به گزارش ایرنا، صبح و بعد ازظهر روز اربعین شیفتگان و دلدادگان حسین (ع) از نقاط دور و نزدیک خود را به دسته های عزاداری حسینیه و زینبیه اعظم زنجان رسانده و به یاد واقعه خونبار کربلا، اشک ماتم ریخته و فریاد یا حسین یا زینب سر دادند.
این فریادهای رسا و با عظمت در جای جای شهر زنجان به گوش می رسید و حال و هوای این شهر را روحانی تر کرده بود تا همه زنجانی ها از فیوضات آن بهره مند شوند.
عزاداران حسین (ع) از پیر و جوان خود را به دسته های عزاداری رسانده بودند و کسانی که بنا به دلایلی، عذر شرکت در این دسته ها را داشتند در پیاده روها ایستاده و با سینه زنی، عزاداری می کردند تا سهم خود را در این حرکت عظیم و خودجوش ایفا کنند.
برخی از مردم زنجان که خود نیز لباس عزا بر تن داشتند به رسم میهمان نوازی در طول مسیرهای دسته عزاداری ها با پخش نذری از قبیل چایی، شیر، شیرکاکائو، شربت و شله زرد و ساندویچ از دیگر عزاداران حسین (ع) پذیرایی می کردند و از این طریق عشق و ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان و عاشقان حضرت نشان می دادند.
دسته های پرشکوه و با عظمیت حسینیه و زینبیه اعظم زنجان، عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) از سراسر کشور را مجذوب خود کرده و با پیوستن به این دسته های عزاداری، ارادت خالصانه خود به خاندان عصمت و طهارت (ع) را اعلام می کنند.
روز هشتم ماه محرم دسته عزاداری حسینیه اعظم و روز یازدهم دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان به حرکت در می آید و مردم در این ایام با حضور در این دسته ها، بر سر و سینه زده و اشک ماتم می ریزند.
'حسینیه اعظم زنجان' به عنوان دومین قربانگاه جهان اسلام بعد از منا و مرکز پایتخت شور و شعور حسینی در ایران شناخته شده است.
ثبت دسته عزاداری هشتم محرم برابر با شب تاسوعای حسینی به‌عنوان دهمین میراث معنوی ایران، دلیل منحصر به فرد بودن این مراسم و آستان مقدس و صد البته توجهات خاصه حضرت سیدالشهداء (ع) به این مکان مذهبی است که شهرت و آوازه آن را به برکت معنویت خاص این مسجد و اعتقاد قلبی ارادتمندان حضرت امام حسین(ع) جهانی کرده است.
'زینبیه اعظم زنجان' نیز که یکی از مهم‌ترین اماکن مذهبی این شهر محسوب می‌شود، همه ساله در ایام محرم پذیرای خیل عاشقان اباعبدالله‌الحسین (ع) از سراسر کشور و حتی جهان است.
قدمت این مکان مقدس، به بیش از 400 سال رسیده و از جمله مساجد باستانی در استان زنجان محسوب می‌شود و بنا به گفته برخی پیشکسوتان و همسایگان محل مسجد زینبیه زنجان، قبلا به صورت باغی سرشار از گل‌های محمدی بوده است.
صاحب این ملک که اغلب اوقات متوجه صدای 'یازینب یازینب' توام با گریه و شیون می‌شده، تصمیم می‌گیرد بخشی از باغ را به صورت تکیه که در آن سال‌ها متداول و معمول بوده درآورد و نام آن را نیز زینبیه بگذارد.
6084/6085
انتهای پیام این فریادهای رسا و با عظمت در جای جای شهر زنجان به گوش می رسید و حال و هوای این شهر را روحانی تر کرده بود تا همه زنجانی ها از فیوضات آن بهره مند شوند.
عزاداران حسین (ع) از پیر و جوان خود را به دسته های عزاداری رسانده بودند و کسانی که بنا به دلایلی، عذر شرکت در این دسته ها را داشتند در پیاده روها ایستاده و با سینه زنی، عزاداری می کردند تا سهم خود را در این حرکت عظیم و خودجوش ایفا کنند.
برخی از مردم زنجان که خود نیز لباس عزا بر تن داشتند به رسم میهمان نوازی در طول مسیرهای دسته عزاداری ها با پخش نذری از قبیل چایی، شیر، شیرکاکائو، شربت و شله زرد و ساندویچ از دیگر عزاداران حسین (ع) پذیرایی می کردند و از این طریق عشق و ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان و عاشقان حضرت نشان می دادند.
دسته های پرشکوه و با عظمیت حسینیه و زینبیه اعظم زنجان، عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) از سراسر کشور را مجذوب خود کرده و با پیوستن به این دسته های عزاداری، ارادت خالصانه خود به خاندان عصمت و طهارت (ع) را اعلام می کنند.
روز هشتم ماه محرم دسته عزاداری حسینیه اعظم و روز یازدهم دسته عزاداری زینبیه اعظم زنجان به حرکت در می آید و مردم در این ایام با حضور در این دسته ها، بر سر و سینه زده و اشک ماتم می ریزند.
'حسینیه اعظم زنجان' به عنوان دومین قربانگاه جهان اسلام بعد از منا و مرکز پایتخت شور و شعور حسینی در ایران شناخته شده است.
ثبت دسته عزاداری هشتم محرم برابر با شب تاسوعای حسینی به‌عنوان دهمین میراث معنوی ایران، دلیل منحصر به فرد بودن این مراسم و آستان مقدس و صد البته توجهات خاصه حضرت سیدالشهداء (ع) به این مکان مذهبی است که شهرت و آوازه آن را به برکت معنویت خاص این مسجد و اعتقاد قلبی ارادتمندان حضرت امام حسین(ع) جهانی کرده است.
'زینبیه اعظم زنجان' نیز که یکی از مهم‌ترین اماکن مذهبی این شهر محسوب می‌شود، همه ساله در ایام محرم پذیرای خیل عاشقان اباعبدالله‌الحسین (ع) از سراسر کشور و حتی جهان است.
قدمت این مکان مقدس، به بیش از 400 سال رسیده و از جمله مساجد باستانی در استان زنجان محسوب می‌شود و بنا به گفته برخی پیشکسوتان و همسایگان محل مسجد زینبیه زنجان، قبلا به صورت باغی سرشار از گل‌های محمدی بوده است.
صاحب این ملک که اغلب اوقات متوجه صدای 'یازینب یازینب' توام با گریه و شیون می‌شده، تصمیم می‌گیرد بخشی از باغ را به صورت تکیه که در آن سال‌ها متداول و معمول بوده درآورد و نام آن را نیز زینبیه بگذارد.
6084/6085
کپی شد
