امروز کربلا شاهد عشق بازی شهدا در محضر خداست و این سرزمین و ریگزارهای صحرای آن، کثرت شهدا، ضجه کودکان و زنان، جوشش خون از زیر سنگ ها، بر سر نیزه رفتن حق و متلاشی شدن اجساد زیر سم اسبان را شهادت می دهد.
روز دهم محرم را عاشورا نامیدند، روزی که نبرد مظلومانه و نابرابر 72 تن که به عشق حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به میدان آمدند، با لشکر کفر رقم خورد، در این نبرد از جنگاورترین سرباز تا طفل 6 ماهه قربانی حق طلبی شدند و اینگونه بود که تاریخ وام دار عاشورا شد.
عاشورا وادی عشق مخلص ترین مردان روزگار ماست، عشق این رادمردان آنجا تجلی می یابد که عباس علمدار برای پاسخ به تمنای آب کودکان یک تنه به لشکر یزید می تازد و وقتی مشک را از فرات پر آب می کند، تیغ تیز دشمن دیگر دستی از عباس برای حمل آن نمی گذارد.
عشق آنجا تجلی می یابد که جوانان دردانه لشکر حضرت امام حسین (ع)، قاسم و علی اکبر به میدان می آیند و مردانه با دشمن می جنگند و قربانی حقانیت قیام حضرت امام حسین (ع) می شوند، اینهاست که عطش تاریخ برای صحنه نبرد حق با باطل و شهادت طلبی را سیراب می کند.
عاشورا هنگامه عشق بازی مردانی است که به فریاد استغاثه و 'هل من ناصر ینصرنی' فرزند نبی مکرم اسلام (ص) لبیک گفتند، آنان به میدان آمدند که به بشریت درس آزادگی، جوانمردی، ظلم ستیزی، توحید و فداکاری در راه حق و مکتب بیاموزند.
آنچه عاشورا را در تاریخ ثبت کرد، حقانیت فرزند پیامبر اسلام (ص) بود که به حکم قرآن عمل کرد و به قسط قیام کرد، حضرت امام حسین (ع) در عاشورا آنچنان عمل کرد که رسم و سلوک پیشوای حقیقی دین و معیار های عقلانیت و جهالت را برای کل تاریخ به منصه ظهور رساند.
شهادت، فریاد حقانیت است، بطوریکه دشمن سر سمبل حقانیت یعنی حضرت امام حسین (ع) را در صحرای کربلا از تن جدا نمود و این شهادت و به خاک و خون غلطیدن 72 تن انسان وارسته و بزرگمرد، مکتب تشیع را در جهان جاودانه کرد.
در ماجرای عاشورا همه رفتارهای حضرت امام حسین (ع) و یارانش عبرت آموز است، عاشورا فقط یک واقعه تاریخی نیست بلکه الگویی برای زندگی شرافتمندانه، دینمدارانه و حق طلبانه است.
عاشورا هنگامه تلاش مردان راه خدا برای جلوگیری از انحراف دین است، خونی که از بدن پاک ترین انسانها، صحرای کربلا را رنگین کرد و اسارت زنان و کودکان، باعث شد امروز پس از گذشت 1400 سال از این واقعه، شیعیان همچنان عزادار شهدای کربلا باشند.
این عزاداری فقط به معنای گریستن بر مظلومیت فرزند پیامبر اکرم (ص) و زجری که اهل بیت آن حضرت کشیدند، نیست بلکه عزاداری برای یادآوری درسهای ایثار، از خودگذشتگی، حق طلبی، آزادگی و دفاع از مستضعفان است.
ائمه معصومین (ع) همواره بر عزاداری برای حضرت امام حسین (ع) تاکید کردند و سوگواری برای سیدالشهدا (ع) نیز در طول تاریخ منشا خیر و برکات بسیار بوده است.
در مشهدالرضا (ع) که مرکز ثقل جهان تشیع است، سوگواری برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) از شور و حال بی نظیری برخوردار است، وجود بارگاه منور رضوی عزاداری هیات های مذهبی در این شهر را سامان می دهد و همه در برابر ساحت مقدس هشتمین پیشوای شیعیان، رسم ادب را بجا آورده و سوگواری در شان آن حضرت برگزار می کنند.
عزاداری برای سرور و سالار شهیدان در مشهد مقدس از سیاه پوشی گنبد و صحن و سرای بارگاه منور رضوی آغاز می شود و برگزاری آیین صلات، خطبه خوانی شب عاشورا، مجالس روضه خوانی، عزاداری هیات های مذهبی، اطعام عزاداران، توزیع نذری و عمل به موقوفات سیدالشهدا (ع) از جمله برنامه های سوگواری برای حضرت امام حسین (ع) در دهه اول ماه محرم است.
از بامداد روز عاشورا هیات های عزاداری حرکت خود را در خیابان های منتهی به حرم مطهر رضوی با سینه زنی، زنجیرزنی و نوحه خوانی آغاز می کنند.
دیگ های نذری برای اطعام عزاداران در هر کوی و برزن برپا می شود، ایستگاههای صلواتی در خیابانها با توزیع شربت و چای کام خشک سوگواران را تر می کنند و عزاداران پس از اقامه نماز ظهر در میدان شهدای مشهد، اجتماع بزرگ عاشورائیان را در حرم مطهر رضوی برای برگزاری یک سوگواری حزن انگیز شکل می دهند.
برگزاری مراسم سنتی خیمه سوزان به نشانه سوزاندن خیمه های خانواده حضرت امام حسین (ع) در کربلا و مراسم شام غریبان از دیگر برنامه های روز عاشورا در مشهد مقدس است.
7489 / 6053 گزارشگر: میترا عبداللهی ** انتشار دهنده: محمد حسین علی مقدم
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.