گفتگوی جی پلاس/ چرا باید سفر کنیم؟
علائم هشداردهنده "سفرلازم" بودن انسان؟!
سفر مجالی است برای رهایی روح از اسارت روزمرگی و استرس‌های کاری، ضرورتی که حذف آن جز خستگی ذهن و جسم آدمی ثمر دیگری ندارد.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، روانشناسان بر این باورند، خستگی‌های ذهنی و جسمی و استرس‌های کاری و روزانه به تدریج ممکن است سبب از بین رفتن نشاط و شادابی افراد شود و آن‌ها را به نوعی دچار فرسودگی روحی و جسمی کند. به این ترتیب در چنین شرایطی برخورداری از یک برنامه در قالب سفر و گردش، فرصتی آزاد و فارغ از کار و استرس برای افراد فراهم می‌کند تا بتوانند به سلامت روحی خود کمک کنند.
در ژاپن، مدیران معتقدند مسافرت می تواند به توسعه کشورشان کمک می‌کند. بنابراین تصور نکنید آنانکه که همیشه کار میکنند و به مسافرت نمی‌روند، بیشتر از دیگران به توسعه کمک میکنند. برای برخی، سفر لذتی به همراه دارد که با هیچ‌چیز قابل مقایسه نیست. ارزش آرامش ایجاد‌شده پس از سفر را تنها کسانی می‌دانند که روزهای تعطیل تقویم را همان اول سال می‌شمرند و در دلشان برای این روزها برنامه‌ریزی میکنند.
در همین رابطه " محمدرضا ایمانی " کارشناس مسائل اجتماعی در گفت وگو با جی پلاس می گوید: سفر کردن به ما این امکان را می دهد تا از پیچیدگی ها و یکنواختی زندگی مدرن و تبعات این نوع از زندگی خلاص شویم .
او می گوید: سفر کردن علاوه بر آرامش، ما را با دنیای جدیدی آشنا می سازد و این امکان را فراهم می‌کند تا به دور از هراس و اضطراب، ریتم تکراری زندگی را برهم زنیم و شیوه جدیدی از زندگی را امتحان کنیم.
وی اضافه می‌کند: یکی از کارکردهای مسافرت از دیدگاه روان‌شناختی، جنبه التیام‌دهندگی آن است یعنی مسافرت فرصتی به افراد می‌دهد تا به نوعی از نظر روحی التیام یابند و مشکلات روحی و روانی خود را درمان کنند.
ایمانی همچنین در ارتباط با زمان انجام سفر تاکید می‌کند: هر زمان که انسان احساس کسالت، نامیدی، خستگی کرد و یا تحمل فضای اطراف خود را نداشت باید سفر کند زیرا این علایم هشداری است برای خلاصی از زندگی یکنواخت و مصایبی که بی توجهی به آن می تواند گریبان روح و جسمی آدمی را بگیرد.
او می گوید: لذت بردن از سفر بیش از آنکه به توانایی اقتصادی یا میزان بهره‌‌وری از ابزارها و تجهیزات خاص بستگی داشته باشد، موضوعی حسی، عاطفی و درونی است. در بسیاری از کشور‌ها به مرخصی رفتن اجباری است و افراد نمی‌توانند به امید اینکه در هنگام بازنشستگی یکی دو‌ماه زودتر بازنشسته شوند، سال‌ها مرخصی‌هایشان را جمع کنند.
این کارشناس مسایل اجتماعی یاد آور می شود: تعطیلات آخر هفته بسیاری از افراد با کارها و قرار‌های عقب‌مانده پرمی‌شود و فراغتی برای استراحت و بازیابی توانی که برای ادامه راه نیاز است، باقی نمی‌گذارد.
ایمانی می گوید: بنابراین زمانی می‌رسد که ماندن یک یا دو روز در خانه، کفاف خستگی‌های طولانی از کار و استرس زیستن در شهر را نمی‌دهد و جایی بیرون از خانه ، شهر یا حتی رفتن به‌یک پارک ، موزه و کوه می تواند حال آدمی را تغییر دهد.
دیدگاه تان را بنویسید