به گزارش ایرنا، اشرف بروجردی شامگاه جمعه در این آیین در آرامگاه سعدی افزود:سعدی با آنکه آمد و شد بسیار به دربار داشت و حاکمان فارس را مدح گفت، به جای اغراق در مدایح به پند پرداخت و آن‌ها را متوجه کرد که در دوران حکومتشان از برپایی عدالت و تدبیر خردمندانه گریزی ندارند.
وی با بیان اینکه سعدی به تکریم ممدوح بسنده نمی‌کند افزود: این موضوع نشانگر سوگیری هوشمندانه او در برابر گفتمان حکومتی است بدین معنا او برادران جوینی و دو تن از اتابکان سلغری را می‌ستود اما در مدح آن ها از نصیحت کناره نگرفت.
رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران بیان داشت: باید باریک بینانه به حکایت‌ها نگریست تا بدانیم نقد و سوگیری سعدی بر جانبداری او حاکم است و نگاه او در بوستان به شیوه‌های اصلاح کشورداری در عین حفظ روحیه جانبداری از حکومت است.
بروجردی از دیگر شیوه‌های سعدی را تشویق و تنبیه توامان دانست و بیان داشت: او شاهان دادگر را به سرانجام نیکو بشارت می دهد و ظالم را از عاقبت شوم بر حذر می‌دارد.
وی با بیان اینکه از دیگر نکات این است که سعدی گاه پارسایان را در مقابل حکومت قرار می‌دهد، اضافه کرد: این روش جامعه آرمانی سعدی را بهتر شکل می‌دهد.
بروجردی گفت: تا زمانی که محققان حوزه ادب فارسی و دیگر رشته‌های علوم انسانی انگیزه دست‌یافتن به خوانش جدید از آثار سعدی را داشته باشند، جریان برآمده از سعدی دوام خواهد داشت.
وی با اشاره به صبغه سعدی در فراگیری دانش در نظامیه بغداد و در جوار احمد و محمد غزالی، او را وارث هویت ایرانی دانست و گفت: خلق حکایت‌های کوتاه و درآمیختن نظم و نثر و نیز آوردن مضامین عارفانه و عاشقانه و نقل داستان‌هایی در گلستان و بوستان که به آثار غزالی شباهت دارد، همه نشان از تعلیم و تربیت دارد؛ اما هنری دیگر و اندیشه‌ای دیگر سعدی را از غزالی و غزالی‌ها متمایز می‌کند که نمونه‌ای از آن ذهن وقاد و قلم نقاد سعدی در ساحت اجتماعی و شیوه بیان اوست.
مشاور فرهنگی رئیس جمهوری بیان داشت: سعدی بیش از همه و پیش از همه استاد سخن است؛ اما در قلمرو معنا تصویری ناب از معلم اخلاق را از خود به جا گذاشته که هم در ساحت تعلیم تربیت فردی و هم در ساحت اجتماعی کافی است.
اول اردیبهشت ماه به مناسبت تاریخ نگارش گلستان روز سعدی نامگذاری شده است.
این روز در اول اردیبهشت 1389 و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به عنوان روز سعدی شناخته شد.
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی شاعر و نویسنده قرن هفتم هجری، زاده شیراز است. اهل ادب به او لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ می‌دهند.
دیباچه(منسوب به سعدی)، مجالس پنج‌گانه، نصیحت الملوک، سؤال صاحب‌دیوان، رساله عقل و عشق، تقریرات ثلاثه، گلستان، سعدی‌نامه(بوستان)، قصاید عربی، قصاید فارسی، مراثی، ملمعات و ترجیعات، طیبات، خواتیم، غزلیات قدیم، صاحبیه، مقطعات، رباعیات، مفردات، هزلیات و خبیثات آثار برجای مانده از سعدی است.
7375 /1876
انتهای پیام وی با بیان اینکه سعدی به تکریم ممدوح بسنده نمی‌کند افزود: این موضوع نشانگر سوگیری هوشمندانه او در برابر گفتمان حکومتی است بدین معنا او برادران جوینی و دو تن از اتابکان سلغری را می‌ستود اما در مدح آن ها از نصیحت کناره نگرفت.
رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران بیان داشت: باید باریک بینانه به حکایت‌ها نگریست تا بدانیم نقد و سوگیری سعدی بر جانبداری او حاکم است و نگاه او در بوستان به شیوه‌های اصلاح کشورداری در عین حفظ روحیه جانبداری از حکومت است.
بروجردی از دیگر شیوه‌های سعدی را تشویق و تنبیه توامان دانست و بیان داشت: او شاهان دادگر را به سرانجام نیکو بشارت می دهد و ظالم را از عاقبت شوم بر حذر می‌دارد.
وی با بیان اینکه از دیگر نکات این است که سعدی گاه پارسایان را در مقابل حکومت قرار می‌دهد، اضافه کرد: این روش جامعه آرمانی سعدی را بهتر شکل می‌دهد.
بروجردی گفت: تا زمانی که محققان حوزه ادب فارسی و دیگر رشته‌های علوم انسانی انگیزه دست‌یافتن به خوانش جدید از آثار سعدی را داشته باشند، جریان برآمده از سعدی دوام خواهد داشت.
وی با اشاره به صبغه سعدی در فراگیری دانش در نظامیه بغداد و در جوار احمد و محمد غزالی، او را وارث هویت ایرانی دانست و گفت: خلق حکایت‌های کوتاه و درآمیختن نظم و نثر و نیز آوردن مضامین عارفانه و عاشقانه و نقل داستان‌هایی در گلستان و بوستان که به آثار غزالی شباهت دارد، همه نشان از تعلیم و تربیت دارد؛ اما هنری دیگر و اندیشه‌ای دیگر سعدی را از غزالی و غزالی‌ها متمایز می‌کند که نمونه‌ای از آن ذهن وقاد و قلم نقاد سعدی در ساحت اجتماعی و شیوه بیان اوست.
مشاور فرهنگی رئیس جمهوری بیان داشت: سعدی بیش از همه و پیش از همه استاد سخن است؛ اما در قلمرو معنا تصویری ناب از معلم اخلاق را از خود به جا گذاشته که هم در ساحت تعلیم تربیت فردی و هم در ساحت اجتماعی کافی است.
اول اردیبهشت ماه به مناسبت تاریخ نگارش گلستان روز سعدی نامگذاری شده است.
این روز در اول اردیبهشت 1389 و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به عنوان روز سعدی شناخته شد.
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی شاعر و نویسنده قرن هفتم هجری، زاده شیراز است. اهل ادب به او لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ می‌دهند.
دیباچه(منسوب به سعدی)، مجالس پنج‌گانه، نصیحت الملوک، سؤال صاحب‌دیوان، رساله عقل و عشق، تقریرات ثلاثه، گلستان، سعدی‌نامه(بوستان)، قصاید عربی، قصاید فارسی، مراثی، ملمعات و ترجیعات، طیبات، خواتیم، غزلیات قدیم، صاحبیه، مقطعات، رباعیات، مفردات، هزلیات و خبیثات آثار برجای مانده از سعدی است.
7375 /1876
کپی شد
