به گزارش ایرنا، حاشیه نشینی و آسیب پذیری را بیشتر مختص کلان شهرها می دانند، اما همدان خیلی پیشتر از آنکه نام کلانشهر با تعاریف امروزی را یدک بکشد، صاحب چند منطقه مسکونی حاشیه ای و آسیب پذیر شد.
در همین ارتباط نام خِزر، حصار امام خمینی (ره)، دیزج و حصار مطهری در کارگروه تخصصی فرهنگی و اجتماعی استان که به تازگی تشکیل جلسه داده بود به عنوان مناطق آسیب پذیر شهر همدان اعلام شده است.
اگرچه حاشیه نشینی را برون داد فقر و مهاجرت می دانند اما هر مهاجری حاشیه نشین نیست و هر حاشیه نشینی هم بزه کار؛ اما در شرایط امروزی آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی با حاشیه نشینی در چهار منطقه همدان گره محکمی خورده که باز کردنش محال است.
خشونت های خانگی، همسر آزاری، اعتیاد، فرزند آزاری، کودکان کار و فرار از خانه، تنها بخشی از این درهم تنیدگی نامیمونی است که به اعتقاد اعضای این کارگروه روح و روان حاشیه نشینان را آزرده و بر تن و جان نحیفشان زخم های کاری نشانده است.
اما از شدت و حدت درد و رنج های این مردمان که بگذریم نوبت به تعدد نهادهای متولی پیشگیری و درمان جرائم و آسیب های اجتماعی می رسد که کارشناسان حاضر در این جمع آن را یک آفت می نامند؛ آفتی که بودجه و امکانات دولتی و ملی را هدر می دهد.
به اعتقاد این دست کارشناسان، هنوز از ارائه تعریفی دقیق برای آسیب های اجتماعی در کشورمان عاجزیم و هر دستگاهی تعریفی متفاوت از مسائل اجتماعی دارد و ماموریت هایی، که بیشتر موازی با دیگر نهادها است و یا عملکردی جزیره ای داشته اند تا هم افزایی و همپوشانی.
به گفته همین کارشناسن و آمارهایی که ارایه می دهند، سازمان تبلیغات اسلامی مجری طرح شورای فرهنگی محلات و سلامت اجتماعی است، دانشگاه علوم پزشکی طرح کانون های فرهنگی بهداشتی و سلامت محله را اجرا می کند، شهرداری شورای اجتماعی محلات را راه اندازی کرده، بسیج فعالیت های فرهنگی و اجتماعی را در پایگاه های مقاومت تشدید و تقویت می کند و بهزیستی هم اورژانس و پایگاه خدمات اجتماعی را دایر کرده و ده ها نهاد دیگر که همگی با طرح هایی مشابه اما با هم افزایی کم، برای کاهش آلام و دردهای مردمان آسیب پذیر می کوشند.
کارشناسان این کارگروه مدعی هستند، این کوشش های موازی به لحاظ فراوانی و گسستگی، ناهماهنگی های بسیار و سردرگمی ساکنان این مناطق را رقم زده و تبدیل به مانع بزرگی شده که از شتاب اقدامات پیشگیرانه کاسته و بر تعداد آسیب ها و آسیب پذیران می افزاید.
اما آنچه مسلم است آسیب پذیری، دردی است که با هزار طبببی که بر بالینش نشسته اند، درمان نمی شود؛ مگر با اجماع و توافق همه متولیان و تبدیل شدن به قدرتی واحد برای ریشه کنی این درد.
از همین رو انتظار می رود متولیان امر با هم اندیشی و هم پوشانی برنامه ها و طرح های خود، راهکاری راهبردی برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه نشین شهری بیاندیشند و با تعامل و وحدت هر کدام گوشه یک طرح واحد اما جامع را پیش ببرند.
گزارش از: زهرا زارعی
7527
انتهای پیام در همین ارتباط نام خِزر، حصار امام خمینی (ره)، دیزج و حصار مطهری در کارگروه تخصصی فرهنگی و اجتماعی استان که به تازگی تشکیل جلسه داده بود به عنوان مناطق آسیب پذیر شهر همدان اعلام شده است.
اگرچه حاشیه نشینی را برون داد فقر و مهاجرت می دانند اما هر مهاجری حاشیه نشین نیست و هر حاشیه نشینی هم بزه کار؛ اما در شرایط امروزی آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی با حاشیه نشینی در چهار منطقه همدان گره محکمی خورده که باز کردنش محال است.
خشونت های خانگی، همسر آزاری، اعتیاد، فرزند آزاری، کودکان کار و فرار از خانه، تنها بخشی از این درهم تنیدگی نامیمونی است که به اعتقاد اعضای این کارگروه روح و روان حاشیه نشینان را آزرده و بر تن و جان نحیفشان زخم های کاری نشانده است.
اما از شدت و حدت درد و رنج های این مردمان که بگذریم نوبت به تعدد نهادهای متولی پیشگیری و درمان جرائم و آسیب های اجتماعی می رسد که کارشناسان حاضر در این جمع آن را یک آفت می نامند؛ آفتی که بودجه و امکانات دولتی و ملی را هدر می دهد.
به اعتقاد این دست کارشناسان، هنوز از ارائه تعریفی دقیق برای آسیب های اجتماعی در کشورمان عاجزیم و هر دستگاهی تعریفی متفاوت از مسائل اجتماعی دارد و ماموریت هایی، که بیشتر موازی با دیگر نهادها است و یا عملکردی جزیره ای داشته اند تا هم افزایی و همپوشانی.
به گفته همین کارشناسن و آمارهایی که ارایه می دهند، سازمان تبلیغات اسلامی مجری طرح شورای فرهنگی محلات و سلامت اجتماعی است، دانشگاه علوم پزشکی طرح کانون های فرهنگی بهداشتی و سلامت محله را اجرا می کند، شهرداری شورای اجتماعی محلات را راه اندازی کرده، بسیج فعالیت های فرهنگی و اجتماعی را در پایگاه های مقاومت تشدید و تقویت می کند و بهزیستی هم اورژانس و پایگاه خدمات اجتماعی را دایر کرده و ده ها نهاد دیگر که همگی با طرح هایی مشابه اما با هم افزایی کم، برای کاهش آلام و دردهای مردمان آسیب پذیر می کوشند.
کارشناسان این کارگروه مدعی هستند، این کوشش های موازی به لحاظ فراوانی و گسستگی، ناهماهنگی های بسیار و سردرگمی ساکنان این مناطق را رقم زده و تبدیل به مانع بزرگی شده که از شتاب اقدامات پیشگیرانه کاسته و بر تعداد آسیب ها و آسیب پذیران می افزاید.
اما آنچه مسلم است آسیب پذیری، دردی است که با هزار طبببی که بر بالینش نشسته اند، درمان نمی شود؛ مگر با اجماع و توافق همه متولیان و تبدیل شدن به قدرتی واحد برای ریشه کنی این درد.
از همین رو انتظار می رود متولیان امر با هم اندیشی و هم پوشانی برنامه ها و طرح های خود، راهکاری راهبردی برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه نشین شهری بیاندیشند و با تعامل و وحدت هر کدام گوشه یک طرح واحد اما جامع را پیش ببرند.
گزارش از: زهرا زارعی
7527
کپی شد
