استاد شیشه گری ایران از رمز و راز هنرش می گوید/ میراثی که می تواند پولساز باشد!

به گزارش سرویس کار و درآمد جی پلاس؛ این روزها که گرانی سوخت سبب شده تا کارخانجات تولید بلور و کریستال در کشورهای صاحب نام این حرفه در جهان، چون چک و آلمان با مشکلات متعددی برای تامین سوخت مواجه شوند و بسیاری از شرکت های آنجا از دور رقابت کنار روند، فرصتی ارزشمند برای کشور ما و هنرمندان این رشته قدیمی به وجود آمده تا با احیای دوباره کارگاه ها و کارخانجات شیشه گری، جان تازه ای به این هنر و فرآیند اشتغالزایی آن داده شود.

"علی بابا بختیاری" استاد پرآوزاره شیشه گری ایرانی متولد سال 1329 در شهر تویسرکان است و کارش را از هشت سالگی در کارگاه استاد "غلامحسین همدانی" با ساخت شیشه چراغ نفتی یا لوله های لامپ آغاز کرد و  بعدها با کپی برداری از ظروف سفالی، کار ساخت نمونه بلوری را نزد استاد "اصغر قلندر" فرا گرفت و آموزش‌های او را با شکل و شمایل دیگری دنبال کرد و در نهایت در 15 سالگی تبدیل به استادکاری ماهری شد.

اما استادکار شدن برای او پایان کارنبود و بخش دیگری از آرزوهایش را با ساخت کاشی های تراش دار یا تولید کاشی‌های سرامیکی و حباب‌های رنگی دنبال کرد. پدیده هایی که تولید برخی از آنها ایده شخصی او بود؛ نوآوری‌هایی که سرانجام سبب شد تا نام و آوازه این استاد شیشه گر ایرانی حتی به آن سوی مرزها برسد و هر از گاهی گردشگران خارجی نیز به بهانه تماشای آخرین فعالیت های هنری او سری به نمایشگاهی که درکنار کارگاه اش دایر کرده بزنند.

استاد علی بابا بختیاری در گفت و گو با خبرنگار جی پلاس؛ درباره هنرش می‌گوید: در سال های اخیر تعداد زیادی از کارهایم به خارج صادر شده و در نمایشگاه هایی که به این منظور تشکیل شده نیز شرکت داشتند. از این طریق هرساله تعداد زیادی از گردشگران خارجی با حضور در کارگاه و نمایشگاه این آثار با هنر شیشه گری دستی ایران آشنا می شوند.

شیشه گری یک هنر است و پولساز

به اعتقاد این هنرمند، شیشه گری یک هنر است نه صنعت؛ هنری که متاسفانه در ایران به صورت دانشگاهی آموزش داده نمی شود؛ در حالی که در بسیاری از کشورها این هنر شاخه ای از رشته های هنری قابل تحصیل در دانشگاه هاست. به همین دلیل غربی‌ها پیشرفت قابل ملاحظه ای در این هنر داشته اند. او هنر شیشه گری ایران را مرهون دستان پرتلاش هفت یا هشت استادکاری می داند که با وجود مشکلات بسیار، همچنان سرسختانه پایداری می کنند.

او تاکید می کند: شیشه گری هنری است و نیازمند حمایت؛ در صورت تحقق این مهم، قطعا پتانسیل مناسبی برای اشتغال زایی هم دارد.

استاد بختیاری با اشاره به وضعیت  کنونی کارگاه های شیشه گری دستی به خبرنگار جی پلاس گفت: اغلب مشکلات کارگاه هایی نظیر کارگاه ما، از زمان اجرای قانون هدفمندی یارانه ها رخ داد. تا پیش از اجرای این قانون، 75 کارگر در کارگاه ما مشغول بودند و 22 کوره نیز فعالیت می کردند اما اکنون تعداد کوره های روشن این کارگاه به 12 کوره رسیده و کارگران فعال آن کمتر از 22 نفر هستند.

 به اعتقاد او ادغام سازمان صنایع دستی با میراث فرهنگی و گردشگری مهمترین ضربه را به پیکره صنایع دستی ایران وارد کرده آن را اقدامی عجولانه می داند که هیچ گونه کار مطالعاتی روی آن انجام نشده بود!

هزینه‌های بالا چالش کارگاه های شیشه گری

این استاد همچنین ادامه می دهد: در حال حاضر هزینه‌های تولید بالاست. مواد اولیه گران است و بازار فروش ضعیف. سیلیس که ماده اصلی کار است از قرار هر تن 150 تا 200 هزار تومان خریداری می‌شود. رنگ از کیلویی 20 تا 600 هزار تومان برای نوع مرغوبش خرج روی دست ما می‌گذارد. به همه اینها دستمزد پرسنل و مخارج جاری و هزینه‌های جانبی را هم اضافه کنید، ببینید چه رقم هنگفتی می‌شود.

 جای خالی تدریس در مراکز علمی

جای خالی تدریس هنرشیشه گری دستی به عنوان رشته ای تحصیلی در دانشگاه ها و مراکز علمی کشور موضوع دیگری است که این صنعتگر داخلی دوباره به آن اشاره کرده و تاکی می کند: امیدوارم در ایران روزی شیشه گری به عنوان رشته دانشگاهی، تدریس شود تا هم پیشرفت بیشتری داشته باشیم و هم از خطر نابودی و فراموشی این هنر ایرانی جلوگیری شود.

 علی بابا بختیاری در پایان به جی پلاس گفت: درحال حاضر 93 درصد از مواد اولیه این صنعت در داخل تولید می‌شود؛ بنابراین با اندکی حمایت می توان از ظرفیت این هنر قدیمی برای اشتغال زایی و کسب درآمد سود برد.