یک فدراسیون در برابر یک ملت! / پشت پرده بیانیه اهانت آمیز AFC علیه خواست مردم ایران؟

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ صفحه کنفدراسیون فوتبال آسیا در اینستاگرام در پیامی خطاب به دولت و مجلس ایران تاکید کرد که فدراسیون فوتبال ایران شامل قانون منع بکارگیری بازنشستگان نیست و هیچ شخص سومی نمی تواند در تصمیمات این فدراسیون دخالت کند. از طرفی در این پیام تاکید شده که هر گونه دخالت در امور فدراسیون فوتبال در فاصله دو ماه تا جام ملت های آسیا منجر به تعلیق فوتبال ایران می شود.

اما بد نیست این اتفاق پرابهام را جور دیگری هم ببینیم:

1- رفتار نامتعارف AFC  در انتشار پیام در اینستاگرام

انتشار چنین پیامی، آن هم روی شبکه اجتماعی یک نهاد بین الملی، رفتاری غیر معمول و نامتعارف به شمار می رود. حتی اگر این پیام روی سایت رسمی AFC هم منتشر شود، جنبه عمومی دارد و نمی تواند به عنوان یک پیام رسمی تلقی شود و نمی توان در اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان به پیام AFC استناد کرد.

2- وقتی AFC به پیشواز قانون داخلی می رود!

اینکه AFC پیش ازهرگونه تغییری از موضوع قوانین ایران مطلع و اقدام به ارسال نامه یا انتشار بیانیه می کند، حرکت عجیبی است که معنای آن می تواند شبهه تلاش فدراسیون نشین های بازنشسته برای ماندن بر سر قدرت و متوسل شدن آنها به مقامات کنفدراسیون آسیا را ایجاد کند.

ضمن اینکه متن بیانیه و اقدام به انتشار آن در سوابق AFC چندان متعارف نبوده و برای اولین بار شاهد چنین بیانیه ای آن هم با این ادبیات! از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا هستیم.

می توان این کار AFC  را هم دخالت در قوانین ایران دانست چرا که در نامه تهدید آمیز آن ها همان طور که این کنفدراسیون دخالت در امور فدراسیون ها را عاملی برای تعلیق عنوان می کند خودش بدون هیچ اطلاعی از آن چه که در ایران می گذرد و صرفا بر اساس شنیده هایش احتمالا از افراد صاحب نفع دست به انتشار چنین بیانیه ای زده است. گویی AFC دایه ای مهربان تر از مادر است و بدون اطلاعات کافی درباره یک قانون کشور صحبت کرده است.

3- فدراسیون کویت تعلیق شد اما قانون مجلس ایران با آنها فرق می کند

نگاهی به گذشته نشان می دهد فدراسیون فوتبال کویت در فاصله کمتر از یک سال دقیقا به خاطر اجرای قانونی مصوب پارلمان این کشور تعلیق شده بود و تا مدت های زیادی از حضور در هر گونه رویداد بین المللی محروم بود.

علت دقیق تعلیق فدراسیون فوتبال کویت، قانونی بود که مجلس این کشور در رابطه با کلیه فدراسیون‌های ورزشی تصویب و اجرا کرد. این قانون از سوی کمیته بین‌المللی المپیک و فیفا دخالت نهادی غیر ورزشی (مجلس کویت) در ورزش این کشور محسوب شد که در نهایت به تعلیق دو سال و دو ماهه فدراسیون فوتبال کویت و ‌محرومیت آنها از شرکت در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو‌ منتهی شد.

اما قانونی که پارلمان کویت وضع کرده بود، منحصرا مربوط به فدراسیون های ورزشی بود که ماهیت این اقدام می توانست تلقی دخالت دولت یا مجلس در امور فدراسیون ها را داشته باشد؛ حال آنکه مخاطب قانون مجلس ایران، هیچ نهاد یا سازمان خاصی نیست و کاملا عمومی است.

البته هر چند این تفاوت ها بارز است اما نمی توان در آستانه جام ملت های آسیا در مواجهه با مهدی تاج و سایر اعضای بازنشسته هیات رئیسه فدراسیون که ثابت کردند از هیچ تلاشی برای ماندن دریغ نمی کنند، بی گدار به آب زد تا AFC و FIFA بهانه لازم برای تعلیق فوتبال ایران را به دست بیاورند.

4- قانون منع بکار گیری بازنشستگان برای افراد است نه فدراسیون ها!

یکی دیگر از دلایلی که ظاهرا به اطلاع AFC نرسیده، این است که قانون مجلس ایران برای افراد است نه دستگاه ها و نهادها. لذا مخاطب آن تک تک مردم کشور هستند که بنابر یک خواست عمومی و در راستای کاهش بیکاری در کشور، خود دلیل برای وضع آن بوده اند. بنابراین منطقی نیست که فیفا بخواهد بر خلاف خواست عمومی مردم، تلقی دخالت سلیقه ای حکومت در یک تشکیلات مردمی (فدراسیون فوتبال) را داشته باشد. ضمن اینکه وزارت ورزش و سایر نهادهای دولتی تنها مجری و ناظر بر اجرایی شدن قانون هستند.

5- AFC نمی تواند کشور یا یک تیم ورزشی را تعلیق کند

تعلیق فوتبال کویت از سوی FIFA و IOC صورت گرفت و AFC دخالتی در اجرای تعلیق نداشت. همانطور که در سنوات گذشته هم FIFA این قبیل موضوعات را زیر نظر داشته و سال 86 هم فوتبال ایران را به خاطر دخالت دولت تعلیق کرد.

** کنجکاوی AFC یا توسلی حقیرانه!

همه می دانند که اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان در ایران، یک مطالبه عمومی در کشور بوده و یک مساله داخلی است. بنابراین هیچ لزومی نداشت فیفا یا کنفدراسیون فوتبال آسیا اساسا توجه یا حتی اطلاعی از آن داشته باشند. اینکه آنها با تفسیری که مقامات ایرانی برایشان داشتند، در جریان موضوع قرار گرفته اند! و در اقدامی نامتعارف، بیانیه اهانت آمیزی را علیه خواست ملت ایران منتشر می کنند فقط دو معنا دارد. یا یک کنجکاوی و دخالت بی مورد است که سوابق AFC این را نشان نمی دهد و یا یک تلاش پست و فرومایه از سوی کسانی که منافع شخصی را به منافع و مصالح کشورشان ترجیح داده و پس از نتیجه نگرفتن از رایزنی با رئیس مجلس شورای اسلامی، متوسل به شیخ سلمان قطری شدند تا بلکه در پست ریاست شان در یک نهاد ایرانی بمانند!

** اگر رؤسای فدراسیون نرفتند؟!

موضع مقامات دولتی و ورزشی ایران به ویژه وزارت ورزش و جوانان نسبت به این موضوع اتفاقا خوب و روشن بود. آنها ضمن تاکید برای لزوم اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان در فدراسیون ها که یک نهاد عمومی غیردولتی محسوب می شوند و فعالیت شان انتفاع عمومی دارد، هیچ موضع تحریک آمیزی که باعث ورود نهادهای بین المللی ناظر به مساله شود را نگرفتند. در این میان البته گفته شد چهار رئیس فدراسیون در مکاتباتی با کمیته بین المللی المپیک و برخی نهادهای خارجی دیگر، برای ماندشان طلب استمداد کردند اما خوشبختانه مقامات عالیرتبه ایرانی هیچ دستوری در این باره صادر نکردند.

هیچ شکی نیست که محل اصلی ارتزاق فدراسیون های ورزشی، منابع مالی دولتی است و کانال های درآمدی مستقل آنها یا وجود ندارد و یا به اندازه تامین کمتر از نیمی از هزینه های آنها هم نیست. داشتن تیم های ملی قدرتمند، عملکرد مناسب ساختار اجرایی فدراسیون و طبعا رضایت مردمی به ویژه الان که با تحریم های ظالمانه هم مواجه هستیم، نیازمند کمک های مالی دولت است. بنابراین در صورت عدم همکاری رؤسای بازنشسته فدراسیون ها با اجرای قانون عمومی فوق، صرف عدم ارتزاق فدراسیون متبوع شان از منابع مالی دولتی، می تواند به ناچار آنها را مجبور به تمکین از خواست ملت کند.