گفتگوی اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران -تهران

گفت و گوی جماران با یکی از برگزیدگان جایزه ادبی پروین اعتصامی؛

صدف گلمرادی: در مقابل هر آن‌چه غیر از خط راستین امام(س) هست باید ایستاد

وضعیت زنان در جهان رمان به نوعی بازتاب دهندۀ شرایط واقعی آنان در دنیای ببرونی است.

یکی از برگزیدگان جایزه ادبی پروین اعتصامی با تأکید بر ضرورت ماندن بر آرمان های امام خمینی(س) و دفاع از آنها، گفت: زنان در رمان‌های پس از انقلاب اسلامی در مقایسه با جایگاه زنان در رمان‌های قبل از انقلاب یک شآن و شخصیت واقعی و درخوری یافته‌اند.

دکتر صدف گلمرادی، که رسالۀ او یکی از برگزیدگان هشتمین دوره جایزه ادبی پروین اعتصامی است، در گفت و گو با خبرنگار جماران، با اشاره به اینکه حسینیه جماران برای مراسم اختتامیه این جشنواره انتخاب شده بود، اظهار داشت:حقیقتش این است که هنگام ورود به اینجا حال و هوای غیر قابل توصیفی بر من غالب شد چرا که آخرین بار با دوستان به عنوان عضوی از تشکل دانشجویی انجمن اسلامی دانشجویان ،که خودرا به حق دانشجویان پیرو خط می دانستیم ، به حسینیۀ جماران آمده بودم و امروز که به این مکان وارد شدم یک حس مجددی در من برای دفاع از آرمان‌های امام (ره) و انقلاب زنده شد و بدون تکلف وبه دور از هرگونه شعار،گویی برای بنده تجدید یک میثاق درونی اتفاق افتاد که؛ در مقابل هر آن‌چه غیر از «خط راستین امام(س) » هست باید ایستاد.

گلمرادی با بیان اینکه موضوع رسالۀ من «نقد جامعه‌شناختی سرمایه های شخصیت های زن در رمان های پس از انقلاب اسلامی بر اساس ایدۀ انواع سرمایۀ پیر بوردیو» بود. اضافه کرد که ؛ برای این کار چهار رمان را از دو نویسندۀ زن و دو نویسندۀ مرد انتخاب کرده بودیم. (نیمۀ غایب حسین سناپور، قصه تهمینه محمد محمد علی، انگار گفته بودی لیلی سپیده شاملو و دل فولاد منیرو روانی‌پور). بر اساس جامعه‌شناسی ادبیات ، وضعیت زنان در جهان رمان به نوعی بازتاب دهندۀ شرایط واقعی آنان در دنیای ببرونی است.بنابراین پژوهش در جهان رمان زنان به ویژه در میدان‌های فرهنگی و اجتماعی جایگاه‌های بالایی در پس از انقلاب پیدا کرده اند. البته این بدان معنا نیست که به وضع مطلوب رسیده ایم اما زنان در این رمان‌ها یک شآن و شخصیت واقعی و درخوری یافته‌اند که با مشابه های خود در قبل از انقلاب قابل قیاس نیست. توضیح این که در غالب رمان‌های قبل از انقلاب تصویری که از زن ارائه می شود کلیشه‌ای، مبتذل و ابزاری است. نمونۀ آن را در «زیبا» ی محمد حجازی، برخی از آثار چوبک و علامحسین ساعدی و .. می بینیم. .در حالی که ما در دل فولاد منیرو روانی پور افسانه سربلند را داریم که منازعه اش در میدان های فرهنگی و اجتماعی با تحمل مرارت‌های بسیار به جاگیری او در راس هرم میدان فرهنگی می انجامد. در داستان‌های دیگر هم زنانی پر تلاش را می بینیم که برای رسیدن به جایگاه های اقتصادی، اجتماعی و کسب سرمایۀ نمادین با وجود تمام تنگناها موفق ظاهر می‌شوند.

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
2 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.