربیان خارجی همیشه این ایراد مطرح بوده که آنها پس از حضور در یک تیم (باشگاه یا ملی) حدود اختیاراتی فراتر از حد نرمال یک مربی دارند و در سایر مسائل مدیریتی نیز اظهار نظر و ورود می کنند. دلیل این مساله (اگر درست باشد) مسلما چیزی جزء ناکارآمدی مدیران داخلی نیست. مسلما در صورت انجام امور طی روال عادی هیچ مربی بیهوده خودش را به زحمت نمی اندازد که علاوه بر مسائل فنی به سایر حوزه ها نیز ورود کند، چرا که دستمزد یک مربی صرفا برای هدایت تیم است نه اموری مانند تدارکات، مسائل مدیریتی، مسائل نقل و انتقالات و ...