تک فرزندی بیشتر عارضه دارد تا سود و در مواردی که تعادل توسط پدر و مادر ایجاد نمی شود حتی می تواند به جامعه گریزی یکی یکدانه ها منجر شود! سخت گیری و آسان گیری از ویژگی های بیشتر والدین دارای یک فرزند است و این پدر و مادرها یا از این ور بام
می افتند و یا از آن ور؛ در حالی که این شرایط زمینه بروز اختلالات روانی را فراهم می کند و در بین برخی تک فرزندی ها طیفی از افسردگی، اضطراب و وسواس مشاهده می شود.
حمایت بیش از حد پدر و مادر از یکی یکدانهها در بزرگسالی و حتی زندگی مشترک نیز می تواند برای آن ها مشکل ساز شود که البته ایجاد توازن تربیتی و یا تولد فرزند دوم در رفع و یا کاهش مسایل یاد شده تاثیر گذار است.
استاد روانشناسی بالینی دانشگاه شیراز در این خصوص در گفت و گو با خبرنگار «خبرجنوب»
می گوید: یکی از مشکلاتی که تک فرزندی ایجاد می کند توجه بیش از حد والدین است به طوری که پدر و مادر تمام هم و غم خود را بر روی همان یک نفر می گذارند و همه امیدشان بسته به او است و این مساله که فرزندشان چه کار می کند برایشان بسیار مهم است.
دکتر محمد علی گودرزی می افزاید: تک فرزندی باعث سخت گیری و آسان گیری های افراطی می شود به طوری که برخی از این پدر و مادرها نسبت به بچه ها بسیار سخت گیرند و به نحوی نظارت را شدید می کنند که حتی در مورد مدرسه رفتن و بیرون رفتن آن ها نیز حساس هستند.
وی یادآور می شود: در مورد والدین سخت گیر باید بگوییم که وقتی انتظارات از ظرفیت فرزند بالاتر باشد به تدریج از قدرت و توان تک فرزندها کاسته شده و این ممکن است در برخورد با مسایل آنها را دچار مشکلات گوناگونی کند.
این استاد دانشگاه شیراز می گوید: انتظار این قبیل افراد از خود بیشتر از حد معمول شده و عدم پاسخ به آن ها ممکن است به کاهش اعتماد به نفس و بروز اختلالات روانی بیانجامد.
دکتر گودرزی عنوان می کند: به دلایل یاد شده در فرزندان اول و به خصوص تنها، طیفی از افسردگی، اضطراب و وسواس مشاهده می شود.
این روانشناس و استاد دانشگاه می گوید: برخی پدر و مادرها نیز از آن طرف بام می افتند و از روی دلسوزی به دلیل تنهایی فرزند به او بسیار آسان گرفته و بلافاصله به نیازهایش پاسخ می دهند و البته تمرکز بیشتر این والدین بر روی نیازهای مادی است.
دکتر گودرزی می افزاید: برخی پدر و مادرها فرزندان یکی یکدونه خود را حمایت های افراطی می کنند و حتی برای گرفتن حق و حقوق او به مدرسه رفته و با معلم چانه زنی می کنند و یا به این منظور با فامیل و همسایه درگیر می شوند.
این استاد روانشناسی بالینی دانشگاه شیراز می گوید: فرزندان این گروه که والدین آسان گیر دارند ممکن است دچار اختلالاتی مانند شخصیتهای ضد اجتماعی، معتاد و دارای انحرافات اخلاقی که یک نوع مقابله با جامعه است، شوند.
دکتر گودرزی می افزاید: این فرزندان در آغاز در مدرسه پس از آن در محیط کار و زندگی مشترک دچار مشکل می شوند و اگر طرف مقابل آن ها توقعاتشان را برآورده نکند، تصور می کنند که با الگوی عجیبی رو به رو هستند و همین مساله به بروز اختلافات زناشویی منجر می گردد.
وی می گوید: این افراد به دلیل وابستگی و برخوداری دایم از حمایت والدین حتی پس از ازدواج در صورت بروز مشکل حمایت پدر و مادر را جلب کرده و آن ها را دخالت می دهند.
دکتر گودرزی می افزاید: البته این مسایل در مورد پدر و مادرهایی رخ می دهد که نمی توانند توازن تربیتی برقرار کنند.
وی عنوان می کند: در خانواده هایی که بیشتر از یک فرزند دارند امکان تصحیح اشتباهات والدین نیز به نحو موثری فراهم است و در چنین شرایطی، خانواده نمونه بهتری از جامعه است و بسیاری از تمریناتی که در بزرگسالی در محیط جامعه اتفاق می افتد در خانواده قابل تجربه است.
این استاد دانشگاه شیراز می گوید: فرزند دوم نه تنها در تعاملات خانواده تعادل ایجاد
می کند بلکه از نظر ایجاد رقابت و تصحیح رفتارهای والدین هم تاثیر گذار است و ما توصیه می کنیم که زوج ها در همان سال های آغازین زندگی مشترک حداقل 2 فرزند داشته باشند.
دکتر گودرزی می افزاید: با وجود توصیه های یاد شده این روزها پدر و مادرها بیشتر به دنبال منافع، اهداف و رشد خودشان هستند و به همین دلیل فرزندان در حاشیه قرار دارند.
وی عنوان می کند: طبق مشاهدات به نظر می رسد حداقل 20 تا 30 درصد زوج ها تنها یک فرزند دارند.
دکتر گوددرزی می گوید: در حال حاضر درصد بالایی از زوج ها از فرزند دار شدن اجتناب می کنند و این امر حتی در بین خانم های خانه دار هم به منظور همانند سازی اجتماعی به نوعی ترویج یافته و به قولی مد شده است.
وی می افزاید: با وجود برخی تصورها تک فرزندی کلاس اجتماعی نیست بلکه نوعی فرار از مسئولیت محسوب می شود.
عضو نظام روانشناسی فارس هم می گوید: طبق مشاهدات و مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره، تک فرزندی در شیراز به بالای 80 درصد رسیده و این امر به خصوص در بین دهه شصت و هفتادی ها بیشتر مشاهده می شود و رو به افزایش هم هست.
کاظم احمدیان می افزاید: این وضعیت به نحوی است که تمایل به نداشتن فرزند هم در بین برخی زوجها بالا رفته و زن و شوهرهایی هستند که 5 تا 7 سال از ازدواجشان گذشته اما اصلا این تصور را که بچه دار شوند، ندارند و برخی نیز 7 تا 10 سال پس از زندگی مشترکشان تنها یک فرزند دارند.
وی یادآور می شود: جالب اینجاست که بعضی زوج های جوان فعلی با هم قرار می گذارند که در دهه دوم زندگی مشترک بچه دار شوند!
احمدیان عوارض تک فرزندی را جامعه گریزی، منزوی شدن و روی آوردن به شبکه های اجتماعی و همچنین داشتن اعتماد به نفس کاذب و بروز اختلالات خلقی عنوان کرد.

 

46

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

  • کدخبر: 689687
  • منبع: khabaronline.ir
  • نسخه چاپی

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.