اظهارات سازمان فضایی ایران درباره سقوط مدارگرد چینی

این مدارگرد، نخستین ایستگاه فضایی متعلق به کشور چین است که به منظور انجام آزمایش‌های فضایی در سال ۲۰۱۱ به فضا پرتاب شده و دارای قابلیت الحاق پرتاب‌گرهای حامل انسان در فضا است که تا سال ۲۰۱۶ به ماموریت خود ادامه داد. در این سال، سازمان ملی فضایی چین اعلام کرد که کنترل مداری این مدارگرد را از دست داده است.

سازمان فضایی ایران با استفاده از دو رصدخانه خود و در تعامل با سازمان همکاری های فضایی آسیا-اقیانوسیه (اپسکو) از حدود ۲ ماه پیش و با نزدیک شدن به زمان ورود مجدد مدارگرد به جو زمین، وضعیت تیانگونگ-۱ را مورد پایش قرار داده است.

زمان و مکان دقیق سقوط این مدارگرد به دلیل پیچیدگی های فنی هنوز مشخص نیست، با این حال احتمال سقوط از ساعت ۲۳ شب ۱۲ فروردین ماه تا ۱۲ ظهر روز ۱۳ فروردین ۱۳۹۷ و در پهنه جغرافیایی ۴۳ درجه شمالی تا ۴۳ درجه جنوبی که مساحتی بیش از ۲۰۰ برابر کل مساحت ایران را دارد، بیشتر است.

مدارگرد با ورود به جو زمین، در اثر اصطکاک سوخته و متلاشی خواهد شد، اما امکان دارد که قطعاتی از آن با زمین برخورد کند.

سقوط مدارگرد فوق هیچ تهدیدی برای مردم ایجاد نمی کند، کما اینکه به طور متوسط هر ساله هزاران قطعه پسماند فضایی و یا اجسام نزدیک به زمین در جو سقوط می کنند، پیش تر نیز شاهد سقوط و ورود مجدد مدارگردهایی با ابعاد مشابه به جو زمین بوده ایم.

سخت‌ترین بقایای مدارگرد پس از عبور از جو در محدوده‌ای بسیار وسیع پراکنده خواهد شد که با توجه به وسعت خشکی و دریاهای زمین در عرض‌های جغرافیایی مشخص‌شده و تراکم جمعیت، احتمال برخورد این قطعات با مناطق مسکونی زمین بسیار کم است لذا این موضوع خطری را متوجه ساکنین کره زمین نخواهد کرد. 

قطعات احتمالی که به زمین می‌رسند، ممکن است حاوی برخی ترکیبات شیمیایی سمی باشد، که توصیه می شود از تماس با آن پرهیز شود.

سازمان فضایی ایران، ضمن رصد مداوم این ایستگاه از طریق رصدخانه‌های خود اطلاعات تکمیلی در این خصوص را منتشر خواهد کرد و از هموطنان تقاضا می شود اخبار صحیح را فقط از طریق مراجع رسمی دنبال کنند و به شایعات و اخباری که بر اساس حدس و گمان منتشر می شوند توجه نکنند.

همچنین سازمان فضایی ایران مختصات این مدارگرد را منتشر کرده است.

اولین ایستگاه فضایی چین با نام "تیانگونگ-۱" و با جرم حدود ۸.۵ تا ۹.۴ تن، طول ۱۰.۵ و قطر ۳.۴ متر در تاریخ ۱۲ الی ۱۳ فروردین وارد جو زمین شده و در حین برخورد با جو به قطعات کوچکتری (ابعاد نامشخص) تبدیل خواهد شد و زمان و مکان دقیق برخورد مشخص نیست.

بر اساس ارزیابی‌ ها، بقایای آن ممکن است بین عرض جغرافیایی ۴۳ درجه شمالی و ۴۳ درجه جنوبی سقوط کند. یعنی تقریبا کل آمریکای جنوبی و مرکزی، جنوب اروپا، کل آفریقا، خاورمیانه، بخش اعظم آسیای شرقی و جنوب شرقی و بخش جنوبی داغستان نیز در منطقه سقوط قرار دارد.

همچنین بیشترین زمان محتمل برخورد روز ۱۲ فروردین و با احتمال کمتر ۱۳ فروردین و طبق بررسی های صورت گرفته احتمال برخورد قطعات تکه تکه شده با افراد بسیار پایین است.

در تصویر فوق نوار زرد رنگ بالاترین مکان های محتمل برخورد، نوار سبز رنگ با احتمال متوسط و نوار آبی امکان برخورد وجود نخواهد داشت.

احتمالا بخش عمده‌ای از ایستگاه فضایی تیانگونگ در اتمسفر خواهد سوخت و بخش‌هایی از این ایستگاه فضایی سوزان بسته به شرایط، زمان سقوط، وضوح و موقعیت بیننده‌ها، احتمال دارد برای مدت یک دقیقه و یا بیشتر قابل مشاهده باشد.

حتی پس از ورود ایستگاه فضایی هم بقایای آن پراکنده شده و محدوده ای با وسعت چند صد کیلومتر را پوشش می دهند. حتی در کشورهای در معرض خطر، احتمال بسیار کمی وجود دارد که یکی از بخش‌های سقوط کننده به کسی آسیب وارد کند.

در حال حاضر، نمی‌توان پیش‌بینی کرد که تیان‌گونگ-۱ دقیقا در چه زمانی وارد جو می‌شود و روی چه مسیری سقوط می‌کند.

با توجه به ساختار و ابعاد تیان‌گونگ-۱، بسیار بعید است که این مدارگرد بتواند به شکل یکپارچه به سطح زمین برسد و به احتمال فراوان، به قطعات متعددی تقسیم می‌شود که سخت‌ترین بقایای آن در محدوده‌ای بیضوی‌شکل به طول هزاران کیلومتر و عرض ده‌ها کیلومتر پراکنده می‌شود. با توجه به وسعت خشکی و دریاهای زمین در عرض‌های جغرافیایی مشخص‌شده و تراکم جمعیت، احتمال برخورد این قطعات با مناطق مسکونی زمین بسیار کم است.

احتمال آسیب دیدن فردی در اثر برخورد با یکی از بقایای تیان‌گونگ-۱ حدود ۱۰ میلیون بار ضعیف‌تر از آسیب دیدن فردی بر اثر برخورد با صاعقه در طول یک سال است.

آخرین وضعیت در ساعت ۱۱:۱۹، ارتفاع ۱۷۱ کیلومتر