پایگاه خبری جماران: «من دیروز ـ ظاهراً دیروز بود ـ این رؤسای اقتصاد و وزیر دفاع و رئیس ژاندارمری و دیگران [را] خواستم، آمدند اینجا.و من به آنها اخطار کردم .... شماها مسئول هستید. هر کدام می توانید کار بکنید بمانید؛ هر کدام نمی توانید بروید سراغ کارتان، کسی دیگر بیاید! این را به همه شان گفته ام. » (صحیفه امام، جلد 7، صفحه 277)
این جملات ، کلام امام خمینی است و منشور مسئولیت در نظام اسلامی است. اگر کسى نمی تواند آنگونه که سزاوار است خدمت کند ، «باید» کنار برود.
متأسفانه مدت هاست که «چسبندگی» به آفتی برای مسئولان ما تبدیل شده است. آنچه می نویسم فقط خطاب به گروهی خاص نیست ، چنانکه فرمایش امام هم خطاب به گروهی خاص نیست و روی اصلی آن به فرماندهان نظامی بوده است ولی آن را می توان به همه ی متصدیان امر سرایت داد.
همه در هر جا که هستند، اگر فکر می کنند که نمی توانند و یا کسی از آنها بهتر وجود دارد ، نباید در آن جایگاه بماند.
از مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی یادگار گرامی امام، نقل شده است که بعد از یکی از هشدارهای امام که مشابه این کلام بوده، یکی از وزیران وقت به مهندس میر حسین موسوى نخست وزیر مراجعه می کند و با اذعان به اینکه دیگران از من بهتر و توانا ترند، استعفا می دهد. این همان روحیه ی دهه شصت است که در کلام رهبر انقلاب هم مورد اشاره قرار گرفته است.
راستی آیا امروز حتی یکی از مسئولان دولت یا قوه قضاییه یا بخش های اقتصادی و نظامی و فرهنگی و دهها مرکز دیگر احساس نمی کنند ناتوان شده اند؟ آیا حتی یکی از بزرگان احساس «کهولت سن» نمی کند؟
این کلام امام، البته رویه ی دیگری هم دارد. ایشان در همان سخنرانی می فرمایند: «و آنها [اظهار] کردند که نه، ما با کمال جدیت اقدام خواهیم کرد و می کنیم. منتها از ما هم خواستند که یک تقویت روحی ـ از ارتش و ژاندارمری و شهربانی و این قوای انتظامیه بکنیم، که من بنا دارم که این کار را بکنم.»(صحیفه امام، جلد 7، صفحه 277)
واقعیت آن است که آنها که مانده اند و در شرایط سخت قبول مسئولیت کرده اند و تلاش می کنند، باید همه جوره حمایت شوند. نمی توان کسی را در میانه میدان اجرا و قضا و ستیز با دشمن بی پشتوانه رها کرد.
حال، ما و انصافمان! آیا در خط امام هستیم؟
