سستی حوزه های علمیه در تحصیل، خیانت بزرگ به اسلام است

به گزارش خبرنگار جی پلاس، نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که با قرار گرفتن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.

در سخنرانی امام که در جمع ائمه جماعات خراسان و روحانیون کاروان های حج و در تاریخ 18 شهریور 1360 ایراد شد، به حفظ حوزه های فقاهتی تاکید فراوان کرده و فرمودند:

«طبقه جوان باید مشغول باشند به تحصیل، و این حوزه ‌هاى فقاهتى هر چه باید، هر چه بیشتر باید بشود و مراجع به اینها عنایت زیادتر بکنند و مدرسین عنایات زیادتر راجع به اینها داشته باشند. و حوزه فقهى به همان معنایى که تا کنون بوده است، حفظ کنید که اگر این حفظ نشود، فردا مردم دیگر شما را قبول نمى ‌کنند. مردم معمم نمى ‌خواهند، مردم عالِم مى‌ خواهند. این منتها علامت علم است. اگر یک وقت- خداى نخواسته- حوزه‌ هاى علمیه ما سست شدند در تحصیل، سست شدند در اینکه فقاهت را تقویت بکنند، بدانند که این یک خیانت بزرگى به اسلام است. و اگر این فکر تقویت بشود که ما دیگر لازم نیست خیلى چه بکنیم و فقاهت تحصیل بکنیم، این یک فکر شیطانى است؛ موافق آمال امثال امریکا در دراز مدت. اگر شما حوزه‌ هاى فقاهتى را؛ شما آقایان خراسان، آقایان قم، آقایان تبریز، سایر جاها، هر جا یک حوزه علمیه دارد، اگر تقویت نکنید اینها را به همان فقه که تا کنون بوده است؛ به همان فقه سنتى، اگر فقها تحویل جامعه ندهید، علما تحویل جامعه ندهید، مطمئن باشید که نمى ‌گذرد یک نیم قرن، الّا اینکه از اسلام هیچ اسمى دیگر نباید باشد. اگر فقهاى اسلام، از صدر اسلام تا حالا نبودند، الآن ما از اسلام هیچ نمى ‌دانستیم. این فقها بودند که اسلام را به ما شناساندند و فقه اسلام را تدریس کردند و نوشتند و زحمت کشیدند و به ما تحویل دادند. و ما باید همین جهت را حفظ بکنیم. و یک تکلیف الهى- شرعى است به اینکه حوزه ‌ها باید تقویت بشود. و البته در بین حوزه ‌ها، اشخاصى هستند که آنها دخالت در امور اجتماعى و سیاسى مى ‌کنند و باید هم‌ بکنند. اما غفلت از اینکه ما دیگر به فقاهت کار نداشته باشیم، این غفلت اسباب این مى ‌شود که اسلام را- خداى نخواسته- منسى کنید بعد از چند وقت. باید حوزه‌ ها به قوّت خودش [باقى بماند]، بلکه هر روز قوّتش زیادتر [شود]. حالا مزاحمها دیگر رفته ‌اند.

آنهایى که با عمامه شما کار داشتند حالا دیگر مدفون شده ‌اند.

شما باید خودتان حفظ کنید اسلام را به حفظ فقاهت- اسلام همه ‌اش توى این کتابهاست- با حفظ فقاهت، با حفظ این کتب، با نوشتن، با بحث کردن، با حوزه‌ هاى علمى تشکیل دادن از همه علوم اسلامى، آن کتبى که منسى شده بود، آن کتب را باز به صحنه آوردن و بحث کردن و حفظ کردن این دژ محکمى که تا کنون اسلام را نگه داشته است. ما موظفیم که اسلام [را] به همان طورى که آمده است و به دست ما رسیده است، ما هم تحویل بدهیم به نسلهاى آتیه ان شاء اللَّه. آنها هم به نسلهاى بعد و بعد، تا صاحبش بیاید و تسلیم او بکنند.»

صحیفه امام؛ ج 15، ص 219-220