به گزارش ایرنا، جلیل طرفی با اشاره به خاطراتی از شهید زرهرن اهل شیروان استان خراسان شمالی اظهار کرد: سیزده بدر سال 95 تقریبا ساعت سه و نیم یا چهار بعد از ظهر بود که پشت بیسیم داد می زدند ارتش به داد برس.
وی افزود: بچه های خانطومان که خطشان شکست، من به همراه مرتضی زرهرن و علی شریفی تیپ 65 و تعدادی از بچه های دیگه رفتیم خانطومان، خلصه و خانطومان 5 کیلومتر باهم فاصله داشتند و تقریبا ده نفر کادر ارتش به همراه 30 یا 40 نفر فاطمی رفتیم خانطومان.
طرفی اظهار کرد: وقتی رسیدیم دیدیم خطشان شکسته بود و داشتند عقب نشینی می کردند من و مرتضی با هم بودیم منطقه رو نمی شناختیم از بچه های سپاه پرسیدیم کجا باید بریم؟ گفتند که از سمت راست برید تو خاکریز ما هم رفتیم، واقعا جهنم بود تانک ها تیراندازی و پیشروی می کردند، هیچ کس جلودارش نبود حتی یک قبضه آر.پی.جی هم نبود تا تانک رو متوقفش کنیم.
وی افزود: ما باید از یک دیوار رد می شدیم، مرتضی حدود 20 نفر نیروی فاطمی را با خودش برد سمت راست خط و بهم گفت که هوایش را داشته باشم. مرتضی موفق شد با بچه ها به سمت راست برود و مستقر شود، او با نیروهایش به قلب دشمن زد و در قسمت چپ دشمن قرار گرفت و توانست 2 نفر از آنها را به هلاکت برساند و اولین نفری باشد که از ارتش توانسته تکفیری ها رو بکشد.
یکی دیگر از همرزمان شهید که تا آخرین لحظات با وی بود گفت: با تهییج مرتضی بلند شدیم و رفتیم به کمک علی زمانی که با بچه های فاطمیون حدود 15 نفر می شدیم.
شاه حسینی اظهار کرد: مرتضی اصلا وظیفه اش این نبود، می توانست نرود و کسی هم از او بازخواست نمی کرد مهندس تخریب آنجا بود و می توانست عقب بماند و اصلا نرود ولی مگر غیرتش اجازه می داد؟ که همرزمش در محاصره باشد و او دست روی دست بگذارد؟
وی افزود: با تهییج مرتضی به سمت مقر دو حرکت کردیم نزدیک تکفیری ها شده بودیم خیلی نزدیک، مرتضی شروع کرد آر.پی. جی زدن، چندتا از تانک های آنان را زد و جایش لو رفت، در تاریکی شب، یک ترکش خورد به پهلوی شکمش اما مرتضی کسی نبود که به راحتی تسلیم شود دوباره بلند شد و می خواست آر.پی.جی بزند که چند تیر به پاهایش اصابت کرد.
وی گفت: فاصله ما با تکفیری ها خیلی کم بود حدود 15 متر یا شاید کمتر، صدایی از مرتضی در نمی آمد چند نفر از بچه های فاطمیون را مامور کردیم که مرتضی و چند نفر از مجروحان را عقب ببرند.
وی افزود: فکر می کردیم مرتضی را به درمانگاه الحاضر، برده اند، من سراغ مرتضی را گرفتم اما متوجه شدیم که به درجه رفیع شهادت نائل شده است.
امروزعلی، پسر شهید زرهرن دست فاطمه خواهر کوچکش را محکم فشرده است تا در نبود پدر راه پرافتخار او را با هم طی کنند.
دومین یادواره گرامیداشت شهید مرتضی زرهرن پنجشنبه هفته جاری با حضور امیر سرتیپ احمد رضا پوردستان رییس مرکز مطالعات راهبردی ارتش جمهوری اسلامی برگزار می شود.
شهید سرهنگ دوم مرتضی زرهرن نخستین شهید تکاور ارتش و چهارمین شهید مدافع حرم خراسان‌شمالی در 24 تیرماه 58 در شهرستان شیروان خراسان شمالی در یک خانواده متدین به دنیا آمد، ایشان در سن 9 سالگی پدرش را از دست داد.
نبود پدر سبب شد شهید زرهرن از همان کودکی دوشادوش مادر کار کند و همزمان ادامه تحصیل نیز بدهد.
وی در سال 78 از طریق پذیرش در دانشکده افسری امام علی(ع) به خدمت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در آمد و پس از چهار سال تحصیل در رشته مهندسی و دانش استحکامات و گذراندن دوره تکاوری به عنوان یک نیروی زبده ارتشی در تیپ 258 تکاور ذوالفقار شاهرود با سمت فرماندهی پست مهندسی مشغول به خدمت شد.
شهید زرهرن در کار خود بسیار ساعی و کوشا بود و در ماموریت های یگانی بسیار موفق عمل می کرد و خدمات ارزشمندی در تیپ 258 تکاور عرضه کرد، همچنین به دلیل دارا بودن تخصص کار با مواد منفجره نزدیک به دو سال در مناطق مرزی ایران و عراق دور از خانواده اش به پاکسازی میادین مین جنگی بر جا مانده از هشت سال دفاع مقدس مشغول بود.
وی در طول خدمت صادقانه اش در تیپ 258 تکاور ذوالفقار در ساخت وساز پادگانی و امور مهندسی رزمی تحقیقات صنعتی و جهاد خود کفایی فعالیت های چشمگیری داشت.
وی در سال 83 با عمل به سنت رسول الله ازدواج کرد و دارای دو فرزند به نام های علی و فاطمه بود.
شهید زرهرن دلبستگی زیادی به سید و سالار شهیدان داشت و چند ماه قبل از اعزام به زیارت امام حسین (ع) و عتبات عالیات شتافته بود، این سرباز ولایت مدار رهبر وقتی اذن نائب بر حق مهدی (عج) را مبنی بر حضور مستشاری ارتشیان در جبهه مقاومتی اسلام در سوریه را شنید مشتاقانه ندای رهبرش را لبیک گفت و برای دفاع از آل الله و دفاع از مظلومیت با ایمانی کامل و یقین به هدف والای دفاع از ناموس اهل بیت پیامبرش با شهامت بسیار و عاشقانه قدم در راه نهاد و با دل و جانش کنار همرزمانش با رشادت های فراوان برای دفاع از حریم خانم زینب (س) عباس وار جنگید.
جگر گوشه هایش علی و فاطمه چشم به راهش بودند اما تکلیفی که بر دوشش احساس می کرد بالاتر از عشق او به خانواده و عزیزانش بود و سرانجام در روز 21 فروردین سال 95 روز ولادت امام محمد باقر (ع) وسالروز شهادت اسوه و الگویش شهید صیاد شیرازی با افتخار فدایی خانم زینب کبری (س) شد.
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من، نمی پاشد زهم دنیا چرا ؟
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت می روی؛ تنها چرا . . .
این شعر به قلم همسر شهید مرتضی زرهرن است.
مزار این شهید بزرگوار در خراسان شمالی، شهرستان شیروان همجوار برادر آقا امام رضا (ع) در گلزار شهدای زیارت واقع شده است.
شهرستان شیروان با 157 هزار نفر جمعیت به عنوان دومین شهرستان پرجمعیت خراسان شمالی در 60 کیلومتری شرق بجنورد قرار دارد که در دوران دفاع مقدس 636 شهید تقدیم نظام جمهوری اسلامی کرده است.
7186/ 6042
انتهای پیام وی افزود: بچه های خانطومان که خطشان شکست، من به همراه مرتضی زرهرن و علی شریفی تیپ 65 و تعدادی از بچه های دیگه رفتیم خانطومان، خلصه و خانطومان 5 کیلومتر باهم فاصله داشتند و تقریبا ده نفر کادر ارتش به همراه 30 یا 40 نفر فاطمی رفتیم خانطومان.
طرفی اظهار کرد: وقتی رسیدیم دیدیم خطشان شکسته بود و داشتند عقب نشینی می کردند من و مرتضی با هم بودیم منطقه رو نمی شناختیم از بچه های سپاه پرسیدیم کجا باید بریم؟ گفتند که از سمت راست برید تو خاکریز ما هم رفتیم، واقعا جهنم بود تانک ها تیراندازی و پیشروی می کردند، هیچ کس جلودارش نبود حتی یک قبضه آر.پی.جی هم نبود تا تانک رو متوقفش کنیم.
وی افزود: ما باید از یک دیوار رد می شدیم، مرتضی حدود 20 نفر نیروی فاطمی را با خودش برد سمت راست خط و بهم گفت که هوایش را داشته باشم. مرتضی موفق شد با بچه ها به سمت راست برود و مستقر شود، او با نیروهایش به قلب دشمن زد و در قسمت چپ دشمن قرار گرفت و توانست 2 نفر از آنها را به هلاکت برساند و اولین نفری باشد که از ارتش توانسته تکفیری ها رو بکشد.
یکی دیگر از همرزمان شهید که تا آخرین لحظات با وی بود گفت: با تهییج مرتضی بلند شدیم و رفتیم به کمک علی زمانی که با بچه های فاطمیون حدود 15 نفر می شدیم.
شاه حسینی اظهار کرد: مرتضی اصلا وظیفه اش این نبود، می توانست نرود و کسی هم از او بازخواست نمی کرد مهندس تخریب آنجا بود و می توانست عقب بماند و اصلا نرود ولی مگر غیرتش اجازه می داد؟ که همرزمش در محاصره باشد و او دست روی دست بگذارد؟
وی افزود: با تهییج مرتضی به سمت مقر دو حرکت کردیم نزدیک تکفیری ها شده بودیم خیلی نزدیک، مرتضی شروع کرد آر.پی. جی زدن، چندتا از تانک های آنان را زد و جایش لو رفت، در تاریکی شب، یک ترکش خورد به پهلوی شکمش اما مرتضی کسی نبود که به راحتی تسلیم شود دوباره بلند شد و می خواست آر.پی.جی بزند که چند تیر به پاهایش اصابت کرد.
وی گفت: فاصله ما با تکفیری ها خیلی کم بود حدود 15 متر یا شاید کمتر، صدایی از مرتضی در نمی آمد چند نفر از بچه های فاطمیون را مامور کردیم که مرتضی و چند نفر از مجروحان را عقب ببرند.
وی افزود: فکر می کردیم مرتضی را به درمانگاه الحاضر، برده اند، من سراغ مرتضی را گرفتم اما متوجه شدیم که به درجه رفیع شهادت نائل شده است.
امروزعلی، پسر شهید زرهرن دست فاطمه خواهر کوچکش را محکم فشرده است تا در نبود پدر راه پرافتخار او را با هم طی کنند.
دومین یادواره گرامیداشت شهید مرتضی زرهرن پنجشنبه هفته جاری با حضور امیر سرتیپ احمد رضا پوردستان رییس مرکز مطالعات راهبردی ارتش جمهوری اسلامی برگزار می شود.
شهید سرهنگ دوم مرتضی زرهرن نخستین شهید تکاور ارتش و چهارمین شهید مدافع حرم خراسان‌شمالی در 24 تیرماه 58 در شهرستان شیروان خراسان شمالی در یک خانواده متدین به دنیا آمد، ایشان در سن 9 سالگی پدرش را از دست داد.
نبود پدر سبب شد شهید زرهرن از همان کودکی دوشادوش مادر کار کند و همزمان ادامه تحصیل نیز بدهد.
وی در سال 78 از طریق پذیرش در دانشکده افسری امام علی(ع) به خدمت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در آمد و پس از چهار سال تحصیل در رشته مهندسی و دانش استحکامات و گذراندن دوره تکاوری به عنوان یک نیروی زبده ارتشی در تیپ 258 تکاور ذوالفقار شاهرود با سمت فرماندهی پست مهندسی مشغول به خدمت شد.
شهید زرهرن در کار خود بسیار ساعی و کوشا بود و در ماموریت های یگانی بسیار موفق عمل می کرد و خدمات ارزشمندی در تیپ 258 تکاور عرضه کرد، همچنین به دلیل دارا بودن تخصص کار با مواد منفجره نزدیک به دو سال در مناطق مرزی ایران و عراق دور از خانواده اش به پاکسازی میادین مین جنگی بر جا مانده از هشت سال دفاع مقدس مشغول بود.
وی در طول خدمت صادقانه اش در تیپ 258 تکاور ذوالفقار در ساخت وساز پادگانی و امور مهندسی رزمی تحقیقات صنعتی و جهاد خود کفایی فعالیت های چشمگیری داشت.
وی در سال 83 با عمل به سنت رسول الله ازدواج کرد و دارای دو فرزند به نام های علی و فاطمه بود.
شهید زرهرن دلبستگی زیادی به سید و سالار شهیدان داشت و چند ماه قبل از اعزام به زیارت امام حسین (ع) و عتبات عالیات شتافته بود، این سرباز ولایت مدار رهبر وقتی اذن نائب بر حق مهدی (عج) را مبنی بر حضور مستشاری ارتشیان در جبهه مقاومتی اسلام در سوریه را شنید مشتاقانه ندای رهبرش را لبیک گفت و برای دفاع از آل الله و دفاع از مظلومیت با ایمانی کامل و یقین به هدف والای دفاع از ناموس اهل بیت پیامبرش با شهامت بسیار و عاشقانه قدم در راه نهاد و با دل و جانش کنار همرزمانش با رشادت های فراوان برای دفاع از حریم خانم زینب (س) عباس وار جنگید.
جگر گوشه هایش علی و فاطمه چشم به راهش بودند اما تکلیفی که بر دوشش احساس می کرد بالاتر از عشق او به خانواده و عزیزانش بود و سرانجام در روز 21 فروردین سال 95 روز ولادت امام محمد باقر (ع) وسالروز شهادت اسوه و الگویش شهید صیاد شیرازی با افتخار فدایی خانم زینب کبری (س) شد.
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من، نمی پاشد زهم دنیا چرا ؟
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت می روی؛ تنها چرا . . .
این شعر به قلم همسر شهید مرتضی زرهرن است.
مزار این شهید بزرگوار در خراسان شمالی، شهرستان شیروان همجوار برادر آقا امام رضا (ع) در گلزار شهدای زیارت واقع شده است.
شهرستان شیروان با 157 هزار نفر جمعیت به عنوان دومین شهرستان پرجمعیت خراسان شمالی در 60 کیلومتری شرق بجنورد قرار دارد که در دوران دفاع مقدس 636 شهید تقدیم نظام جمهوری اسلامی کرده است.
7186/ 6042
کپی شد
