در این یادداشت به قلم سمیه رعیتی آمده است: تاب آوری دو جنبه فردی و اجتماعی دارد که در جنبه فردی، مهارت های زندگی نقش پررنگی دارد. مثل تفکر حل مساله، تفکر خلاق، کنترل استرس و. . . ولی در جنبه اجتماعی مساله تاب آوری کاملا متفاوت است و باعث توانمندی های اجتماعی می شود و در کشور ما نیز با توجه به رشد ١٠ درصدی اعتیاد زنان، افزایش طلاق و خشونت های نوین خصوصا در حوزه زنان، شاید نیاز به تاب آوری اجتماعی در حوزه زنان و خانواده حتی از هوای سالم هم ضروری تر باشد چرا که روان سالم و زندگی اجتماعی هوشمندانه می تواند انسان را در سخت ترین شرایط جغرافیایی و اقتصادی به سرمنزل مقصود برساند.
بر همگان روشن است که زنانه بودن این مسأله، اهمیت مضاعف موضوع مطروحه را یادآور می کند، چرا که زنان همزمان تربیت می کنند، پرورش می دهند، ایمنی و امنیت می آفرینند و سلامت نسل فعلی و نسل آتی وابسته به وجود ایشان است. به نظر میرسد
با حمایت و تقویت زیر ساختهای اجتماعی، تمرکز و توجه بیشتر به دارایی و توانایی های مخاطب، توسعه آموزشهای اثربخش خصوصاً در حوزه ارتباطات و حمایت یابی، ترویج و تقویت امید و نکونگری و خوش بینی، افزون سازی برنامه های مهارت آموز تأثیر شرایط منفی و صدمات احتمالی را می توان کاهش داد.
خلق و خوی مثبت، توانایی حل مساله ، اعتماد به نفس، ایمان و در نهایت اعتقادات مذهبی هم از مولفه های کارساز و ضروریات هستند. تاب آوری نیز همانند سایر عرصه ها تقسیم بندی خاصی از خوب وبد ارایه نمیکند بلکه توضیح و تفسیری از فرایند پایداری و موفقیت ارایه میدهد که متضمن حفظ و بازیابی سلامت است.
تاب آوری می تواند احساس کارآمدی و هویت، توانایی تصمیم گیری و هدفگذاری گروهی و باور به خویشتن را در جوامع به سمت درستی هدایت کند.
با شرایط موجود در جامعه باید تاکنون به این باور رسیده باشیم که سرمایه گذاری درحوزه تاب آوری اجتماعی حقیقتاً یک فرصت است چرا که واقعاً ما توانایی مسدود کردن و از بین بردن و در بعضی موارد حتی تحت کنترل در آوردن عوامل تهدید کننده را نداریم و این دقیقاً همان زمانی است که تاب آوری ضرورت وجودی خود را از طریق قدرت سازگاری و تعامل مثبت و سازنده با عوامل آسیب زا تعریف و بروز می دهد.
از برگزاری همایش های ترویجی و تبلیغی در سطح ملی تا اجرای کارگاه های تخصصی و دوره های آموزشی ویژه در سطح استانها و شهرستانها، ضرورتی است که دیگر نمی توان نادیده اش گرفت.
7368/ 2027
انتهای پیام بر همگان روشن است که زنانه بودن این مسأله، اهمیت مضاعف موضوع مطروحه را یادآور می کند، چرا که زنان همزمان تربیت می کنند، پرورش می دهند، ایمنی و امنیت می آفرینند و سلامت نسل فعلی و نسل آتی وابسته به وجود ایشان است. به نظر میرسد
با حمایت و تقویت زیر ساختهای اجتماعی، تمرکز و توجه بیشتر به دارایی و توانایی های مخاطب، توسعه آموزشهای اثربخش خصوصاً در حوزه ارتباطات و حمایت یابی، ترویج و تقویت امید و نکونگری و خوش بینی، افزون سازی برنامه های مهارت آموز تأثیر شرایط منفی و صدمات احتمالی را می توان کاهش داد.
خلق و خوی مثبت، توانایی حل مساله ، اعتماد به نفس، ایمان و در نهایت اعتقادات مذهبی هم از مولفه های کارساز و ضروریات هستند. تاب آوری نیز همانند سایر عرصه ها تقسیم بندی خاصی از خوب وبد ارایه نمیکند بلکه توضیح و تفسیری از فرایند پایداری و موفقیت ارایه میدهد که متضمن حفظ و بازیابی سلامت است.
تاب آوری می تواند احساس کارآمدی و هویت، توانایی تصمیم گیری و هدفگذاری گروهی و باور به خویشتن را در جوامع به سمت درستی هدایت کند.
با شرایط موجود در جامعه باید تاکنون به این باور رسیده باشیم که سرمایه گذاری درحوزه تاب آوری اجتماعی حقیقتاً یک فرصت است چرا که واقعاً ما توانایی مسدود کردن و از بین بردن و در بعضی موارد حتی تحت کنترل در آوردن عوامل تهدید کننده را نداریم و این دقیقاً همان زمانی است که تاب آوری ضرورت وجودی خود را از طریق قدرت سازگاری و تعامل مثبت و سازنده با عوامل آسیب زا تعریف و بروز می دهد.
از برگزاری همایش های ترویجی و تبلیغی در سطح ملی تا اجرای کارگاه های تخصصی و دوره های آموزشی ویژه در سطح استانها و شهرستانها، ضرورتی است که دیگر نمی توان نادیده اش گرفت.
7368/ 2027
کپی شد
