گریه های بلند امام به هنگام خواندن مناجات شعبانیه
با اینکه همه سعی شان را می کردند که آهسته اعمال شب را انجام دهند، اما گاهی اوقات با صدای گریه ایشان از خواب بیدار می شدم.
جی پلاس: در ماه شعبان که شبها پشت در اتاق امام می خوابیدم می دیدم یک ساعت مانده به اذان صبح امام بیدار می شدند و وضو می گرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانیه می شدند و در این مناجات به قدری گریه می کردند که من که پشت اتاقشان می خوابیدم گاهی با صدای گریه ایشان از خواب بیدار می شدم با اینکه بسیار آرام و آهسته اعمال شب را انجام می دادند تا کسی بیدار نشود.
برشی از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی(س)، ج 3، ص 190؛ خاطره ای به نقل از مرحوم سید رحیم میریان.
خیلی خالص بود